zoeken naar rust

Natas liep blij door het bos. Haar glimlach leek zoals altijd natuurlijk maar klopte voor geen meter. Eigenlijk wou ze alleen maar rust en Natas dacht dat ze het hier wel kon vinden. Ze was nooit een persoon geweest dat iedereen om zich heen altijd wou hebben. Soms vond Natas het niet erg maar te veel was irritand en kon er nog wel schoten vallen. Haar hand gleed langs haar geweer die nog altijd veilig in haar vest zat. Dat was haar enigste vriend, het enigste ding wat Natas haar leven had beschermt en andersom. Soms dacht Natas dat ze haar leven aan het geweer had te danken maar dat was gewoon onzin. Rustig deed Natas haar handen weer in de zakken van haar vest.
Rustig liep ze door en ging bij een boom ziten. ´´Dit is wel ver genoeg´´ mompelde Natas terwijl ze bedenkelijk om zich heen keek. Daarna pakte ze uit haar tas een tekenblok en een potlood. Dit vond Natas altijd leuk te doen maar ze wou het niet aan andere laten zien. Een keer had ze ook iemand ontmoet die ook ervan hield en super kakerig was. Binnen een paar dagen was hij ook weer verdwenen. Daarom liet ze het niet zien als iedereen dacht dat ze zo was dan was dat vreselijk vond Natas.
Rustig begon ze de bomen voor zich te schetsen. Langzaam verscheen er een grote boom op het blad met struiken erom heen. Natas consentreerde zich er niet echt op want dan zou hij er gewoon uit komen. Al snel zag Natas dat het niks zou worden en scheurde dus het blaadje af. Daarna gooide ze het achter zich. Plotseling hoorde ze geluid achter haar zelf. Snel pakte ze haar geweer en keek om wie het was.

Yesung liep kalm door het bos heen. Het enigste wat hij hoorde was een lichtte bries die door de bladeren van de bomen streek. Hij dacht dat er niemand anders was in het bos maar dat veranderde al snel toen er een prop papier voor zijn voeten viel. Yesung pakte het op en opende het. Op het papier was een prachtige tekening te zien van een grote boom met struiken erom heen. Het zag er erg mooi uit, bijna gewoon echt. ''Mooie tekening..'' Mompelde hij met zijn zachtte stem. Door zijn stem zou je verwachten dat hij wat verlegen was maar zijn stem was van nature gewoon zacht. Plots hoorde Yesung iets en hij zag dan ook iets vanuit zijn ooghoeken. Hij keek op en voor hem stond een meisje met een geweer in haar hand. Yesung keek haar met een emotieloze blik in zijn ogen aan terwijl hij de verkreukelde tekening nog steeds in zijn handen had. ''Mooi geweer..'' Zei Yesung kalm tegen haar. Hij was niet bang voor het geweer of het meisje. Hij kon best snel reageren dus stel dat het meisje een kogel op hem afschoot dan kon hij de kogel verweren met zijn meganische arm die immers toch geen pijn voelde. Het was dan ook best jammer eigenlijk dat de meganische helft van zijn lichaam aan de rechter kant zat in plaats van aan zijn linker kant. Dan had hij het over zijn hart heen gehad. Nouja, dan had hij waarschijnlijk niet eens een hart gehad.
Yesung zijn blik ging uiteindelijk weer naar de tekening. Hij gokte het er maar op en hield de tekening op voor het meisje. ''Is deze van jou?'' Vroeg hij met zijn kalme zachtte stem aan haar.

Natas zag een jongen voor zich. Hij was groter dan haar maar zag er emotieloos uit. Natas glimlachde nog steeds terwijl ze eigenlijk verbaast was. Uiteindelijk zag Natas dat hij waarscheinlijk niet iets ergs wou doen dus stopte ze haar geweer weer weg. Eigenlijk ook om de reden dat ze een week niemand meer mocht doden en als je een geweer vast hebt dan gebeurde dat sneller. Toen ze hem hoorde praten was Natas eigenlijk verbaast dat het zo zacht was. Daar leek hij helemaal het type niet voor. ´´Dank je´´ zei Natas met een glimlach. Haar ogen stonden ook emotieloos wat ze als enigste niet van haar gezicht mee kon laten lachen zonder dat ze echt blij was.
Oppeens zag Natas haar tekening die hij vast had. ´´Ja die is van mij´´ zei Natas rustig. ´´Maar hij is lelijk dus gooide ik hem weg´´ vervolgde ze. Natas snapte niet waarom hij het eigenlijk open had gemaakt maar daar had ze eigenlijk niks mee te maken. Natas keek de jongen nog steeds zonder angst aan. Ze was eigenlijk wel benieuwd wie hij was. Hij leek tenminste interessant maar uiterlijk betekende niet alles had Natas geleerd.´´Je mag hem hebben als je wilt´´ zei Natas. Ze hoopte natuurlijk niet dat hij aan iedereen zou vertellen van wie het was maar hij mog het makkelijk hebben vond Natas.

'Ja die is van mij' Antwoorde het meisje op zijn vraag. 'Maar hij is lelijk dus gooide ik hem weg' Vervolgde het meisje haar woorden. Ookal keek Yesung emotieloos hij was wel verbaasd over de woorden van het meisje. Lelijk? Hoe kon ze de tekening nou lelijk noemen? Yesung tekende zelf ook heel veel, en ook schilderen deed hij graag. Hij zag niet vaak zulke realistische mooie tekeningen als deze van het meisje. ''Ik kan hem niet lelijk noemen..'' Antwoorde Yesung. Om zijn schouder hing een hengsel van een zwarte tas. In de zwarte tas zaten wat teken spullen van hem. Hij was namelijk ook naar het bos gekomen om rust te zoeken en te tekenen. Meestal was een bos daar erg geschikt voor. 'Je mag hem hebben als je wilt' Zei het meisje vervolgens tegen hem. Zonder te antwoorden pakte Yesung een mapje uit zijn tas. Voorzichtig legde hij de tekening er tussen en hij stopte het mapje daarna weer weg. HIj deed de tas daarna weer snel dicht omdat hij om een of andere reden niet wilde dat het meisje zijn teken spullen zag. Yesung keek even omzich heen maar al snel keek hij het meisje weer aan. Dit keer was de blik in zijn ogen wat kalmer in plaats van emotieloos. Hij had nu twee keuzes. Of hij liep weg en hij zou het meisje misschien nooit meer zien of spreken of hij zou een gesprek met het meisje aan gaan en misschien wel vrienden kunnen worden. De tweede keuze voelde voor hem wat ongemakkelijk. Hij was niet echt goed in vrienden maken daarom was hij altijd veel liever alleen. Maar misschien moest hij daar nu toch eens verandering in brengen. Hij kon het immers wel proberen. ''Zit je hier ook op het internaat?'' Vroeg Yesung uiteindelijk. Hij had eerste eens goed moeten nadenken over welke vraag hij kon stellen. Natuurlijk had hij zich ook kunnen voorstellen maar dat wilde hij nog niet direct. Niet iedereen hoefte te weten van wie hij was.

Natas was verbaast over de reactie van de jongen maar ze liet het ook niet merken. Oke lelijk was het niet echt maar Natas had veel mooiere gemaakt. Ze had zelf altijd het idee dat ze weinig mee moest nemen omdat ze zo vaak verhuisde. Daarom koos ze alleen de mooiste of bijzonderste tekeningen uit om te gebruiken en mee te nemen. Zelf was Natas nog verbaasder toen de jongen het ook echt mee zou nemen. Hij had zelfs een map waar hij het in kon doen. Natas keek met een glimlach naar de mapje. Het zag er niet al te dun uit dus had hij er ook waarschijnlijk een paar zelf gemaakt. Snel deed de jongen ook weer het mapje weg dus Natas had weinig kans om er naar te vragen.
Natas keek de jongen weer aan en zag dat hij kalmer was. Natas begreep niet waarom, was hij nu kalmer geworden door die tekening ? Nee, zo mooi was hij helemaal niet. Misschien ergens anders door bedacht Natas. Toen de jongen vroeg ''zit je hier ook op het internaat?'' . Was Natas verbaast dat hij verder ging. Ze vond het niet erg, wat ze bij de meeste mensen wel had, maar het was raar. Natas besloot maar om gewoon mee te gaan in het gesprek. ´´Ja , ik zit op de internaat´´ zei Natas nu meer emotieloos. Ze was de naam al lang kwijt van het internaat omdat ze er al zoveel had gehad. ´´En jij ook waarscheinlijk´´ vervolgde Natas wat eigenlijk logisch leek. Natas snapte pas dat na ene paar seconden en zei snel ´´ik ben Natas´´. Ze vond het niet erg om haar naam te zeggen. Wat konden andere daarmee behalve haar dan normaal aanspreken.

'Ja ik zit op het internaat' Antwoorde het meisje. Ze klonk nu nog emotielozer dan daarvoor. Ach het was ook niet iets waar je graag over praatte. Althans Yesung had het er niet graag over maar hij had geen andere vraag kunnen bedenken. 'En jij ook waarschijnlijk' Zei het meisje vervolgens tegen hem. Yesung knikte lichtjes. ''Ja, maar nog niet erg lang'' Antwoorde hij. De toon in zijn stem klonk nu meer neutraal. Het was niet helemaal emotieloos maar ook niet erg vrolijk. Yesung keek even naar zijn rechter arm die helemaal bedekt was door zijn mouw. Ook zijn hand was niet te zien door het handschoentje dat er omheen zat. Vervolgens keek hij naar zijn linker arm die wel helemaal zichtbaar was. Ach hij had geen andere keus, hij wilde gewoon niet dat anderen zijn mechanische rechter helft van zijn boven lichaam zagen. En bij die arm kon hij het dus ook nooit te warm krijgen als het warm weer was aangezien er toch geen gevoel in zat.
'Ik ben Natas' Stelde het meisje zich voor. Omdat Yesung in gedachten was verzonken door zijn arm, waar hij ook wel vaker over in gedachten was. Kwamen de woorden van Natas geheel onverwachts en hij schrok dan ook lichtjes op uit zijn gedachten. Al kon je dat niet zien aan de uitdrukking op zijn gezicht aangezien die nog steeds aardig neutraal was. ''Yesung Jongwoon'' Stelde Yesung zich aan het meisje voor. Hij vroeg zich nu pas eigenlijk af waarom het meisje een geweer bij zich had. Hadden haar krachten misschien iets met dat geweer te maken? Yesung besloot er niet teveel over na te denken. Zo geinteresseerd was hij er nou ook weer niet naar. Hij was dan nog eerder geinteresseerd naar haar tekeningen. Als ze er teminste nog meer had.

´´Aangenaamd kennis te maken´´ probeerde Natas zo vrolijk mogelijk te zeggen. Het kwam er alleen emotieloos uit omdat ze het niet echt meende. Ze wou alleen beleefd zijn dat moest ze bij een van haar vorige internaten. Natas vond het erg toen ze er al aan dacht. Die internaat zat vol met kakkers die allemaal nooit van hun leven hoefde te doen. Zij hadden een erfenis en wel niet een kleine. Natas rilde toen ze er aan dacht. Gelukkig was ze daar al weer snel weg doordat haar kamergenoot plotseling verdween. Natas probeerde maar aan iets anders te denken wat aan zo iets wil je niet denken.
Natas keek bedenkelijk naar Yesung zijn arm. Het zag er raar uit een arm bedekt en de andere niet. Zou die niet warm zijn dacht Natas. Ze besloot om het maar niet te vragen, want misschien lag het wel geoellig. Ze vond het nooit erg om iemand koolbloedig te doden maar mentaal leek het altijd erger vond Natas. Als je mentaal aangevallen wordt dan zou je eerder wensen dat je dood ging.
Snel keek Natas weer gewoon naar Yesung en zei ´´en wat kom jij hier doen´´. Ze hoefde eigenlijk niet zo veel van hem te weten. Maar als ze wist wat hij hier kwam doen konden ze misschien een gesprek voeren of tenminste allebei verder gaan met wat ze wouden doen. Ze hoefde niet te zeggen wat zij zat te doen , want dat was logisch.

'Aangenaam kennis te maken' Zei Natas tegen hem. Weer die emotieloze toon had ze in haar stem. Al leek het erop dat ze vrolijk wilde lijken. Daardoor kreeg Yesung het idee dat ze het niet meende. Yesung zuchtte eens. Hij kon het eigenlijk wel begrijpen. Wie wilde met hem nou kennis maken? Een jongen die zijn emotie's vaak niet eens kon uitdrukken. 'En wat kom jij hier doen?' Vroeg Natas vervolgens aan hem. Yesung keek even naar zijn tas. ''Eh.. Tekenen..'' Antwoorde hij met een beetje twijfel in zijn stem. Het was namelijk wel heel toevallig dat ze hier beiden kwamen om te tekenen. Althans hij nam aan dat zij hier ook was om te tekenen doordat hij die tekening van haar had gevonden.
Yesung liep uiteindelijk naar een boom toe. Hij ging tegen de boom aan staan en hij liet zijn tas op de grond zakken. Hij ging daarna tegen de boom aan zitten en hij pakte zijn schetsboek en een potlood. Hij keek vervolgens in het rond. Wat kon hij gaan tekenen? Zijn blik stopte uiteindelijk bij Natas en de boom waar ze bij stond. De schaduw van de boom die over haar heen viel en de lichtstraaltjes van de zon die door de bladeren heen probeerde te breken gaf een mooi effect. Yesung besloot Natas en de boom waarbij ze stond dus te gaan tekenen. Hij wilde het alleen wel zo doen dat zij het niet zag dat hij haar tekende want hij wist niet of zij het wel goed zou vinden. Naja ze hoefte zich er eigenlijk geen zorgen over te maken want Yesung liet zijn tekeningen toch nooit aan iemand anders zien. Al snel begon hij met de tekening. En beetje bij beetje begon de tekening er steeds echter uit te zien.

Natas was verbaast toen ze hoorde dat hij ook ging tekenen. Dat was wel het laatste wat ze van hem zou verwachten. De enigste mensen die ze kende die tekende waren echt stom maar dat geld blijkbaar niet voor iedereen dacht Natas. De zon scheen feller dan Natas dacht daarom ging ze snel weer zitten. Ze keek hoe Yesung ook ergens ging zitten. Hij ging blijkbaar nu ook tekenen. Natas vond het niet erg dat hij zo dichtbij zat hij zou toch wel stil zijn.
Bedenkelijk keek Natas om zich heen en na een paar minuten pakte ze ook haar tekenblok weer erbij. Die zag er een stuk ouder uit dan die van Yesung. Er zaten allemaal scheuren in en op de kaft zat zelfs een vlek. Natas was er ook niet super trots over maar ze kon er mee tekenen en daar ging het om. Natas besloot om wat vogels te tekenen. Langzaam kwam er een schets op het papier van Natas met een kudde zwarte vogels die net leken of ze je aanvielen. Deze kon Natas tenminste nog gebruiken dacht Natas. Ook zag je dat haar ogen helemaal veranderde. Van emotieloos naar echt blij. Natas hield ook van tekenen dus genoot ze er ook meestal van. Toch zou ze het nooit toe geven dat ze ervan hield.
Heel even keek ze op naar de jongen die zat te tekenen. Eigenlijk was Natas wel benieuwd naar wat hij zat te tekenen. Ze ging het niet vragen want als hij zou willen dat zij het zag dan had hij het al lang gezegd. Nee, ze zou haar krachten wel gebruiken. De schaduw van Natas begon langzaam te vervormen en verdween in de schaduw van de boom. Daarna weer naar de volgende boom tot ze eindelijk bij Seyung was. Natas haar schouder keek verbaast via de boom naar de tekening. Hij zag er ook mooi uit en het leek erop dat het Natas was. Meestal zou Natas meteen gaan vragen waarom iemand haar tekende. Maar dat kwam meestal botter over dan bedoeld. Natas stuurde gewoon haar schaduw weer terug naar zich zelf en wachte totdat Seyung iets zou doen.