You'r gone?

"I can't feel my senses, i just feel the cold. All colours seem to fade away, i can't reach my soul", klonk er vanuit de andere kant van het gebied. "I would stop running, if I knew there was a chance. It tears me apart to sacrifice it all, but I'm forced to let go". Het gezang kwam van een dertienjarige meid die op een heuvel helemaal rechtop stond en haar helemaal uistrekte voor al de wind tot zich te laten komen. " Tell me I'm frozen, but what can I do? Can't tell the reasons I did it for you". Naïla liet een kleine zucht horen en liet zich op haar gat vallen waarna ze haar vuiten balde en een waterbal de lucht in liet gaan waardoor er een grote regenboog onstond. "Veel beter", zei ze en lachte een klein beetje. Ergens vroeg ze zich wel af waar Soul, een jongen waar ze toch wel wat voor voelde, zou uithangen. Het was weeral toch een maand geleden dat ze hem gezien had en ergens was ze wel benieuwd hoe het met hem ging.

{Allone Soul end me}

Soul liet zich op zijn rug vallen in het gras. Hij zuchtte even en dacht aan zijn broer Wes. Het was oneerlijk dat hij zo'n talent had voor viool spelen. Natuurlijk kon hij zelf ook piano spelen en gitaar, maar hij was bij verre niet zo goed als Wes. Hij besloot maar aan iets anders te denken. Iets vrolijkers. Want alles waar hij nu aan dacht, viel toch maar weer in een.
Hij opende zijn mobieltje en tikte even wat in. Hij kwam op zijn spelletjes, maar het enige wat hij kon doen was Tetris of Brain Training. Hij gromde even zachtjes en deed het mobieltje weer in zijn zak. Hij sloot zijn ogen even. Hij moest een nieuw nummer bedenken, maar hij had geen inspiratie. 'The city is at war, bless the young and rich. Ignore me if you see me, 'cause I just don't give a shit. With designer drugs, and designer friends.' hij schudde zijn hoofd even en begon weer te brain stormen. 'You can read me baby like an open book, stop me with my tracks with only just one look.' weer schudde hij zijn hoofd. Hij fronste even. Wat moest hij bedenken. Zijn gedachten gingen even naar Naïla. 'You were a problem child. Grounded your whole life, so now you're running wild. Playin' with 'em good girls, no that ain't your style. Stumble in the yeah, lookin' have some fun. Keep doing what you're doing, and I'll make you mine. 'Cause you're a hot mess, and I'm fallin' for you. And you're like hot damn! 'Cause your a hot mess, and I'm lovin' it hell yeah!' Ja, dat was al beter. Even fronste hij. Waarom kwam hij daarmee als hij aan Naïla dacht ...?

Naïla keek even om en hoorde een nog ander gezang dan dat van haar. Eentje die haar toch op één of andere manier bekend was. "If you make a change, i will be you'r wife", even kwam ze op een of ander liedje dat ze ooit eens had gehoord. Naïla zuchtte en liet zich languit op haar rug vallen. Vervelen vervelen vervelen, het was ook altijd het zelfde als je je verveelde. Toen ze plots een jongen in de verte ook zag plat liggen probeerde ze haar blik scherp te zetten en de jongen te herkennen. "Soul?", zei ze zacht, bijna fluisterend. Het zou eigenlijk onhoorbaar zijn voor Soul om het te horen, maar toch kon je et wel verstaan. Naïla kwam voorzichtig wat dichterbij en zag dan nu helemaal duidelijk Soul liggen. "Soul!", gilde ze vrolijk en liep op hem af waarna ze zich op hem liet vallen. "How are you! You'r gone! Where are you all the time?", zei ze en lachte waarna ze hem nog eens een dikke knuffel gaf en ze zich neer liet vallen naast hem. Wat was het lang geleden dat ze elkaar hadden gezien! Alleeja, een maand was voor haar toch al veel!

I've been hypnotized. The city's your playground, I'll watch you take a bite at 5am roaming in the streets! Drunk all night. You think your hot shit. You're cool, I love it, I love it. Yeah, yeah! Stumbling but yeah, you're still looking hella fine. Keep doing what you're doing and I'ma make you mine! ging weer door zijn hoofd, terwijl hij verder de tekst van zijn nieuwe aan het ontwikkelen was. Opeens klonk er een vrouwen gil en meteen schoot Soul omhoog. Maar hij zag niks. Had hij het zich verbeeld? Hij ging weer liggen. Hij had het refrein al, dus dat kon hij dan weer gewoon herhalen. Opeens sprong een meisje op hem, midden op zijn buik. Hij hoestte even en liet een pijnlijk geluid horen. Het meisje gilde bijna van opwinden hoe het met hem ging en dat hij weg was geweest en vroeg waar hij al die tijd was geweest. 'N-N-Naïla?' stotterde hij toen. Hij ontving een knuffel en daarna liet Naïla zich naast hem in het gras vallen. 'I could ask you the very same questions.' zei hij met een brede grijns. Hij had haar lang niet gezien; het deed hem goed haar na een maand of zo haar weer te zien. 'I've been fine, just thinking of new lyrics for my new song.' hij keek even naast hem, waar een akoestische gitaar lag. Maar die kon hij niet gebruiken voor dit lied, dat was beter met een elektrische gitaar. Zijn blik gleed weer naar Naïla. 'So, how have you been?

Naïla grijnsde en zag hoe hij begon te kuchen. "Sorry...", zei ze en lachte. "Ik ben gewoon blij je weer eens te zien na al die tijd", zei ze en trok een paar plukken gras uit. "Van een lied? Schrijf jij liederen?", zei ze en keek hem met een tweetal grote ogen aan. Naïla wreef wat vermoeid in haar ogen en keek Soul nog wat lachend aan. "Ik heb me nogal verveeld in de tijd dat ik je niet meer zag", zei ze eerlijk en staarde voor zich uit. "And you?", zei ze nieuwsgierig en liet haar ogen neerdalen op de grond waar er allemaal kleine beestjes aan het rond kruipen waren. "you have met many people?", vroeg ze en lachte. Zij alleszins niet. Ze was zowat de hele tijd alleen. Maar daar had ze eerlijk gezegd geen problemen mee. Ze vond het maar best. Alhoewel ze wel naar de stomme lessen moest gaan van Mevrouw Kalm. Naïla haatte dat ouwe mens dat haar telkens beval te stoppen met tekenen en te zingen. Naïla vond het maar dikke zever! Iedereen had recht te doen wat zij of hij wou!

Naïla bood haar excuses aan voor haar wilde begroeting maar verklaarde het door te zeggen dat ze gewoon blij was om hem na die lange tijd weer te zien. Hij knikte en grijnsde tegelijk, hij had haar ook gemist. Naila vertelde dat ze zich nogal had verveeld toen ze hem niet meer had gezien. Soul knikte even voorzichtig. 'Yeah, me too.' antwoordde hij toen rustig, maar grijnsde opnieuw breeduit. Met zijn vinger speelde hij met een grassprietje. Naïla vroeg of hij veel mensen had ontmoet. Hij trok even een bedenkelijk gezicht. 'No, I was grounded by the boarding-school*. I have only been out for two days. It's great to see you.' knikte hij toen naar haar. Hij had zijn huiswerk niet gemaakt en moest daarom drie weken in het internaat blijven, al vond hij dat zelf wel heel erg overdreven. Maar hij was niet de baas. Hij kon niet wachten tot hij ouder was en uit het internaat mocht. 'And you? Met anybody nice? Got a crush? New best friend?' vroeg hij toen met een brede grijns aan haar, ietwat nieuwsgierig naar wat ze had uitgespookt.

- * Boarding-School = internaat, als je het niet wist :3 -

Naïla lachte naar hem en knikte daarna begrijpend. "Ahn", zei ze en glimlachte waarna ze even op haar lip beet. "No, i was lonley. And a crush?! Nohoow!", zei ze en lachte waarna ze hel een kleine por in zijn zij gaf. Phoeh, alsof ze aan een vriendje dacht? Nee! Dat zou wel heel vreemd zijn. Eigenaardig genoeg vond ze dat een liefde in haar leven niet bestond. Maar ergens wist ze dat de liefde heel close was met haar, maar wie dat was zou ze langs geen kanten weten. Alhoewel ze wel haar bedenkingen heeft. Alsof ze elk moment kon weten waar haar liefde naar toe draait. Naïla haalde luchtig haar schouders op en liet zich weer languit op het gras vallen. "En verder...Mja, een beetje naar stomme lessen van mevrouwen en meneren luisteren. Maar ook dat was niet echt leuk", zei en lachte waarna ze haar handen achter haar hoofd legde en haar ogen voor kort sloot. Een licht briesje speelde met haar haren en Naïla lachtte zachtjes. Alsof de wind haar verlangens wist.

Naïla vertelde dat ze geen vriendinnen had gemaakt in de afgelopen maand en dat ze nogal eenzaam was, maar ook dat ze niet verliefd was of iemand leuk vond. Al gauw voelde Soul een por in zijn zij en hij grijnsde eventjes. 'Wel, ya' never know.' gniffelde hij zachtjes. Hij liet zijn hoofd weer in het gras zakken en keek even naar de wolken. Hij zuchtte opnieuw even. Hij had geen tijd gehad om meer zielen te vangen, hij verlangde ernaar. Maar er waren hier maar weinig Kishin's waar hij de zielen van kon nemen. Of heksen, voor hetzelfde geld. Naila begon weer te praten, over wat ze had gedaan. Blijkbaar alleen stomme lessen gevolgd van leraren en leraressen. Hij knikte even naar haar. 'Yes, they can be so boring at times. I only like music and art classes, because the rules aren't the same.' zei hij tegen Naïla, om het gesprek wat op gang te houden.

- Het word steeds korter T_T -

Naïla glimlachte zachtjes en keek naar Soul die wat begon te praten. "Yeah, thats true", zei ze en zette zich weer rechtop. Wat ze nu zouden gaan doen wist ze niet echt meer. Praten? Bleh, dat werd een beetje té saai op een duur. "Maybe we can later write sometimes a song together!", zei ze en lachte waarna ze haar hand even op zijn hand legde. Gewoon, zomaar. Zonder erbij na te denken zette ze zich ietwat dichter tegen hem aan en schrok toen even op. "Ooh sorry!", zei ze en zette zich weer wat op een afstand. Wat was dat wel niet met haar?! Ze legde gewoon haar had op zijn hand! Even voelde ze iets kriebelen in haar buik. Neehee, niet nu. Niet op hem! Maar gevoelens kon je gewoon niet tegen houden. Of ze het hem ooit zou zeggen? Ze wist het niet. Misschien straks wel eens. Maar hoe? Ehm, Soul, ik love you? Nee, dat klinkt te officieel. Misschien; ik vind je leuk, vind jij mij nu ook leuk? Nee! Goh, dat gaat gewoon niet zo! Naïla liet een kleine zucht horen en schudde met haar hoofd. Gewoon even normaal doen, dat was een goeie zet. "Soul, i l-lo...", Naïla bracht opeens die woorden uit en stopte na de 'lo'. Wat gebeurde er toch met haar?

'Tell me about it.' grijnsde Soul op Naïla's woorden. Naïla stelde voor om misschien een keertje samen wat liedjes te schrijven. Soul knikte, het leek hem eigenlijk wel een leuk idee. 'That would be cool,' grinnikte hij en keek even naar de gitaar naast hem. Dat later, nu eerst met Naïla praten. Soul voelde een hand op de zijne en had de neiging deze meteen weg te trekken, maar liet hem op den duur maar liggen. Opeens hoorde hij Naïla "sorry" roepen en hij keek even op. 'Wat bedoel je?' vroeg hij toen - op het Nederlands - aan Naïla, aangezien hij niks door had gehad van haar beweging. Naïla bracht stotterend wat uit maar stopte midden in haar zin. Soul keek haar even niet begrijpend aan. weer speelde zijn vinger met een grassprietje terwijl zijn rode ogen naar Naïla keken. 'What is it, Naïla?' vroeg hij toen direct. Hij bond er geen touwtjes omheen, gewoon vragen wat er was. Hopelijk niks ernstigs.

Naïla sloeg haar ogen neer en bleef naar de grond staren. Zeg het hem! Je houd van hem, waarom verberg je het dan nog? Komaan! Zei een stemmetje in haar hoofd. 'Ik kan toch niet zomaar zeggen dat ik op hem ben, misschien wijst hij mij wel af!', dacht ze en schudde haar hoofd. Nee, dat wilde ze niet meemaken, nu toch niet z! Doe het! Je maakt het voor je zelf alleen maar lastiger! Wat wil je nu bereiken? Heel je leven met schuldgevoelens zitten omdat je het nooit aan hem hebt verteld? Soul ziet je zitten! Zie je dat nu niet blinde eikel dat je toch bent! Zei ze stemmetje weer in haar hoofd. Naïla slikte en keek van Soul naar de grond, alweer. Toen ze de stem van Soul hoorde keek ze vol schaamte recht voor zich uit. Ze durfde hem gewoon niet meer aan kijken. "Nothing", loog ze.

Soul's rode ogen keken naar Naïla, wachtend totdat ze zei wat ze wou zeggen. Ze leek wat in de knoop, alsof het iets ergs was dat ze niet wou zeggen. 'Nothing.' klonk de stem van Naila. Hij vermoedde dat ze loog. Het was niet haar stem die het hem deed denken, maar die lange twijfel vooraan. Hij trok even wat aan zijn zweetband en keek haar nog altijd aan. Hij veegde met zijn hand door zijn witte haren en keek nog steeds vol verwachting naar Naila. Hij legde zijn bleke hand op haar schouder en probeerde oog contact te maken. 'Naila, you can tell me everything, I won't judge you.' stelde hij vast. Zou ze weer mishandeld worden door haar "baas"? Ze kon hem alles vertellen, hij was er voor de volle honderd procent voor haar. Er heerste een stilte en Soul haalde zijn hand van haar schouder. Hij twijfelde, maar hield zich stil. Hij zou haar echt niet oordelen over wat ze zei. Hij was immers heel loyaal ingesteld.

- No inspiratie T.T -

Naïla voelde hoe de hand van Soul op haar schouder neerdaalde en ze hem even aankeek. Ze moest de waarheid vertellen, of ze bestierf het van de zenuwen. Waarom moest haar hart nou weer voor Soul vallen en nu niet voor een konijn? Dat zou veel gemakkelijker zijn dan nu! "Ik h-ou v-ann j-ee", kwam er eerder mompelend uit dan wat anders. "That's what I wanted to say", zei ze nu eerlijk tegen hem en voelde hoe haar hart in haar keel klopte en haar hoofd zich schuin draaide naar de andere kant. "Was now hit me, I'm dead, that would be even better", zei ze zacht en voelde hoe een kleine traan van haar wang gleed maar niet opviel voor Soul. Snel deed ze de traan van haar gezichten probeerde zo normaal mogelijk te kijken. Ze trok haar knieën op en legde haar armen erond waarna ze voor zich uit keek en meteen de reactie verwachtte. Soul zou weglopen en haar nooit meer terug willen zien, dat zou waarschijnlijk de reactie zijn. Bang en onzeker tegelijkertijd zuchtte ze en bleef voor zich uit kijken.

Naïla zei wat in het Nederlands, wat nog niet tot zijn vocabulaire behoorde. Hij fronste zijn wenkbrauwen en zijn hoofd ging ongeveer veertig graden schuin hangen. 'What? I don't understand,' bracht hij uit, met een licht vragende stem. Het meisje leek wat beschaamd, maar Soul kon maar niet begrijpen waarom. Ze vertelde dat dat was wat ze wou zeggen, maar nog steeds probeerde Soul de woorden te begrijpen. Het was moeilijk voor hem, ook al kon hij veel Nederlands wel verstaan. 'Ik ken...' begon hij in het Nederlands maar fronste daarna, aangezien hij niet op de woorden kon komen. 'I don't know what those words mean.' besloot hij daarna gewoon in het Engels te zeggen. Hij snapte er niks van, wat probeerde ze nou te zeggen? Naïla zuchtte en keek voor zich uit. 'Naïla, what's the matter?' vroeg hij nog een keer, niet begrijpend van wat ze nou allemaal bedoelde.

Naïla keek naar Soul en zag dat hij het niet begreep. "I love you", zei ze zacht. "Now do you understand it shure", zei ze op een ietwat boze toon. Ze was boos op haar zelf. "Sorry", verontschuldigde ze zich en keek hem even recht in zijn ogen aan. "Dont go away, please", zei ze zacht en voelde weer een traan. Nee, waarom dit toch allemaal. Waarom was dit allemaal zo moeilijk. Naïla boog zich voorover en voelde hoe de drang naar Soul vergrootte en ze dichter bij zijn hoofd en lippen kwam. Naïla sloot haar ogen en trok haar hoofd weer snel weg toen haar lippen de zijne kort aanraakten. Zo rap als ze kon stelde ze zich recht en liep zo snel ze kon naar de andere heuvel. "Couldn't save you from the start, Love you so it hurts my soul Can you forgive me for trying again, Your silence makes me hold my breath Oh, time has passed you by", zong ze met tranen in haar ogen en wist dit eigenlijk het moment niet was om te gaan zingen. Maar ergens probeerde ze daarmee haar schuldgevoelens weg te werpen. Ze had hem bijna gekust! Vreselijk! "You gave up the fight, You left me behind All that's done's forgiven, You'll always be mine I know deep inside, All that's done's forgiven", zong ze opnieuw en zuchtte. Nee, dit kon gewoon niet.

I love you. Een stilte viel. Soul's hoofd was helemaal leeg. Hij hoorde niet dat Naïla zich verontschuldigde, of dat ze vroeg dat hij niet weg moest gaan. Door dit alles had hij ook niet door dat Naila dichterbij kwam, al voelde hij het wel toen haar lippen voor nog geen seconde. Hij stribbelde achteruit en stond toen met moeite op. Maar ook Naïla was alweer "verdwenen" naar de andere kant van de heuvel. Hij was misschien dan wel verliefd op haar.. Maar hij hield niet van haar. Hoe kon hij, als hij haar pas zo kort kende? Houden van was zo'n groot concept. Hij schudde zijn hoofd even en keek naar de grond. Net was hij nog zo blij geweest om haar weer te zien en nu wou hij dat hij hier nooit was gekomen. Hij zuchtte weer even en stapte achteruit. Hij draaide zich om en ging zitten. Hij trok zijn benen op en ging even rustig zitten. Wat moest hij nu?

Naïla zag dat Soul net zo verward was als zijzelf. Naïla liet een grote zucht horen en wilde zo snel mogelijk weg, weg van hier. Maar ergens zou ze zich daarvoor nog meer schuldgevoel aangeven. Naïla keek achter zich en zag dat Soul neer zat met zijn knieën opgetrokken, net zo verbaasd en verward als zij. Maar hoe dom kon ze dan ook zijn...Naïla stelde zich recht en liep op Soul af. Ze zette zich zwijgens naast hem en keek voor zich. Ze trok haar knieën op en liet haar armen losjes erover hangen. Naïla keek voorzichtig eens opzij naar Soul en probeerde zijn oogcontact op te vangen. Ze wist dat hij waarschijnlijk zo rap mogelijk weg wilde, zo rap mogelijk. Naïla wist gewoon op dit moment niet wat te denken. "I just can't fight against my feelings", zei ze stil, bijna fluisterend. Naïla hoopte zo dat hij het zou begrijpen.

Naïla had zich inmiddels naast Soul gezet, maar Soul hoorde het niet. Hij hoorde alleen haar woorden, dat ze haar gevoelens niet kon bevechten. Hij knikte voorzichtig en sloot voor een paar seconden zijn rode ogen. Hij keek Naïla niet aan, dat zou te moeilijk zijn. 'Naila, I like you alot. More than I like other girls, I might even "like like" you. But I don't love you.' vertelde hij Naïla, terwijl hij voor zich uit staarde. Hij was verliefd op haar, maar hij hield niet van haar. Hij kende haar nog niet heel lang, dus het was ook vrijwel onmogelijk voor hem. Hij zuchtte even en opende zijn ogen opnieuw. 'How can I? I can't love somebody I only met a month ago.' legde hij uit en sloot zijn ogen opnieuw. Waarom was het zo ingewikkeld voor hem? Hij keek weg, ook al had hij zijn ogen sowieso al gesloten.

[ INSPIRATIE, WHERE ARE YOU T^T? ]

Naïla keek op en hoorde hem uit leggen. Ze knikte. Hij had gelijk. " I think it's better that I go, you 'll never have problems with me, just like I never knew", zei ze en stelde zich recht zonder nog meer te zeggen. Ze vond het o zo pijnlijk om dat te zeggen. Net alsof haar hart helemaal in tweeën werd gescheurd en ze elk moment kon neerdalen en ze stierf. Naïla wou nog juist iets zeggen maar draaide zich al meteen om en stapte vooruit. Weg uit haar leven, weg uit die van Soul. Ver weg. Naïla voelde hoe haar armen naast haar lichaam stil en roerloos lagen en haar hoofd naar beneden was gericht. Na een tijd begon ze haar passen te versnelle en voelde ze regen vanuit de lucht druipen. Met haar gezicht vol kleine tranen bleef ze maar versnellen. Totdat ze over een tak struikelde en ze rechtstond en dan weer verder liep.

{Topic uit, jij maakt dit keer een nieuw topic aan XD}