Not again.

Een jongen met donkere haren en gelige ogen rende door de gangen. Het was erg donker en af en toe brandde er een kaars. Hij hijgde van het lopen en zijn ogen stonden angstig. Het zweet liep over zijn voorhoofd en hij keek even achterom. Hij rende sneller en sneller zodat hij verder weg in de gangen was. Zo kon niemand hem misschien zien of vinden. Hij was nu al een tijdje zichzelf en Yuko zou erg snel weer komen. Hij haalde even diep adem en dacht na terwijl hij een beetje vertraagde. Hij dacht weer eens aan Raven. Het liefste en mooiste meisje van de wereld. Hij kende haar niet lang maar ze was super lief. Ze hielp hem echt en dat voelde goed. Nog nooit was iemand zo aardig tegen hem geweest. Hij keek even rond en stopte. Hij kreeg weer hoofdpijn. Niet weer! Hij zakte door zijn benen en een grote lichtflits kwam. Yoshi was verdwenen en Yuko was weer terug. Een grijns sierde zijn lippen. "Zo, nu is het mijn beurt" zei hij kalm en liep rustig verder terug naar de ingang. "Eens kijken wie we nu tegenkomen" zei hij vals en grijnsde. Hij keek even achterom en liep dan rustig verder door de donkere gangen.

Natas liep rustig door de gangen. Ze wou vond het wel fijn ondergrondse gangen daar kon je tenminste van ver al mensen horen. Natas liep rustig verder. Ze had het zelf al best lang vol gehouden zonder de neiging iemand echt te vermoorden. Wel uit verdediging maar dat was normaal vond Natas. Haar glimlach was echt een masker en haar oog waren emotieloos. Ze hoopte dat ze even alleen kon zijn om rustig na te denken. Dat had ze nodig om hier rustig te blijven. Ze zuchte een keer diep en lette op alle schaduwen om haar heen. Het voelde vertrouwd om in de schaduwen te lopen in plaats van zo´n lichte kamer.
Opeens hoorde Natas iemand door de gangen lopen. Ze keek op en wachte tot de persoon dichterbij was. Ze raakte haar geweer aan maar pakte hem niet. Misschien was het weer iemand die gewoon rond liep. Nieuwschierig keek ze naar de persoon die naar haar toe liep. Het was een jonge maar niet zo zachtzinnig als de meeste jongens. ´´Hoi´´ zei Natas emotieloos terwijl ze glimlachde. Ze probeerde om een keer aardig over te komen. wat echt voor de eerste keer was. Onderzoekend keek ze hem aan en bedacht wat ze zou doen als hij ging aanvallen.

Yuko liep kalm verder. Zijn rode ogen gleden over de gang heen. Hij dacht aan het meisje waar Yoshi op verliefd was. Die moest hij nog wel eens tegenkomen. Hij grijnsde vals bij die gedachte aan Raven die hij zou vermoorden. Eerst heel veel laten lijden en dan. Dan Yoshi laten komen. Hij keek rond en hoorde iemand. Hij liep kalm verder en stak zijn handen in zijn zakken. Zijn rode hemd hing er losjes bij zoals altijd zodat je zijn spieren zag. Hij merktte het meisje op dat ongeveer even oud als hem was, of moest hij zeggen even oud en hun? Hij grijnsde even en merktte de emotieloze blik samen met de glimlach. Hij bekeek haar ook eens. Hij kon niet achterhalen wat voor iemand ze was. Het zou wel leuk zijn dat ze goed was, een nieuwe prooi. Maar iemand die echt slecht was tegenkomen kon ook best meevallen. Een team vormen en samenwerken. Al hield hij niet zo van slechte meisjes. Hij grijnsde even en stopte voor haar. Zijn rode lokken vielen voor zijn gezicht. "Zozo en wie hebben we hier? Zo alleen" zei hij kil en keek haar strak aan. Hij was groter dan haar. Hij was net 20 ofzo en was erg groot voor zijn leeftijd. Hij snoof even en keek haar doordringend aan.

Natas zag dat de jongen nog dichterbij kwam en zei "Zozo en wie hebben we hier? Zo alleen". Natas moest bijna lachen om de houding die hij aan nam. Dacht hij echt dat Natas bang voor hem zou zijn. Toch kon Natas nog net de lach in houden en keek indringend terug. ´´Ja dat is de bedoeling als je alleen wilt zijn´´ zei ze uitdagend terug. Misschien zou het nog wel leuk met hem worden bedacht Natas. Ze had niet vaak jongens gezien die zo deden terwijl hun bovenlichaam zichtbaar was. ´´En wat doe jij hier alleen´´ vroeg Natas uiteindelijk. Heel even keek Natas naar zijn schaduw. Die zeiden tenminste meestel veel over mensen zelf. De schaduw was alleen heel anders dan de jongen. Natas was er verbaast over maar liet dat niet zien. ´´Het kan namelijk gevaarlijk zijn als je alleen bent´´ vervolgde Natas. Meestal wordt dat tegen meisjes gezegd maar Natas was niet bang om het te zeggen. Ze was benieuwd wat de jongen zou gaan doen nu. Natas had em flink uitgelokt dus zou het wel interessant worden.

Yuko keek het meisje aan en grijnsde even. Hij keek even rond en dan weer naar haar. Hij merktte hoe ze keek en grijnsde. Hij luisterde rustig naar de woorden en keek haar aan. "Dan loop je best niet hier" zei hij met een valse dreigende stem. Hij snoof even en keek haar strak aan. Hij hoorde de vraag en grijnsde even. "Ik wacht" zei hij en kwam nog dichter. Hij keek recht in haar ogen en snoof. Hij zette weer een stap achteruit en keek even rond. Er was verder niemand en nog steeds wist hij niet hoe het meisje in elkaar zat. Hij hoorde opeens wat ze zei en lachtte. "Oh? Moet ik bang zijn?" vroeg hij dan en een grijns sierde zijn lippen. Hij kwam nogmaals dichter en kwam erg dicht met zijn gezicht bij de hare. "Jij kan best opassen" zei hij vals en ging weer rechtstaan. Hij grijnsde even en keek haar kalm aan terwijl hij afwachtte op een reactie.

Natas was niet verast op zijn reactie maar ze vond het wel irritanta dat hij de hele tijd zo dicht bij kwam en weer weg ging. Als je iemand uitdaagt doe het dan van dichtbij of liever van ver af vond Natas. Ze vond het niet fijn als mensen dichtbij haar stonden. De meeste hadden haar toch al verschopt dus hoefden ze toch niet dichterbij te komen. Toch kwam er ook een valse grijns op Natas haar gezicht. ´´Weet je , als je iemand bedreigd kan dat ook van een afstand´´ zei Natas rustig. Ze was echt niet bang voor hem als hij dat dacht. ´´En waarom zou ik oppassen, er is geen ander gevaar hier´´ zei Natas weer uitlokkend. Ze was benieuwd hoe de jongen nu zou reageren. Hij was duidelijk niet zo maar een jongen die bang in een hoekje ging zitten. Natas probeerde wel de hele tijd haar belofte in haar hoofd te houden. ´Niet doden voordat een week voorbij is´ dacht Natas de hele tijd. Maar verwonden mag toch wel dacht ze. Maar ja, dat hangt ervan af hoe de jongen ging reageren. Ze keek hem recht terug en wachte op wat hij deed. Ze glimlachde nog steeds terwijl haar ogen emotieloos waren dit was altijd zo en dat ging wel een tijdje zo blijven. ´´En gevaar is wel een keer leuk , denk je niet´´ vroeg Natas door.

Yuko keek haar aan en grijnsde even. Hij zag de valse grijns bij het meisje en hoorde de woorden. Hij grijnsde vals en kwam weer dichterbij. "Oh sorry, nu kom ik toch wéér dichterbij" zei hij expres en keek haar in de ogen aan. Hij snoof even en zijn ogen gleden even over haar heen. Hij grijnsde vals en keek haar doordringend aan. "Oh? Geen gevaar? Dat zullen we nog wel zien" zei hij en grijnsde. Hij keek even rond en keek dan weer naar het meisje. Hij wist nog steeds niet hoe ze was. Als ze slecht was en ook moorde konden ze héél misschien een team vormen. Maar echt zeker was hij er niet van. Misschien was ze ook iemand zoals dat vorige meisje. Denkend dat ze stoer was en hem tegen kon houden. Nee, toen hij iets deed -dat nog niet zijn grootste kracht was- begon ze te schreeuwen van pijn. Ook begon ze te huilen. Hij grijnsde even bij die gedachte en keek weer naar het meisje dat nog wat zei. "Dat klopt" zei hij vals en snoof even.

Natas grijns werd steeds valser en valser. Die jongen was blijkbaar ook niet bang om zijn handen vuil te maken. Natas keek de jongen weer aan en zei ´´laat maar dan zien´´. Natas was eigenlijk best benieuwd naar wat de jongen allemaal kon. Zelf vond Natas dat ze een voordeel had omdat ze bijna in het donker stonden. Dus schaduwen waren er genoeg om er iets mee te doen. Toch gebruikte Natas altijd eerst haar geweer. Het was meestal niet slim maar ze deed het wel. Misschien omdat het vertrouwd was of gewoon als ritueel. Dat maakte Natas ook eigenlijk niet uit , want ze had in de laatste jaar nog geen gevecht verloren. Het was ook niet zware tegenstand zoals nu voor haar stond maar het blijft winnen.
Natas deed wachtend haar wenkbrauw omhoog. Het duurde wel lang voordat de jongen eindelijk iets ging doen. Misschien moest Natas wel beginnen met een gevecht. Die zou er natuurlijk komen vond Natas. ´´Ik wacht ´´ zei Natas ongeduldig. Ondertussen zakte ze langzaam de grond in eigenlijk in haar eigen schaduw. Het ging niet super snel dus was ze maar een paar centimeter lager dan net. ´´Anders laat ik het wel zien´´ zei Natas met een brede grijns.

Yuko grijnsde vals toen hij de woorden hoorde. "Mij best prinses" zei hij vals en greep haar meteen bij haar polsen vast. Hij draaide ze op haar rug en duwde haar hard tegen de muur aan. Hij snoof even en duwde haar dan op de grond. Hij zette haar beide polsen naast haar en kneep erg hard in haar polsen. Hij keek diep in haar ogen en in de zijne waren vlammen te zien. Hij keek dan naar zijn handen die langzaamaan zwart kleurden. Hij kneep nog harder zodat de kracht haar lichaam inging. Hij hoopte dat het nu wel lukte. Het was al de 3de keer ongeveer dat hij dit probeerde. Dat hij probeerde iemand blind te maken. Hij drukte zo hard mogelijk haar polsen op de grond en zette zijn knie op haar benen. Hij snoof even en voelde hoe de duistere kracht har lichaam in ging. Langzaamaan ging de pijnlijke kracht naar haar ogen. Hij kneep zo hard hij kon in haar polsen en hoopte dat ze pijn leed. Zoals elk meisje dat hij zo aanviel. Nee loslaten zou hij niet echt snel doen. Hij had daarvoor té veel zin om iemand te vermoorden of pijn te doen. Heerlijk was dat.

Natas was zelfs soort van blij dat de jongen eindelijk begon met aanvallen. Ook al deed het pijn om tegen de muur te vallen het was tenminste een echte uitdaging. Al snel voelde Natas dat hij haar op de grond duwde en een soort van magie gebruikte. Het deed super pijn maar Natas grijnsde nog steeds. ´´oh Sorry ben jij nu boos´´. Al snel voelde Natas de magie verder over haar lichaam komen. Natas keek in zijn ogen en zag vuur erin. Met een beetje inschattingvermogen bedacht Natas dat de jongen waarscheinlijk met vuur en duisternis vocht. Toch verloor Natas haar grijns niet zelfs toen hij bijna bij haar ogen was. Tuurlijk wist Natas niet dat ze blind werd als hij daar kwam. Maar langzaam was ze het wel zat om zo hulpeloos te blijven liggen. Ze keek nog een keer de jongen aan. ´´Goede kracht maar het werkt niet altijd´´ zei Natas grijnzend. Meteen begon Natas door de grond te zakken waar toevallig schaduw lag. Net voordat haar mond ook in de duisternis verdween zei Natas ´´probeer mij nu maar te pakken´´. Daarna verdween Natas in de schaduw terwijl Yuko´s handen op de grons leken te staan. Natas keek grijnzend in de schaduw naar Yuko en was eigenlijk wel benieuwd wat hij ging doen. Ze besloot om zelf hem ook wat uit te dagen. Natas kwam langzaam aan de zijkant van de muur er half uit de schaduw. In haar hand had ze haar geweer vast en schoot dus ook meteen op Yuko.