Bij maanlicht

Marina had Juyou aan zijn pols richting het meer getrokken. Nadat ze hem had los gelaten had ze zijn woorden gehoord. Ze glimlachte daar dan ook op "yea it really is beautiful" en ze grinnikte even. Ze keek daarna weer voor haar en ze liep rustig door en ze zag in de verte wat geglinster. "dat moest het meer zijn" dacht ze en ze keek even naar Juyou "i think it's there" zei ze met nog steeds een glimlach op haar gezicht. Ze grinnikte dan even "catch me if you can" en ze stak even haar tong naar hem uit en ze rende daarna vooruit. Ze rende gewoon door en ze keek soms even achterom naar Juyou met een brede glimlach op haar gezicht. Haar oortjes stonden ook gespitst en ze grinnikte weer even.

'Yea it really is beautiful...' zei Marina en ze grinnikte even, Juyou liep nog rustig naast haar, had zijn hand al langzaam van haar schouder af laten zakken en zuchtte even rustig. Hij zag de glinstering van het meertje al gezien 'I think it's there.' zei Marina met een glimlach op haar gezicht, het deed Juyou ook glimlachen 'Catch me if you can.' zei Marina grinnikend, ze stak haar tong even uit en rende vooruit. Juyou grinnikte even, begon achter haar aan te hollen zonder echt na te dneken.. Tijdens het rennen grinnikte hij even. Zijn spierwitte tanden blonken evne in het maanlicht, maar al snel stopte hij met grinniken en concentreerde zich op het rennen, waardoor hij onbewust een sprintje trok en al snel vlak achter Marina rende. Hij sprong, deed dit wle voorzichtig zodat het haa rgeen pijn zou doen en rolde even een stukje met haar over de grond. Natuurlijk had hij het niet verwacht dat hij bovenop haar zou belandden en hij nu dus best genant boven op haar lag. ,,Uuhm.." zie hij teriwjl hij langzaam rood werd en na een tijdje weer snel van haar af sprong ,,I'm sorry.." zei hij met ene verontschuldigende glimlach.

Marina keek soms achterom naar Juyou en ze grinnikte weer. Ze vond het wel grappig en ze had ook wel lol zo. Ze keek vervolgens weer om en ze zag dat Juyou eindelijk achter haar aan rende en ze begon even te lachen. Ze probeerde harder te lopen maar Juyou leek steeds dichterbij te komen. Ze schrok toen ze om keek en hij opeens achter haar was. Ze probeerde nog harder te gaan rennen maar het had geen zin meer. Ze voelde Juyou tegen haar aankomen en ze rolde een stuk over de grond. Toen ze tot stilstand kwamen schudde ze haar hoofd en moest ze even lachen. Ze had haar ogen dicht gehad dus toen ze haar ogen open deed zag ze Juyou op haar liggen. Ze keek hem even aan en ze slikte en ze kon geen woord uit haar mond brengen. Ze zag dat hij rood werd en zijzelf werd ook rood. Ze keek Juyou dan ook nog aan toen ze zijn mompelende stem hoorde. Toen hij van haar af sprong en zijn woorden hoorde moest ze even verlegen grinniken. Ze stond op en ze veegde wat zand van haar af. "it doesn't matter" zei ze nog steeds met een glimlach maar het was geen neppe. Ze keek even om haar heen en ze zag dan ook dat ze al bij het meer waren. "haha we're here" zei ze daarna terwijl ze glimlachte en even naar het meer keek en daaran weer naar Juyou.

Juyou schaamde zich dood dat hij zonder waarschuwing opeens zo dichtbij haar was gekomen en bleef dus ook even naar de grond staren, hij was nogsteeds rood, maar dat begon langzaam aan ietsje weg te trekken. Marina stond ook op, klopte wat zand van haar kleren af 'It doesn't matter.' na die worodne vna Marina durfde hij pas weer op te kijken en toen hij haar glimalch zag, glimlachte hij terug, de rode kleir die hij net ngo zo erg had gedaan, was nu al bijna helemaal weggetrokken. 'Haha we're here.' ze keken beide even glimlachent naar het meer en toen eventjes naar elkaar. Hij liep rustig naar een verhoginkje die ergens dicht bij het water stond en ging daar rustig zitten. Hij keek even om, afwachtend of Marina ook bij hem zou komen zitten.

Marina keek met een rustige blik en een glimlach op haar gezicht naar Juyou. Ze zag dat hij naar de grond staarde en ze dacht dat hij zich schaamde. Ze grinnikte even en ze zag dat hij uiteindelijk op keek naar haar na haar woorden. Ze keek hem dan ook nog steeds met een glimlach aan en hij glimlachte vervolgens terug. Toen ze de woorden had gezegt over het meer hadden ze allebei naar het meer gekeken en vervolgens naar elkaar. Marina's blik ging vervolgens weer naar de maan en de sterren. Op de een of andere manier kon ze haar blik daar niet vanaf houden. Haar blik flitste daarna snel naar Juyou toen ze merkte dat hij naar een verhoginkje liep aan de rand van het water. Ze keek hem even aan en ze zag dat hij vervolgens naar haar keek met een afwachtende blik. Dat nam zij aan als een uitnodiging en ze liep ook maar naar het verhoginkje. Vervolgens plofte ze naast Juyou neer in het gras en boog ze even voorover om haar spiegelbeeld in het water te kunnen zien.

Juyou keek weer even voor zich uit oten hij merkte dat Marina in beweging kwam, hij keek recht in het water en kon daar het spiegelbeeld van zijn gezicht zien. Verdomme, waarom leek hij soms ook zo veel op een meisje? Zijn ogen stonden even geïrriteerd, tot hij Marina naast zich hoorde ploffen en ook haar spiegelbeeld in het water zag. Hij glimlachte even vaagjes, maar bleef gewoon in het water kijken. Weer eens een situatie waarin hij geen idee had wat hij moest zeggen, hij beet even op zijn duim om beter na te kunnen denken en zijn ogen flitsten weer even richting de maan. Zijn fel rode ogen lichtten even op omdat het licht van de maan er lichtjes in reflexteerde.

Marina keek naar Juyou en ze zag zijn spiegelbeeld in het water. Ze had nog even zijn geïrriteerde blik gezien in zijn ogen via het spiegelbeeld. Ze keek hem dan ook even aan en ze merkte zijn vage glimlach op. Haar blik ging vervolgens naar de maan en ze zuchte even. "you really don't look like a girl, people who say that are just stupid and those people just want to look as handsome is you" zei ze met een sirieuze blik terwijl ze nog steeds naar maan bleef staren. Een ster schitterde op en haar blik ging er meteen naar toe. Ze ging weer wat rechter zitten en ze boog voor over om haar eigen spiegelbeeld te zien. "no one is perfect and that is going to be that way forever" zei ze terwijl ze Juyou even aan keek maar ze daarna weer naar haar spiegelbeeld en ze met haar voet het water aan raakte waardoor haar spiegelbeeld rimpelde.

'You really don't look like a girl, people who say that are just stupid and those people just want to look as handsome is you.' zei Marina teriwjl ze met een serieuze blik naar de maan keek, Juyou trok zijn knieën op en sloeg zijn amren om zijn knieën heen. 'No one is perfect and that is going to be that way forever.' Marina raakte het water en hun spiegelbeelden rimpelden, Juyou keek er eventjes naar, maar liet toen zijn ogen weer op Marina vallen. Rustig legde hij zijn hoofd op zijn armen en keek zo vanaf schuin naar haar. ,,Marina..." wouw hij een zin beginnen, maar hij stopte weer en besloot het maar niet te zeggen, hij sloot zijn ogen even en opende ze pas weer na een tijdje en ging weer iets rechter op zitten. Zwijgend keek hij weer naar de lucht.

Marina keek vanuit haar ooghoeken naar Juyou nadat ze haar woorden had uitgesproken. Ze zag dat hij zijn knieën op trok en zijn armen erom heen legde. Ze bleef nog even naar hem kijken maar daarna keek ze weer naar het water. Na haar andere woorden had ze rimpels in het water gemaakt met haar voet. Ze zag nu ook dat het spiegelbeeld van Juyou ook rimpelde en ze keek weer even naar de maan. Marina keek vanuit haar ooghoeken naar Juyou en ze zag dat hij haar aan keek. Ze keek hoe hij zijn hoofd op zijn armen legde en vervolgens wou hij een zin beginnen, maar die kapte hij af. "eum... what did you want to say??" en ze keek Juyou dan ook nieuwsgierig en vragend aan. Ze wist niet wat hij te vertellen had maar Marina is altijd al een nieuwsgierig persoon geweest dus nu ook. Ze keek hem nog steeds aan ook toen hij zijn ogen sloot en daarna weer naar de lucht keek. Ze keek weer even naar het water maar daarna ging haar blik weer naar Juyou en keek ze hem vragend en nieuwsgierig aan.

'Eum... What did you want to say?' vroeg Marina, toen Juyou zijn hoofd haar richtign uit draaide merkte hij haar vragende en nieuwsgierige blik op. Het maakte hem lichtjes nerveus en hij begon met zijn vinger aan de voorste pluk van zijn haar te prutsen ,,Nothing, really.." mompelde hij zachtjes en hij richtte zijn ogen weer naar de maan. Er viel een akelige stilte ,,I just really... Really don't know how to act in a situation like this..." mompelde hij, bijna onhoorbaar, deze woorden waren dan ook alleen voor hemzelf bestemd. Hij zette zijn elleboog op zijn knie en leunde met zijn hoofd in zijn hand.

Marina bleef hem nog steeds nieuwsgierig en vragend aan kijken. Ze zag dat hij uiteindelijk om keek naar haar en ze zag dat hij aan zijn voorste pluk haar begon te frutten. Hij leek nerveus en een glimlach verscheen op haar gezicht. Ze hoorde vervolgens zijn woorden en dat er eigenlijk niks was. Ze keek weer naar het water "oke" zei ze kort als antwoord terwijl ze nog steeds met haar felblauwe ogen naar het water keek. Haar blik schoot weer naar Juyou toen ze hem hoorde mompelen. Ze verstond hem bijna niet maar ze kon nog net al zijn woorden horen. Ze dacht even na en ze moest even grinniken "it doesn't matter" zei ze zacht maar wel hoorbaar en ze keek weer voor haar naar de schittering op het water oppervlak.

'It doesn't matter.' zei Marina zacht maar hoorbaar, Juyou keek haar nogsteeds aan, maar al snel keek ze naar de schittering op het wateroppervlak. Juyou's ogen gingen er ook naar toe en hij stond even op, rekte zich uit en ging langzaam een rondje lopen. Toen hij tegen over het meer stond begon hij opeens te rennen, sprong toen hij aan de rand van het water omhoog en kwam met een grote plons in het water terecht. Juyou begon langzaam te trappellen, hij zwom niet echt als een mens, hij zwom zoals een dier dat zou doen en glimlachte even verontschuldigend richting Marina, die hoogstwaarschijnlijk geeraakt was door de spatten die tijdens zijn duik omhoog waren gekomen.

Marina keek weer naar Juyou en ze merkte dat hij ook naar de schittering van het meer keek en ze keek er daarna zelf ook weer naar. Haar blik ging ook een paar seconden naar de maan die nog steeds fel scheen. Haar blik ging vervolgens naar Juyou toen ze merkte dat hij op stond en een rondje om het meer liep. Ze keek hem dan ook nieuwsgierig aan toen hij opeens stil stond en vervolgens begon te rennen en een hoge sprong maakte. Ze hoorde vervolgens een grote plons en ze voelde opeens veel grote spetters water op haar komen. Ze schrok even en ze moest toen even lachen. Ze keek vervolgens naar haar zelf en weer naar Juyou die boven was gekomen en met een verontschuldigende blik haar aan keek. Ze grijnsde en ze stond vervolgens op en ze draaide zich om en liep weg. Daarna draaide ze zich weer om en rende ze het verhoginkje op en zette ze af en kwam ze met een grote plons in het water. Ze kwam weer boven en ze gooide haar haar naar achter en ze moest weer even lachen terwijl ze naar Juyou keek.

Juyou bleef makkelijk overeind, maar heel soms ging zijn hoofd een stukje onderwater, maar hij kwam dan na een paar seconde al weer boven. Marina keek haar grijnzend aan, begon ook een klein rondje lopen, ze rende het verhoginke op en sptond met een grote plons in het water. Door de golven ging Juyou even onderwater, maar hij kwam na enkele seconde alweer boven en keek Marina grijnzend aan, Marina lachte ook terwijl ze naar hem keek. Hij zwom een klein stukje dichter naar het midden toe, bleef daar even stil trappellen, hij zwom nu precies op het stuk dat de maan reflecteerde en het maanlicht was best vel om hem heen.

Marina keek met een glimlach naar Juyou toen ze weer boven was gekomen. Alleen nu merkte ze pas dat het water eigenlijk heel koud was. Ze kreeg een rilling over haar heen en ze begon te bibberen en ze sloeg haar armen om haar heen. Ze keek naar Juyou met klapperende tanden en ze vond het nog al raar hoe hij zwom of het lag aan haar maar ze kon niet zien vanaf daar hoe hij eigenlijk zwom. Marina ging nog een paar keer onderwater en wende al wat meer aan het water. Ze zag dat Juyou naar het midden zwom en ze zag het reflecterende licht. Ze zwom dichter naar hem toe en ze bleef op een afstandje "the water is nice..." zei ze maar om de stilte te verbreken.