No friends means always being alone

Een meisje met rood kort haar en een pet op had een heel stuk door een bos gelopen. Uiteindelijk was ze bij de heuvels uit gekomen. Myung liep een heuvel op. Ze hoorde verderop het geroep van jongens en voor haar neus rolde een bal voorbij. Myung zette haar voet op de bal zodat ze deze tegen hield. ''Hey jongentje speel die bal eens terug!'' Riep een van de groep jongens. De jongens waren duidelijk ouder dan haar. Myung snoof een keer, ja hoor. Weer zo'n iemand die haar aan zag voor een jongen. Ach ze was ook niet bepaald meisje meisje. Ze hield niet van make-up en al helemaal niet van rokjes en de kleur roze. Ze deed vaak nog wel wat mascara op en zwarte nagellak maar daar hield het ook mee op. Ze hield meer van lange losse shirts en wijde broeken. Myung had dan ook niet al te grote borsten waardoor het door haar lange losse shirts leek alsof ze helemaal niets had. Haar karakter was ook bijna vergelijkbaar met dat van een jongen. Natuurlijk had ze wel een paar meisjes trekjes maar dat waren er maar weinig. Ook hielp haar stem vaak niet echt mee. Ze had een lage emotieloze stem waardoor haar stem ook wat op die van een jongen leek.
Myung zuchtte diep en met een harde knal schopte ze de bal terug naar de jongen. ''Hmf ik een jongen..?'' Mompelde ze licht geirriteerd en ze zuchtte weer eens. Ze liep daarna verder de heuvel op tot dat ze boven op de heuvel was. Eenmaal daar ging ze zitten. Ze trok haar benen op en legde haar armen er om heen. Ze keek omhoog naar de lucht en dacht diep na. Ondertussen streek er een zacht briesje door haar rode korte haar heen. Ze vroeg zich vaak af waarom ze geen vrienden had, ach het antwoord was eigenlijk wel duidelijk. Nouja vooral hier nu, hier was ze nog maar net nieuw dus ze kende helemaal niemand maar waar ze hiervoor had gewoont kende ze veel mensen. Maarja met meisjes had ze geen vrienden kunnen worden. Die meisjes waren namelijk van die typische meisjes geweest, altijd lang voor de spiegel staan om hun make-up op te doen en ze hadden de meeste van de tijd ook rokjes aan. Dat was niets voor haar geweest. En de jongens, tja met de jongens vrienden worden zag ze ook niet zo zitten. De meeste noemde haar ook een tomboy om haar te pesten omdat ze eruit zag als een jongen en het karakter er ook wel van had. Ach af en toe zag ze zichzelf nu ook wel zo maar toch. Ze vroeg zich af hoe het was om vrienden te hebben. Dat was vast een stuk leuker en gezelliger dan alleen zijn. Myung opende haar zwarte tas met doodskoppen erop die ze had meegenomen. Ze haalde er een klein zwart katten knuffeltje eruit. In de oren van het diertje zaten gaten en er zaten dicht genaaide gaten in die duidelijk zichtbaar waren. Myung zette het knuffeltje voor haar neer op de grond en ze wees met een hand naar het beestje. De glinstering uit Myung haar donkere ogen verdween en haar ogen werden dof. Ineens begon het knuffeltje te bewegen. Myung bewoog haar vingers een paar keer en liet het knuffeltje zo dansen. Aangezien ze geen vrienden had speelde ze nog wel eens met het katje. En nou ja door haar kracht kon ze het echt laten bewegen, maar ze had toch liever echtte vrienden gehad. Ze kon alleen nooit de moed opbrengen om op iemand af te stappen en daar een praatje mee te maken.

,,Hé je hebt nog niet betaald!" de paars harige, best kleine jongen draaide zijn hoofd richting de man die zo tegen hem te keer ging ,,I don't know what you mean.." probeerde hij uit te leggen, hij was nog maar net in nederland en kende de taal niet, maar hoe hij het ook uit probeerde te leggen, de man leek steeds bozer te worden. ,,Jij brutaal rot joch, je weet zelf ook wel dat je moet betalen voor de bus!" snauwde de man weer terug, weer keek de jongen hem aan vol onwetendheid ,,I really don't know what you mean.." zei Juyou weer rustig, maar nu draaide hij zich om, klaar om weg te lopen. Opeens hoorde hij harde voetstappen achter zich, geschrokken draaide hij zich om met gesprijde handen, een grote kracht schrok ging richting de man en schoof hem zo aan de kant. ,,I'm sorry, I'm sorry, I'm sorry.." langzaam bleef hij die woorden herhalen, waarna hij zich omdraaide en weg begon te rennen. 'Great beginning of a new life..' dacht hij in zijn hoofd, het was puur sarcasme...
Nogsteeds rende hij, zonder ook maar om zich heen te kijken en toen Juyou stopte, was hij al bij een raar heuvelachtig landschap aangekomen. Hij zag iemand verderop helemaal alleen zitten, het deed hem aan zichzelf denken... Heel rustig liep hij op haar af en ging naast haar zitten ,,Why are you sitting here so alone?" vroeg hij rustig, hij praatte langzaam in de hoop dat dit meisje hem wel zou begrijpen.

Myung slaakte een diepe zucht. Als ze er zo over nadacht kon ze net zo goed niet leven. Ze had geen ouders meer, wat haar eigen schuld was want zij was diegene die ze om het leven had gebracht. En nu had ze ook geen vrienden. Opzich kon ze daar zelf ook wel wat aan doen maar ze zag niet in waarom ze het zou doen. Meisjes wilden vast toch geen vrienden worden met haar en jongens.. ach dat zag ze ook gewoon niet zitten.
Myung speelde ondertussen nog steeds met het katje maar dat hield al snel op toen ze het gras hoorde ritselen. Er kwam iemand aan. De ogen van Myung werden weer normaal en het katje viel op dat moment slap neer op het gras. Myung pakte het op en stopte het snel weg in haar tas. Myung hoorde dat het ritselen van het gras stopte en vanuit haar ooghoeken merkte ze een gedaante op. 'Why are you sitting here so alone?' Vroeg de gedaante aan haar. Aan de stem te horen was het een jongen en een buitenlander. Myung hield zich even stil maar uiteindelijk keek ze op naar de jongen. Ze bekeek hem even. Hij zag er jong uit, ongeveer van haar leeftijd. Maarja, uiterlijk zij ook niet alles dus misschien was de jongen juist wel ouder of jonger. ''Because i am alone..'' Antwoorde Myung met haar emotieloze stem. Toch probeerde ze ook wel wat kalm en vriendelijk te klinken maar dat ging nog best moeilijk. Myung had gewoon in het engels geantwoord aangezien ze engels kon spreken dus ze vond het ook best apart dat de jongen langzaam tegen haar praatte. Ze nam zich ook dan maar gewoon voor dat dat de manier van praten van de jongen was.

Juyou zuchtte even opgelucht toen het meisje in het engels terug praatte en glimlachte even naar haar. Haar stem was emotieloos, maar dat was Juyou wel gewend, omdat er ook nooit veel emotie in zijn stem zat. Ook was zijn stem altijd heel zacht, maar wel hard genoeg om te horen. ,,Being alone is boring, neh?" zei hij terwijl hij zich lichtjes uitrekte en daarna zijn blik weer op het meisje richtte. 'Neh?' achter sommige vragen aan te zeggen was nog een gewoonte vanwege zijn japanse afkomst. Zijn ogen gingen even naar de lucht en bleven daar bij een zweven de vogel hangen, die hij uiteindelijk ook begon te volgen met zijn ogen. Soms wouw hij dat hij in een vogel kon veranderen inplaats van in een kat... Wat zou dat fijn voelen, zo rond zweven in de lucht, waar bijna niets bij je kan...

'Being alone is boring, neh?' Zei de jongen tegen haar. Myung stond op en klopte wat gras van haar broek af. Ze keek de jongen daarna weer aan en knikte lichtjes. ''Yeah it is.. but i have no other choice, i don't have friends'' Antwoorde ze en ze keek even om zich heen. De jongens waren weg. Myung keek weer voor haar uit naar de lucht. Ze was er blij om dat die weg waren, hun hadden haar ookal een jongen genoemt. Als ze nu al een jongen werd genoemt hoe kon ze dan vrienden met iemand worden? Nouja er was nu iniedergeval iemand die met haar praatte. Al snapte ze niet echt waarom de jongen dat zo ineens deed. Myung keek uiteindelijk weer naar de jongen. ''Why did you come to me?'' Vroeg ze aan hem. Als ze het ze het zich af vroeg in haar gedachten waarom zou ze het dan niet gewoon vragen? Ze wilde het antwoord namelijk wel weten. Ze had het namelijk nog nooit mee gemaakt dat iemand zomaar op haar af kwam en tegen haar begon te praten. Myung keek de jongen nog even aan waarna ze weer naar de lucht keek. Ze vond de lucht altijd mooi om naar te kijken, vooral in de nacht. Met al die sterren en de maan. Ze hield ook meer van de nacht dan van dag.

Juyou knikte even begrijpend en moest even nadenken over de vraag die het meisje gesteld had. Eerst keek hij even bednekelijk naar de lucht, maar na een tijdje kwam er weer een glimlach op zijn gezicht en kijk hij het meisjes richting weer uit ,,You seemed so alone.." zei hij rustig ,,I know how frustrating it can be to be alone all the time, so I thought..." hij dacht even na, wat dacht hij eigenlijk toen hij naar haar toe liep..? ,,I thought that -maybe- we could become friends.." zo, dat was er uit en zijn glimlach werd breder. Hij hoopte dat het meisje alles wat hij zei begrepen had. Rustig stond hij op en ging haij tengen over haar staan ,,I'm Juyou.." zei hij terwijl hij zijn hand beleefd naar het meisje uitstak. Zijn aandacht werd weer even getrokken door dezelfde vogel, die nu aan de horizon leek te verdwenen en na een tijdje nogmaar een zwart stipje was. Rustig draaide zijn zijn hoofd weer richting het meisje, nogsteeds met dezelfde glimlach op zijn gezicht.

Myung keek vanuit haar ooghoeken af en toe naar de jongen en wachtte ondertussen op zijn antwoord. Myung draaide haar gezicht richting hem toen hij glimlachtte. 'You seemed so alone..' Begon de jongen tegen haar. 'I know how frustrating it can be to be alone all the time, so i thought..' Vervolgde de jongen zijn woorden. Myung draaide zich naar de jongen toe en ze deed haar handen in haar broekzakken en keek hem vragend aan. 'I thought that maybe we could become friends..' Zei de jongen vervolgens tegen haar. Myung keek even verbaasd. De jongen wilde vrienden met haar worden? Myung slikte een keer, dit moest haast wel een droom wezen. Ze schudde even lichtjes haar hoofd en keek weer naar de lucht. Nee dit was wel echt. ''Why do you want that? You don't even know me..'' Antwoorde Myung met een zucht. Ze bedacht zich na die woorden pas dat dat misschien niet een al te vriendelijk antwoord was geweest. En zo'n antwoord zou haar ook niet helpen om vrienden te worden met iemand. Deze jongen probeerde het, en dan reageerde zij zo. ''Sorry..'' Mompelde ze en ze keek weer even naar de jongen. Ze zag dat de jongen voor haar kwam staan en ze keek hem met een vaag glimlachje aan. De jongen stelde zich voor aan haar als Juyou. Dat was niet bepaald een naam die ze vaak hoorde, die ze eigenlijk nog nooit had gehoord. Hetzelfde gelde voor haar eigen naam. Die hoorde je ook niet vaak, althans niet in dit land. In haar land van afkomst wel. Myung keek naar de hand die hij naar haar uit stak. Myung schudde de hand en vergat zowat haar eigen naam te zeggen. ''I'm Myung..'' Antwoorde ze nog snel en ze liet daarna zijn hand weer los. Ze probeerde een betere glimlach op haar gezicht te toveren maar dat lukte nog niet echt.

Toen het meisje zei dat hij haar niet eens kende en daar wist hij eigenlijk niets op te zeggen, toen he tmeisje zich verontschuldigde glimlachte hij alleen maar beter. Het meisje steld ezichzelf voor als Myung en liet al snel zijn hand weer los. ,,Myung.." herhaalde hij even mompelden, hij keek haar even aan, waarna hij weer glimlachte en met een iets luidere stem, die nogsteeds best zacht klonk; ,,Nice to meet you.." zei. Hij wist eindelijk een antwoord op haar vraag, maar besloot het niet te zeggen. Hij keek even naar de lucht ,,Your new here too?" vroeg hij even en hij keek haar nogsteeds glimlachend aan, hij wist even niets te zeggen en richtte zijn aandacht even op een paar anderen die voorbij liepen, hij zuchtte weer en richtte zijn aandacht toen weer op Myung.

Myung hoorde hem haar namen zachtjes herhalen. Ze wist niet of ze daar op moest antwoorden en ze keek dus maar even weg. Ze keek eerst naar het gras en daarna weer even omhoog naar de lucht. Een paar vogels schoten wild fladderent over hen heen. Myung keek de vogels met één opgetrokken wenkbrauw na. Ze keek Juyou daarna weer aan. 'Nice to mee you..' Zei hij tegen haar. Myung knikte lichtjes als antwoord. 'Your new here too?' Vroeg Juyou vervolgens aan haar. ''Yeah i'm also new here'' Antwoorde ze met een vaag glimlachje. ''And do you like it here?'' Vroeg Myung vervolgens aan hem. Ze wilde zijn mening wel eens weten. Zij zelf vond het hier nog niet bepaald leuk namelijk. Het enige leuke was nu dat ze met iemand vrienden was geworden, namelijk Juyou. Maar voor de rest zag ze nog geen voordeel aan haar komst hier. Myung keek om toen er een groepje meiden voorbij liep. Een meisje keek met een vage blik naar Myung en stootte een van haar vriendinnen aan. Al snel volgde gefluister. Hoe het meisje reageerde bij het zien van Myung, dat kende Myung maar al te goed. Zulke blikken had ze wel vaker gehad. Myung balde haar vuisten en in haar knokkels was een knak geluid te horen. Myung snoof een keer. Wat dacht die tutjes wel niet? Ze vonden het zeker wel leuk om over iemand te roddelen die ze niet eens kenden. Ach waar maakte ze zich nog druk om eigenlijk? Dit had ze al zo vaak mee gemaakt, maar toch. Nu ze het ook hier weer mee maakte voelde dat niet goed.

Toen Myung zei dat ze ook nieuw was knikte Juyou alleen even en op haar volgende vraag wist hij eerst geen antoword en hij haalde zijn schouders dan ook even op. ,,I didn't really got the time to look around.." zei hij met een lichte glimlach ,,And I'm kind of scared what people would think of me.." hij keek even naar de grond, zijn aandahct werd opeens weer getrokken door de twee meisjes die voorbij liepen, zehoorde ze pratne maar verstond ze niet. Hij keek even vragend naar Myung, maar ide leek er niet echt blij mee te zijn en opeens had Juyou door wat er aan de hand was. Nog voor iemand iets kon zeggen stond hij al voor de meisjes ,,I'm sorry.." zei hij met een warme glimlach ,,I heared you guys talking about my friend.." zei hij, doelend op Myung ,,But I didn't quit understand.. Can you translate it for me?" de meisjes keken hem even betrapt aan, maar durvden niets te zeggen ,,I..It was nothing.." zei één van de meisjes, ze werd lichtjes rood. Juyou keek even niet begrijpend ,,If it was nothing, then why bother telling it to eachother?" de meisjes zeiden niets terug en wisten niet hoe snel ze weg moesten wezen. Juyou keek ze na ,,Weird girls..." hij had zelf neit eens door hoe hij die meiden voor het blok had gezet.