De weerkaatsing

Naruto zat in kleermakers zit aan de rand van het meer en staarde een tijdje voor zich uit. De maan stond hoog aan de hemel en liet zijn licht op het meer vallen, waardoor het hier iets misterieus had. De blonde jongen keek verbaasd rond, hij was hier misschien al vaak gekomen maar toch. Elke keer weer werd hij weer verbaa sd door dingen die hij anders nooit had opgemerkt hier. Zijn blauwe ogen gingen uiteindelijk weer naar het water en daar bleef hij in staren alsof hij in een soort droomstand zat. Maar niets was minder waar, want hij hoorde elk geluid en was zeer oplettend naar eventuele aanvallen van andere mensen hier. Een vogel lande op een tak en begon te kraaien, meteen schoot zijn blik naar het dier en fronste hij even. Een kraai, wat deed een kraai hier? Naruto liet het maar zo en staarde weer voor zich uit en sloot voor een moment zijn ogen weer. Vrienden had hij hier nog niet gemaakt, omdat hij ook altijd bezig was met zijn krachten onder handen te krijgen. Dus hij was altijd eenzaam, en dat was hij ook bijna altijd geweest sinds de dood van zijn ouders toch.

Sasuke rekte zich nog een keertje goed uit voor hij zich uit de boom liet vallen. Hij kwam handig neer op de grond, vlak bij het meer in het bos. Hij was hier steeds vaker de vinden tijdens de zomer dagen, omdat het dan veel te heet werd om überhaupt rond te lopen in 'normale' kleding. Hij ging aan de rand van het water zitten, in de kleermakers zit. Hij had nog niet eens opgemerkt dat Naruto, een bekende van hem. Aan de andere kant van het meer zat. Sasuke zuchtte en liet zijn hand door het koude water glijden, de zon scheen al volop dus warm was het zeker. Sasuke haalde de natte hand over zijn hoofd heen zodat hij het wat kouder kreeg, het hielp heel eventjes, daarna verdween het effect als sneeuw voor de zon, of beter gezegd, water. Sasuke keek nu naar de overkant, waar een jongen met blond haar zat, en vanaf hier te zien, blauwe ogen. Sasuke zou zweren dat het Naruto was. Zelfde hoofdband als die hij om zijn hoofd had.. zelfde kleding.. zelfde haar. Sasuke keek nog een keertje goed, het wás Naruto! Een grijns sierde zijn gezicht en Sasuke veegde zijn zwarte haren wat naar achter toe om beter te kunnen zien. Was dat.. echt.. Naruto? Hij leek erop, het moest hem zijn.. of zou zijn ogen hem.. nee! Het was Naruto, zonder twijfel. Sasuke stond op en wachtte tot Naruto hem op zou merken.

Naruto staarde nog steeds in het water en uiteindelijk toen hij een blik op zich voelde ruste keek hij in een trok op. Daar stond een jongen, gitzwart haar, in het zwart gekleed, een hoofdband die heel gelijk was aan de zijne. Naruto schudde zijn kop en staarde nog steeds naar de jongen aan de overzijde die hem nu wel duidelijk bekend voorkwam. Kort sloot hij zijn ogen en meteen daarna opende hij ze weer. Sasuke! Was het hem? Of zag hij waanbeelden? Meteen sprong hij op. Een big smile sierde zijn gezicht. Ach, zouden we maar eens gedag gaan zeggen. Zonder enige aarzeling begon hij te wandelen naar de andere kant van het water en daar stond hij dan oog in oog met Sasuke. Een oude vriend van hem, maar hoe was hij hier terecht gekomen? Naruto had achter hem gezocht maar nooit gevonden. En nu stond hij hier, alsof hij een geest zag. 'Haai.' Zei hij met die droge toon waarop hij altijd sprak. Het deed hem deugd een oude bekende te zien, en dan al zeker Sasuke. Die was het bekendst van al in zijn kleine vriendekring dan toch. Sasuke was geen haar veranderd in Naruto's ogen.

Sasuke keek naar de overkant, Naruto had hem opgemerkt. Zoals van ouds. Sasuke grijnsde toen Naruto naar hem toe kwam. 'Haai.' Zei Naruto tegen hem. Sasuke grijnsde nog breder. 'Haay.' Zei Sasuke toen maar terug. 'Dit is wel het minste wat ik hier zo verwachten.' Grijnsde hij naar hem. Sasuke had inderdaad nooit verwacht dat Naruto hier zou zijn. Maar als Naruto hier was.. waar was Sakura?
Sasuke zuchtte en keek eventjes een andere kant op, hij meende dat er geluid van uit de struiken kwam. 'Mh.' Mompelde Sasuke terwijl hij Naruto weer aan keek. Hij wist toch zeker dat hij wat hoorde, tja, het kon ook zijn verbeelding zijn. Sasuke keek toen naar het water, het lag er rustig bij, er was immers niemand behalve hun tweeën. Toen hoorde Sasuke geluid achter hen, weer draaide hij zich richting het geluid toe. Hij wist nu zeker dat er meer mensen waren dan alleen hun tweeën. Sasuke hield zijn ogen op de struiken gericht, hij wist dat er iemand was. Maar wie..

Sasuke beantwoorde zijn begroeting met ook een begroeting. Dat was wel het normaalste. Rustig keek hij de jongen aan en rekte zich daarna uit. 'Dit is wel het minste wat ik hier zo verwachten.' Inderdaad, dit was het laatste wat hij hier verwachte. Droogjes knikte hij op die woorden. Of Sakura hem was gevolgd naar hier wist hij niet echt, maar toch hoopte hij ergens van wel. Toen Sasuke wegkeek, hoorde Naruto zelf ook wat en ditmaal was het geen dier. Daarvoor klonk het geluid te hard. Het gemompel van Sasuke was hem ontgaan doordat hij zich focuste op het geluid. Een koele wind ging door zijn haren en bracht een rare geur met zich mee. Kort fronste de blonde jongen en keek even naar Sasuke. 'Je hoort het ook is het niet?' Sprak hij kalm. Weer een geluid ditmaal vlakbij. Sasuke had zich al gedraaid naar achter, dus hij besloot gewoon naar voor te blijven kijken. Niet veel later hoorde hij een geluid aan een stuk door, en een zwarte schim schoot door de bossen. Wie of wat hield hen in het oog? En wat was die van plan? 'Jij hebt toch geen vriendjes meegrbacht hé?' Vroeg Naruto droogjes aan hem.

Sasuke keek naar Naruto die het zoals altijd droog aanpakte. 'Je hoort het ook is het niet.' Zei Naruto kalm. Sasuke rolde met zijn ogen. 'Ik ben blijkbaar scherper dan jij vandaag.' Zuchtte hij. Sasuke keek nog een rond de struikjes. 'Jij hebt toch geen vriendjes meegrbacht hé?' Zei Naruto tegen hem. 'Idioot! Welk deel van 'ik wist niet dat jij hier zat' begreep jij niet?' Zei hij tegen hem. Sasuke viel stil, hij hoorde een zachte 'zoef' en Kunai vloog vlak langs Sasuke's hoofd. Hij draaide zijn hoofd naar links, waar het wapen vandaan kwam. Hij keek nog een goed, daar verderop stond een vage schim, die toch duidelijk te zien was. Sasuke aarzelde geen moment hij liet zijn hand naar een tasje aan z'n heup glijden en haalde er op de tast een Shuriken uit. Die gooide hij in een beweging richting de schim. Die als water op de grond kletterde. 'Waterclone..' Zei Sasuke zachtjes. Hij keek Naruto aan. 'Misschien jouw vriendjes?' Zei hij toen.

Naruto grijnsde even. Dit was weer een typisch conflict dat tussen hen speelde. Geen oog voor wat er achter hem gebeurde hielt hij de zwarte schim aan de overkant in het oog. En zo snel als hij zich kon bewegen stond hij aan de overkant en stond oog in oog met iets wat op een man leek. De man staarde hem recht aan en kwam dan op hem af. Maar zonder ook maar enig besef te hebben van wat er gebeurde sprong Naruto de lucht in en lande op de man die gewoon in water veranderde en dat kletterde op de grond. Meteen keek hij naar de overkant en rende al gauw weer naar daar en ging weer op zijn plaats staan. Waterclones, zoals Sasuke zei. Raar. Het kon toch niet zijn dat...? Nee, vast niet. 'Misschien jouw vriendjes?' Naruto gaf hem een stomp in zijn rug en snoof even. 'Welke vrienden?' Bromde hij duidelijk geirriteert naar Sasuke en keek hem dan ook even aan. Er volgde geen geluiden meer, wie had die waterclones gecreërd? Er waren er maar weinige die dat konden maar er was zo iemand hier. En dan had je ook nog die Kunai, Naruto begreep het weer eens niet maar hij besloot maar te zwijgen.

Sasuke keek naar Naruto, die ook een van de waterclones op z'n dak kreeg. 'Geweldig, dit had ik nou net nodig.' Zuchtte hij. Naruto stapte weer op zijn plek terug en stompte hem. 'Welke vrienden?' Bromde hij duidelijk geirriteerd zijn kant op. 'Ik wist niet dat je zo vriendloos was.' Zei hij met een opgeheven wenkbrauwen. Sasuke zag weer een schim, die bij een boom tot stilstand kwam. Hij keek goed, hij herkende die hoofdband uit duizende. 'Village hidden in the Rain.' Somde hij makkelijk op. Sasuke keek naar Naruto. 'Al een plan? Wonderjongen?' Vroeg hij spottend. Hij keek weer naar de schim, die uit de struiken stapte. 'Sharingan.' Siste Sasuke en zijn ogen kleurde rood. 'Naruto.. deze is echt.' Zei hij rustig tegen hem en bleef kijken naar de man die rond de twintig jaar moest zijn naar zijn schatting. Sasuke keek naar Naruto. 'Wacht jij maar eventjes voordat jij je handjes laat wapperen.' Zei hij rustig tegen hem. Sasuke keek weer naar de man, wat moest hij van hen?

Naruto had echt zin om meneer de betweter een klap te geven maar hij besloot zich maar gedeist te houden. 'Weetje best idioot.' Gromde hij kwaad. Weer een geluid nu draaide ook hij zich om en zette zich naast Sasuke neer. 'Al een plan? Wonderjongen?' Oke nu ging meneer Uchiha er wel over. Maar nog steeds liet hij het zo. Geen tijd om je woede op elkaar uit te uiten. Toen de man die rond de twintig draaide uit de bosjes kwam keek hij hem even aan. Die man, kwam hem zo bekend voort. Naruto balde zijn handen tot vuisten en hield de man goed in de gaten. Op Sasuke's woorden sloeg hij geen acht meer. 'Wat moet je?' Sprak hij nog vrij kalm tegen de man.

[Inspiloos i know]

Sasuke keek naar Naruto en zuchtte. Hij moest natuurlijk weer z'n mond los trekken. 'En wie trekt z'n mond weer open.' Zei Sasuke rustig tegen zichzelf. Hij keek naar Naruto, was zou hij nu van plan zijn? Had hij wel eens een plan. Naruto kennende niet. Sasuke bleef staan, zijn rode ogen waren op de man voor hem gevestigd. Sasuke's blik ging naar zijn hand toe, waar hij een Kunai in hield geklemd. 'Naruto, let op z'n hand.' Siste Sasuke. Sasuke had zin om nu de handsigns uit te voeren die nodig waren voor de Jutsu die hij in gedachte had. Toen opeens begon de man te praten, hij negeerde Naruto, en praatte tegen Sasuke. 'Een Uchiha. Misschien wel de laatste.' Zei hij toen. 'Dat dacht jij.' Zei Sasuke, hij grijnsde. 'Mijn oudere broer doolt nog rond.' Zei hij rustig. 'Ahaa. Dan moet ik aannemen dat dit Sasuke Uchiha is.' Zei de man tegen hem. 'Correct.' Antwoorde Sasuke droogjes. Hij keek de man aan. Hij hield nog steeds de handsigns voor de Jutsu's in z'n hoofd.

Kort keek hij naar Sasuke en rolde even met zijn ogen. 'Ga jij maar lekker praten met die klier.' Bromde hij. Naruto lette niet meer op Sasuke en keek dodelijk naar de man. Meteen keek hij naar de hand waar de Kunai in vast zat geklemt. Naruto's zintuigen stonden op scherp. Maar door meneer Uchiha's opmerkingen stond hij nu ook op koken. Die man negeerde hem. Perfect voor hem dan lette hij dus niet op hem. Als hij dan iets in zijn kop haalde dan kon hij hem perfect aanvallen als het nodig was. Maar hij zou maar niets zeggen tegen Sasuke. Dat was het beste. Voor nu. Maar hij begon het stil aan wel beu te worden hier. Maar dat lag op dit moment meer aan Sasuke.


[Inspiloos TwT]