New here

Yuri liep met zijn handen in zijn zakken over de velden. Hij kende niemand. Iets wat vaak tegenzat in zijn leven. Hij was niet degene die op iemand afstapte. Hij was meer wat terughoudend. Daarmee is hij niet de verkeerste persoon. Hij is meestal een vrolijke jongen die als hij eenmaal een paar mensen kende er wel bij kon komen. Rustig liep hij naar een boom en ging in de schaduw liggen. Het was rustig. Niet veel kinderen waren op het grasveld. Zo af en toe liep er iemand rond. Yuri keek naar het uitzicht en sloot zijn ogen. Het was een prachtige dag. Het schaduw maakte het draagelijker om buiten te zijn. Yuri pakte een wat grotere bol met wat cryptische tekeningen. Yuri legde het op zijn hand. Liet het er af zweven en deze vloog om zijn arm en weer naar de andere. Yuri kon dingen laten zweven naar wil. Iets wat hij aardig onder de knie had.

Een blond meisje liep rustig over het veld. Haar lange blonde haren waren in twee mooie even grote staarten verdeeld. Ze keek om haar heen en genoot van de frisse lucht. Ze had een roos kleedje aan. Dat ze ooit van haar ouders gekregen had, duur was het geweest. Maar nooit was iets te duur voor hun. Ze schudde zuchtend haar hoofd even. Sinds haar ouders dood waren veranderde alles. Nu was ze hier gedropt door wat knechten die ze hadden. Hier was ze ook helemaal alleen met de dure kleding. Vaak droeg ze het kleedje zodat het minder opviel dat ze dure kleding had. Maar toch, wat als dit vuil werd? Wat dan? Ze slikte even en schudde snel de gedachte weg. Schoon houden was belangrijk nu. Ze liep rustig verder en keek om haar heen. Haar blauwe ogen verkenden het gebied. Opeens merktte ze een jongen op. Ze schatte hem wat ouder. Hij was best knap, maar ach. Ze grinnikte even bij die gedachte maar negeerde het alweer. Rustig liep ze in zijn richting. Ze keek even rond en richtte haar blik dan weer op de jongen die wat liet zweven, cool!

Angelina liep rustig het open veld op. Ze wilde haar krachten gaan oefenen, met name het veranderen van vuur in dierenvormen. Ze glimlachtte even bij de gedachte aan haar vormen die vaak totaal niet op dieren hadden geleken. Even zuchtte ze en liet ze haar blik de omgeving af gaan. Een jongen met rood haar, net als zij, liet een bol om zijn arm zweven en een ander meisje stond hem aan te gapen. Angelina keek een beetje verbaasd naar de jongen en zijn zwevende bol en liet het meisje voor wat ze was. Ze had nog nooit iemand die een voorwerp ter plekke liet zweven gezien maar het was te verwachten in een internaat met allemaal kinderen met bijzondere krachten. Ze glimlachtte nogmaals en besloot om op de jongen af te gaan. Ze bleef op ongeveer een meter van de jongen staan en glimlachtte bemoedigend om hem niet af te schrikken met haar spontane actie. 'Hoi!.' zei ze vrolijk tegen de jongen en even ging haar hand door haar haar. Ze beet op haar lip om een zachte pijnkreet te onderdrukken, ze was vergeten dat haar polsen nog steeds pijn deden. Een zucht verliet haar keel, de woede laaide niet meer zo hevig in haar op als aan die ene jongen dacht die haar dat had aangedaan. Maar ze was nog de oude, nog net zo spontaan en vrolijk als eerst. Ze glimlachtte even naar de jongen. 'Ik ben Angelina.' stelde ze zichzelf na een tijdje voor. Kalm wachtte ze op een reactie van de jongen...

Yuri's concentratie werd door heel het bolletje opgeslokt. Hij had zijn krachten nog niet volledig onder controle. Yuri merkte ineens iets op. Een roze vlek voor hem. Hij keek er echter niet naar om zijn concentratie niet te verliezen. Echter kwam er een tweede iemand bij die hem begroette. Hij keek ineens op en vergat de bol. Verkeerde zet aangezien de bol nu wild begon rond te vliegen. Yuri slikte even. Hij volgde het voor zover hij kon. De bol vloog regelrecht op het meisjes af. Yuri verdween en teleporteerde recht in de baan van de bol. Deze schoot tegen zijn borstkas Yuri voelde dat de bol licht drukte maar kwam weer tot rust. Yuri maakte een draai en landde keurig op zijn voeten. Borg de bol op en veegde wat zand van zijn vest. Ineens besefte hij dat de twee er ook stonden. Hij glimlachte en draaide om. "Euh..sorry..." zei hij glimlachend. "Ik was nogal erg geconcentreerd..." zei hij snel en wreef over zijn achterhoofd.

Elisa keek rustig toe naar de jongen. Ze liet hem maar zodat hij zich goed kon concentreren. Ze wist dat het best moeilijk was. Zo kende ze ook iemand. Ze glimlachtte even en keek op toen een meisje naar hem liep en hem wel héél erg begroette. Ze keek toe en zag dat de jongen zich niet meer kon concentreren. Ze zweeg en zag dat de bol op hun afkwam. Ze schrok wel en zag wat de jongen deed. Rustig liep ze het meisje voorbij en glimlachtte. "Je kan het best goed, ik kende iemand die dat kon. Heeft veel concentratie nodig he? Je kon er goed mee omgaan, zeker toen de bol wild werd" zei ze vriendelijk en glimlachtte naar hem. Je hoorde al dat ze best wel ervaring had. Vaak vroegen haar vrienden tips omdat ze best slim was. En complimenten geven kon ze eigenlijk best goed. Dat deed ze vaak. Ze was erg beleefd door haar opvoeding en dat kon niet veranderen. "Ik heet Elisabeth, maar ze noemen me Elisa" zei ze vriendelijk tegen hem. Hopend dat hij niet vond dat het een prinsessennaam was. Dan kon hij erg snel vermoeden dat ze eentje was, zeker met haar kleding. "Wie ben jij?" vroeg ze dan lief en keek hem aan met haar blauwe ogen.

Yuri keek even naar de twee. Degene met het roze haar begon met praten. "Inderdaad, maar naarmate je meer ervaring hebt gaat die slurpende concentratie slenken en kun je meerdere dingen tegelijk..." zei hij kalm. "Ach ik reageerde uit mijn instinct..." zei hij kalm. "Of beter te zeggen wat mijn gevoel zei dat ik moestdoen..." zei hij kalm. Hij keek even naar het andere meisje die nog steeds zweeg. "Mijn naam is Yuri...angenaam..." zei hij kalm. Dure kleding als hij goed zag. Elisabeth, leek enorm veel op een prinsessennaam. Zou ze...nee dat kan niet. Yuri keek haar aan. Ze was best mooi. Zijn blik ging naar het andere meisje die nog steeds zweeg. Hij glimlachte en keek weer terug in de ogen van Elisa.

Elisa keek de jongen rustig aan en glimlachtte even vriendelijk. "Dat klopt" zei ze vriendelijk. Ze luisterde verder naar de woorden en knikte even. "Dat doe ik ook vaak. Maar dan met mijn krachten. Altijd mijn gevoel of hart volgen" zei ze vriendelijk en grinnikte even. Ze keek even rond en even gleed haar blik naar het meisje maar al snel keek ze weer naar de jongen die zich voorstelde. "Aangenaam Yuri" zei ze vriendelijk en wilde al buigen. Ze bleef toch staan en slikte even. Niet doen Elisa, niet laten zien wie je echt bent. Ze schudde de gedachte weg en keek de jongen rustig aan. "Kan je alleen met bollen sturen of kan je meer?" vroeg ze dan best nieuwsgierig maar erg vriendelijk en beleefd. Ze zat even aan haar ene staart en liet deze over haar schouder hangen. Ze had echt lang haar en in een vlecht was het prachtig. Maar dan leek ze nog harder op een prinses en dat had ze liever niet. Zou hij het nu al wat gemerkt hebben? Hopelijk niet!

Yuri keek naar Elisa en glimlachte. "Dan komt het altijd goed..." voegde hij aan haar woorden. "Ik kan nog meer..." zei hij kalm. Hij merkte dat ze haar vlecht over haar schouder gooide. Hij concentreerde zich er op en bracht het uiteinde omhoog. Kietelde haar er even mee in haar nek maar liet het daarna weer hangen. "Sorry, dat kon ik niet laten...' zei hij vriendelijk. Ze bleef prachtig. Een mooi meisje dat al direct op zijn eerste moment hier naar hem toe kwam. En dan nog eens aardig deed ook. Rustig keek hij naar het andere meisje. Ook mooi, maar zwijgzaam. Toch had Elisa iets meer vond hij. Haar kledingstijl was mooi. Elegant, en toch licht uitdagend. Yuri had echter wat nonchalantere kleidng. En hoorde vaak dat het stoer was. Toch vond Yuri het zijn normale kleding. Hij droeg het zowat iedere dag. Hij had een tweede om de andere te wassen maar verder droeg hij het altijd.

Elisa keek Yuri rustig aan en knikte even. "Daar heb je gelijk in Yuri" zei ze vriendelijk en beleefd tegen hem. Ze keek even rond en dan weer naar hem. "Ik doe vaak iets met de natuur en met licht" zei ze en grinnikte even. Ze keek rond en merktte dat hij haar staart liet zweven en ze voelde het kietelen. Ze grinnikte en schudde haar hoofd even. Ze keek naar Yuri en hoorde dan wat hij zei. "Ach maakt niet uit" zei ze vriendelijk. "Lachen is gezond" zei ze en grinnikte eventjes. Ze keek even rond en keek kort naar het meisje dat best stil was. Ze liet haar blauwe ogen even over Yuri glijden. Hij zag er best stoer uit. Al kon schijn bedriegen en kon hij gewoon de kleding graag zien. Ze dacht even diep na maar richtte haar weer helemaal op hem. Al wist ze niet zo goed wat ze nog kon zeggen of vragen. Vaak ging het wel maar nu kon ze niet te veel zeggen, voor ze zei wie ze echt was. Ze slikte eventjes en keek stil naar Yuri met een glimlach.

Yuri zijn ogen gingen naar Elisa. "Natuur en licht...interresant..." zei hij kalm en glimlachte. "Inderdaad, lachen is geznd..." zei hij kalm. Hij keek haar aan en knikte even. Zijn ogen ging over haar heen. Het kleedje was mooi, haar haar zat prachtig. Haar ogen waren mooi. Even schudde hij zijn hoofd. Hij mocht daar niet teveel aan denken. Ineens keek hij haar aan. Je bent niet zomaar iemand of wel? klonk zijn kalme stem in haar hoofd. Hij glimlachte en zijn mond bewoog niet. Je bent een prinses of niet? voegde hij er aan toe en knikte even. Hij vond het geen ramp. Het versterkte alleen zijn gedachtens over haar. Yuri keek naar het andere meisje maar zweeg verder. Hij sprak nu even in de gedachten van Elisa, en daar zou Angelina niets van horen.

Elisa keek rustig naar Yuri en glimlachtte even. Ze hoorde de woorden en knikte even vriendelijk naar hem. Ze keek even rond en dan weer rustig naar hem. Ze merktte dat hij naar haar keek maar vond het eigenlijk niet zo heel erg. Ze liet het ook niet merken dat ze het zag. Ze glimlachtte lief en hoorde opeens iets in haar gedachten. Ze schrok ervan en hoorde de stem van Yuri. Ze slikte en keek naar hem maar zijn mond bewoog niet. Dat kon hij dus. Ze hoorde de woorden door haar hoofd gaan en daarna de vraag. Ze schrok er wel van. Hoe wist hij dat? Ze slikte even en zweeg een tijdje. Hoe... Hoe weet je dat? dacht ze in haar eigen gedachten om tegen hem te praten. Ze beet even op haar lip en proefde al snel het bloed. Ze stopte er al snel mee en keek stil naar Yuri. Hij was echt slim.

Angelina was in gedachten verzonken geweest, ze had een nieuwe theorie ontwikkeld om haar vuurballen in dierenvormen te maken en die vuurtjes dan in stand te houden. Ze glimlachtte even en keek naar het meisje en de jongen. Hun namen had ze in het gesprek opgevangen: de jongen heette Yuri en het meisje Elisabeth. Angelina vondt dat ze klef deden en neppig. Even zuchtte Angelina en ze glimlachtte even naar beiden mensen. Het leek alsof ze in gedachten aan het praten waren. Angelina fronsde haar voorhoofd kort en besloot dat ze niet langer in zulk gezelschap wilde blijven. Ze glimlachtte nogmaals vriendelijk naar Yuri en Elisbeth en zei vrolijk en op een oprechte toon: 'Jullie hebben het vast gezellig met elkaar, ik heb anderen dingen te doen. Doei!' Ze zwaaide even vriendelijk naar de twee mensen en draaide zich toen elegant om, haar lange haar zwiepte mee zoals gewoonlijk en ze liep weg. Ze draaide een vuurbal in haar hand en dacht even aan Sasuke, haar kamergenoot. Als zij eindelijk haar vuurballen dierenvormen kon geven zou ze dat als eerste aan hem laten zien want hij was haar kamergenoot. Ze zuchtte even en keek nog een keer achterom en ze glimlachtte even haar engelglimlachje. Daarna liep ze weer door...

Yuri keek naar Elisa en glimlachte. Hij hoorde ineens Angelina zeggen dat ze vertrok en knikte even. "Ik zie je nog wel.." zei hij vriendelijk. Yuri zijn blik ging weer naar Elisa. Hij glimlachte. Hoe ik dat weet? Je mooie kleding, mooie haar, mooie ogen. Je naam was nogal koninklijk. En daarbij praat je wel heel beleefd tegen een leeftijdgenoot... zei hij tegen haar in gedachten. Hij glimlachte en knikte even. Maar daarmee verander je niet zei hij nog vriendelijk er achter. Zoiets hoef je niet geheim voor mij te houden... voegde hij er nog aan toe. Hij glimlachte vriendelijk naar haar en keek haar even in haar ogen.

Elisa keek naar Yuri en bloosde een betje. Ze zweeg en keek naar de grond. Ze hoorde dan het meisje en knikte nog even naar het meisje. Ze hoorde Yuri opnieuw in haar gedachten en luisterde er stil naar. Ze keek hem aan en glimlachtte zachtjes. Ze beet even op haar lip en prulde wat aan haar kleedje. Ze merktte het en schudde haar hoofd even. Ze keek weer naar Yuri en keek even in zijn ogen. Ze glimlachtte en slikte even. Ze zuchtte even en keek snel weer naar de grond. Hij wist haar grootste geheim nu. En nu waren ze alleen. Dat ook nog! "Zeg het alsjeblieft niemand, ik wil dat ze me nemen zoals ik ben, niet omdat ik rijk ben" zei ze dan zacht en keek in zijn ogen met haar ijsblauwe ogen. Hij was eigenlijk best aardig en lief. Vaak als ze weten wie ze echt is deden ze héél anders. Zoveel aandacht en dingen, alleen maar voor het geld..

Yuri keek naar Elisa en glimlachte. Hij legde haar hand kort op haar schouder. "Je geheim is veilig bij me, en trouwens, ik neem je zoals je bent niet om wat je bent..." zei hij kalm. Hij keek met zijn gifgroene ogen in haar ogen en glimlachte. Hij glimlachte en keek naar de omgeving. Ze waren alleen. Dit gebeurde nou altijd. Hij kwam met een meisje in contact en zoals gewoonlijk bleek alles weg te stromen. Soms wat langer als de ene keer maar deze keer was het wel erg snel gegaan. Hij keek naar Elisa en glimlachte. Het verschil met de andere meisjes was dat deze anders was. Ze liet een andere indruk op hem achter en dat was niet omdat ze een prinses was.

Elisa keek hem aan en glimlachtte eventjes vriendelijk. Ze voelde zijn hand op haar schouder en keek hem aan. Ze hoorde de woorden en knikte even. "Bedankt Yuri" zei ze zacht en keek hem aan. Ze keek recht in zijn gifgroene ogen en grinnikte even. Ze voelde een warm gevoel door haar lichaam stromen. Haar hart ging sneller dan normaal. Was dat wel normaal? Ze slikte en keek hem weer stil aan. Lichte blosjes verschenen op haar wangen en ze keek snel naar de grond. Voelde ze dat nou? Ze wilde het niet eens voelen. Ze beet nerveus op haar lip en staarde stil naar de grond. Wat kon ze zeggen? Wat kon ze doen? Ze wist het niet want teveel stress had ze nu. Gewoon omdat ze nu met een jongen praatte die ze net leerde kennen. Maar langs de ene kant was hij iemand speciaal. Ze schrok bij de gedachte en keek weer naar hem.

Yuri glimlachte en keek naar Elisa. "Geen dank.." zei hij vriendelijk. Hij merkte dat ze een lichte blos had. Hij hoorde zacht haar gedachten en glimlachte. Toch negeerde hij het licht. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij voelde zich moeilijk van binnen. Zich verzettend tegen het gevoel dat opspeelde. Benauwdheid, en een hart dat sneller klopte. Echter wilde hij zich er niet tegen verzetten. Hij was in tweestrijd en geen van de beide gevoelens gaven toe. Hij keek even rond. Het was echt leeg. Yuri sloot kort zijn ogen en dacht na. Wat zou hij kunnen doen. Hij wist het zelf niet eens.