Music shop.

Een meisje met blauw haar en ijsblauwe ogen stond in de muziek winkel. Ze had haar koptelefoon op en aangesloten. Ze luisterde naar de muziek die in haar oren klonk. Ze genoot van de muziek en zong zachtjes mee. "Here i am with all my heart, i hope you understand. I know i let you down but i never gonna make that mistake again" zong ze zacht met haar zuivere stem. Ze was helemaal gemaakt voor muziek. Ze had daarom ook muziek krachten en kon juist erg goed zingen. "Just know that, i'm sorry" zong ze zachtjes verder. "A story is just beginning, but let the truth" zong ze opnieuw en opnieuw. Ze sloot haar ogen en stopte na een tijdje. Ze glimlachtte even en merktte dat iemand naar haar stond te kijken. Alsof diegene haar gehoord had dat ze zong. Dat hij of zij vond dat ze mooi kon zingen. Laila slikte even en werd lichtjes rood. Snel keek ze naar wat cd's en zweeg een lange tijd.

Angelina liep een muziekzaak binnen, meestal kwam ze hier niet maar zoals de meeste pubers van haar leeftijd wilde ze ook maar eens een keertje muziek luisteren. Ze hield niet van het pop muziek, klassieke muziek was eerder wat voor haar. Ze zuchtte en haar ogen zochten even de grond, voor wat afleiding. Ze bestudeerde de patronen die in de houtenvloer zaten grondig. Eigenlijk wist ze niet wat ze hier aan het doen was in deze winkel. Een zucht verliet haar keel ene even liet ze haar blik de winkel rond gaan. Er waren weinig mensen en de verkoper achter de toonbank zag er ook niet erg vrolijk uit. Even zuchtte Angelina en haar blik viel op een meisje met een koptelefoon op. Angelina bekeek het meisje aandachtig, ze was tot de conclusie gekomen dat het meisje blauw haar en blauwe ogen had. Blauw haar? Angelina haalde even luchtig haar schouders op, blauw haar vondt ze vreemd. Heel vreemd. Nogmaals verliet een zucht haar keel en ging ze met haar hand door haar haar. Nog steeds voelde ze steken in haar polsen bij elke beweging die ze maakte maar de pijn was nu stukken minder dan toen ze was 'aangevallen' door die ene jongen. Zoals zo vaak laaide de woede in haar op als ze aan die ene jongen dacht. Ze beet op haar tong om haar handen niet tot vuisten te ballen en de controle over haar element niet even zou verliezen. Toen de wiede weg vaagde liep ze op het meisje met blauw haar af. Het meisje zweeg. Angelina zuchtte even en tikte het meisje aan voor het geval dat er muziek uit de koptelefoon kwam en het meisje haar niet kon horen. 'Hoi!' zei Angelina vrolijk tegen het meisje. Een glimlach sierde haar gezicht en ze wachtte even af met verder praten om de eerste reactie van het meisje te zien...