Op het muurtje

Een meisje met lang blond haar en blonde kattenoren liep over de daken heen. Haar fel en zeeblauwe ogen keken om haar heen en ze zuchtte even. Ze sprong behendig van dak naar dak en ze kon dan ook gewoon lopen alsof ze gewoon op straat liep. In de verte zag ze de parkeerplaats al en ze zag dat er gelukkig nog niemand was. Ze grijnsde even en ze liep dan ook gewoon rustig door. Ze keek vervolgens naar de lucht en ze zag ookal dat het donker werd. Uiteindelijk kwam ze bij het laatste huis voor de parkeerplaats en ze sprong er dan ook gemakkelijk af en ze landde op het muurtje aan de zijkanten van de parkeerplaats. Er stond maar een enkele auto en ze keek dan ook nog een keertje rond. Ze ging vervolgens rustig op het muurtje zitten en ze haaldde een nagelvijl uit haar tas en ze begon haar nagels te vijlen. Al snel stoptte ze het ding weer terug in haar tas en hoordde ze iets van ver af komen met haar scherpe gehoor. Ze kon de voetstappen vanaf hier al horen en ze merktte dan ook dat het richting de parkeerplaats kwam. Ze keek dan ook precies naar de kant waar het geluid vandaag kwam.

Faxion leunde tegen een boom, En zag een vreemde gedaante doodnormaal over de daken lopen. Het was een vreemd gezicht. Hij stapte onder een straatlamp zodat de persoon duidelijk kon zien wie hij was. " -kuch, kuch- Goedenavond?" Zei hij sarcastisch. "Ik vrees dat je hier niet alleen bent" Zei hij terwijl hij rond keek om te kijken of er nog iemand was. "Jij bent..." Vervolgde hij zichzelf. Hij probeerde in een paar stappen bij haar te zijn, Maar dat duurde langer dan hij had verwacht. Hij trapte tegen een kiezel steentje dat er lag. Het vloog niet ver dus kon hij er nog eens tegen stampen als hij verder liep. Hij keek aandachtig naar de katten oren die gespitst stonden. "Kalm, Kalm... Ik doe je heus geen kwaad" Zei hij snel om de katten dame gerust te stellen. "Mijn naam is Faxion" Zei hij droog en vergat zijn hand uit te steken. "Niet nodig" Dacht hij aangezien hij confortabel met zijn beide handen in de zakken van zijn dikke grijze jas zaten. Een rilling ging door zijn lichaam toen een koud briesje langs stoomde. en zachtjes weer weg waaide.

Marina merktte uiteindelijk de persoon die ze gehoord had op en ze keek hem dan ook aan. Haar blauwe ogen staarde hem voor even aan en ze hoordde dan ook zijn woorden. "goedenavond.... ik had je al op gemerkt" zei ze met een wat droge toon tegen de jongen. Ze zag dan dat hij dichterbij kwam en ze keek naar het kiezelsteentje wat steeds verder naar voren schoot door zijn trap. "ik kan het beter eerst aan jou vragen" zei ze op een normale toon. En toen hij reageerde op haar kattenoren omdat ze gespits stonden deed ze ze wat naar achter. Ze keek de jongen dan ook nieuwsgierig aan. "ik ben kalm en al zou je me kwaad doen het zou je toch niet lukken" zei ze wat zachter. Terwijl ze wat aan haar haren begon te frutten. Uiteindelijk hoordde ze zijn woorden en hoordde ze dat hij Faxion heet. Haar oren ging wat ontspannender hangen "ik ben Marina" zei ze op een normale toon. En toen er een koud briesje langs kwam kreeg ze ook een koude rilling over haar heen.

Hij stapte langzamer. Het meisje zag er gefocust en scherp uit. Het steentje schopte hij net iets te ver en liet het vervolgens met rust. "En wat doet een meisje als jij zo laat nog hier, En het belangrijkste van al, Op de daken?" Zei hij verontwaardigd. Het tafereel was melancholisch. Er was geen enkele ster te zien aangezien de lucht bedekt was met donkere wolken. Zelfs de maan kon je met moeite zien. Dat maakte de avond enkel donkerder. De parking was verlaten zonder enige auto die er stond. Het licht van de straatlampen scheen grote witte cirkels verlichting op het asfalt. Bruine blaadjes vlogen van de bomen en tuimelde zachtjes op straat. Onder een van de lichten stond Faxion te kijken naar de vreemde katten dame. "En mag ik dan ook meteen weten 'wat' je bent?" Vervolgde hij zijn zin. Hij keek naar de wapperende haren van Marina. De maan kwam eindelijk door de wolk heen en scheen vlakaf op haar rechter oor. Nu pas, zag hij een duidelijk verschil tussen oor en haar.

Marina keek rustig naar de jongen en zag hoe hij dichterbij kwam en vervolgens voor haar stond. Ze bungelde wat met haar benen en ze keek naar het steentje wat hij steeds weg schoptte. Haar blik ging vervolgens naar de lucht en het was dan ook gewoon echt donker. Haar blik ging terug naar de jongen en ze hoordde dan ook zijn woorden. "ik leef op straat..." mompelde ze droog "dus ik loop waar ik wil dus ook op de daken" zei ze rustig en ze frutte wat aan haar lange blonde haar. Haar blik ging vervolgens weer naar de lucht en ze wou dat de wolken eens weg gingen. Haar blik ging dan ook nog een keer rond haar heen en ze geeuwde een keer. Ze keek vervolgens weer naar de jongen en ze sprong dan ook van het muurtje af. Ze hoordde vervolgens zijn vraag en ze kwam zelf ook dichterbij en ze was nou nog maar een paar centimeter van hem af. "wat ik ben???..." grinnikte ze "ik ben gewoon een mens" zei ze op een zachtte toon en ze zette weer een paar stappen naar achter en haar oortjes had ze gewoon ontspannen naar voren. Uiteindelijk zag ze eindelijk de maan en ze grijnsde even.

"En wat is dat dan?" Vroeg hij terwijl hij met zijn hand naar en van de oren greep. Maar hij stopte toen hij bedacht dat dat geen goed idee was. Een straal licht van de maan bedekte het gezicht van Faxion. Hij vond niets speciaals aan de maan. Hij had het eerder voor de zon, een zalige grote vuurbol die lekker veel warmte geeft. Een dode vogel lag op de grond en faxion zijn geest werd moe in zo'n zwaar lichaam. Hij ging op zijn hurken zitten en leek wel afgesloten te worden. De zwart met witte vogel zweefde plot door de lucht en fladderde voor het gezicht van de kat-achtige. 'Misschien vind ze vogels wel een leuk speeltje, ik moet oppassen. Straks bijt ze men kop eraf' Hield hij in zijn achter hoofd. Hij vloog hoog en laag en zigzaggend heen en weer. -bonk- Me het zwarte geveerde kopje tegen de paal. En het vogeltje lag op de grond. Faxion was te duizelig om weer recht te kunnen staan en terug te transformeren.

Marina merktte wel dat hij met zijn hand richting haar oren ging en ze deed ze erg snel naar achter. Haar blik ging vervolgens naar de jongen zijn gezicht want nu kon ze hem goed zien door de maan. Haar blik ging nog even naar de maan maar daarna weer terug naar de jongen. Ze zag dat hij hurktte en gewoon afgesloten leek en ze keek hem dan ook even aan. "eum... jongen???" zei ze droog tegen het levenloze lichaam van de jongen. Ze schrok zich opeens te pletter toen er een vogel vlak voor haar neus langs vloog. Ze kon nog net haar evenwicht houden en met haar blik volgde ze het vogeltje. Ze wist zeker dat dat vogeltje toenet nog dood was. Haar blik ging terug naar de jongen die nog steeds niks deed. "oo dus zo zit het" mompelde ze en ze keek weer naar het vogeltje die vervolgens tegen een boom aan vloog en op de grond lag. "auwch" mompelde ze en ze liep maar naar het vogeltje toe en ze tildde het dier op. "hey jongen of moet ik je nou vogel noemen... gaat het???" vroeg ze terwijl ze naar het vogeltje keek.

Hij kreunde en mompelde, En geraakte maar niet recht. "Godverrr , waarom lukt het vliegen nou nooit!" mompelde. Mompelend en grommend keerde hij teleurgesteld terug naar zijn eigen lichaam. Hij klopte het stof brut van zijn jas en ging weer recht staan. "Noem me maar Faxion. Zoals ik al eerder zei" herhaalde hij zodat de dame hem niet heel de tijd 'jongen' moest noemen. "Zit jij... op degree?" vroeg hij nieuwsgierig en keek haar aandachtig aan. Hij leek wel te verwachten dat het antwoord nee was aangezien ze anders wel binnen moest zijn. De dame leek hier te wonen. Maar toch... Zou het kunnen dat ze op Degree zat, Een internaat waar hij zelf wel zat. Het was een Internaat voor kinderen mét een speciale kracht. "Wat is jou kracht? Als je er eentje hebt" Vroeg hij zelfs nog nieuwsgieriger dan de vorige vraag. Hij stond op hete kolen om het antwoord te horen. Want in de krachten van andere mensen was hij meer geïntreseerd dan in zijn eigen krachten.

Marina keek droog naar het vogeltje wat op een gegeven moment van haar hand af ging. Ze keek naar het vogeltje en ze hoordde ook wat hij zei. Ze grinnikte even en ze liep weer terug naar het muurtje. Ze keek even om en ging vervolgens op het muurtje zitten. Ze keek naar het vogeltje wat weer langzaam in een mens veranderde. Ze zag hoe Faxion het stof van zich af kloptte. Ze hoordde vervolgens ook zijn woorden "ooo ja sorry... Faxion" zei ze met een flauwe glimlach op haar gezicht. Ze keek weer even naar haar nagels en toen ze zijn vraag hoordde keek ze hem meteen aan. "nou eu... ja.." mompelde ze zacht maar wel hoorbaar en ze keek even naar de grond. Ze keek weer op naar Faxion toen ze zijn volgende woorden hoordde. "mijn krachten???" mompelde ze. Ze glimlachtte lichtjes en ze stond vervolgens op. "ik kan in dieren veranderen, heb jutsu's omdat ik een ninja ben en ik kan dit..." ze praatte niet meer en tildde vervolgens haar arm op. Ze hield haar arm stil voor haar gezicht en langzaam veranderde haar arm in een vlijmscherp mes. Je kon het wel een zwaard noemen maar dan zonder handvat. "lichaamsdelen in wapens veranderen" zei ze er achteraan met een grijns op haar gezicht. Haar arm veranderde weer terug naar normaal en ze zette haar hand in haar zij. "en zit jij ook op Degree en heb je ook krachten?" vroeg ze toen nieuwsgierig.