Drankje drinken.

Angelina liep door het winkelstraatje. In de winkelstraat waren veel winkels en een café. Ze was nog nooit eerder in het café geweest en besloot er maar een gokje op te wagen. Het haar van Angelina zat in een strik en ze droeg zoals gewoonlijk een rokje met een truitje, de vlekken waren er inmiddels uit. Vrolijk liep ze naar de ingang van het café. Ze aarzelde even om naar binnen te gaan toen ze de koude deurkruk vast pakte. Ze haalde even diep adem, streek haar rokje glad en deed de deur van het café open om naar binnen te gaan.
Eenmaal binnen aangekomen ging Angelina vrijwel meteen naar een tafeltje voor twee personen toe, er waren namelijk geen tafeltjes voor maar één persoon. Ze zuchtte even en ging zitten. Haar blik gleed even door het café, er waren geen bekenden. Nogmaals verliet er een korte zucht haar keel. Een serveerster liep naar haar toe en vroeg wat ze te drinken wilde. 'Uhm. Doe mij maar een cola.' had Angelina vriendelijk geantwoord. Ze glimlachtte even vriendelijk. De serveerster liep weg en Angelina liet haar blik nogmaals door het café gaan. Nog steeds geen bekenden. Ze keek naar de tafel en bestuurde het patroon wat in het houte tafelblad zat nauwkeurig, dan had ze tenminste nog wat te doen. Ze zuchtte nogmaals en even later werd haar cola op tafel gezet en de serveerster liep weer weg. Snel nam Angelina een slok cola. Het koude drankje klotste in haar keel en ze zette haar glas weer op tafel neer. Ze liet haar blik nogmaals het café rondgaan...

[Max. één ander persoon erbij!]

Tevergeefs moest hij op zijn tenen gaan staan om bij de deurknop te kunnen. Van de inspanning die het hem kostte, stak de kleine jongen het puntje van zijn tong uit. Uiteindelijk lukte het hem het te openen en zwaaide de deur uitnodigend open. Zasha keek zijn ogen even uit terwijl hij nog in de deuropening stond. Dus het internaat en de voorzieningen eromheen konden dus ook behoorlijk meevallen. Hij was nog maar pas in Degree aangekomen, met alle tegenzin, en had besloten eerst alle leuke dingen te doen. Hij klemde een zachte teddybeer stevig tegen zijn borst voor hij diep ademhaalde en quasi-zelfverzekerd het café binnenkwam. Hij huppelde meteen door naar de bar, waar hij met beide voeten bovenop een barkruk ging staan en met zijn handen op de toonbank leunde. 'Ik wil graag een chocomel!' riep hij de barkeeper vrolijk toe. 'Als dat mag,' voegde hij er daarna wat zachter en onzeker aan toe. Het volgende moment kreeg hij een koud glas chocomel over de toonbank naar zich toegeschoven, nadat de barkeeper hem een norse blik had gegund. Zasha trok zich er niks van aan en rende vrolijk met het glas verder het café in. Midden in de overvolle ruimte bleef hij staan, zijn blik peinzend over de gezichten van de personen die er al zaten. 'Wat doet een snotpin als hij in een café?' hoorde hij de dikke man aan de tafel in de hoek denken. Zasha draaide zich om. Daar zou hij dus niet bij gaan zitten. 'Zie die kleinerd. Zou hij zijn moeder kwijt zijn?' ging er door zijn hoofd heen toen hij naar een groepje tienermeisjes aan een tafel keek. Hij was niet klein en zijn moeder zat in Egypte! Boos draaide hij zich om, maar zijn gezicht klaarde direct op toen hij een leeg plekje bij een tafel tegenover een meisje opmerkte. Momenteel gingen er geen gedachten van haar door zijn hoofd, maar dat kon ook komen omdat hij geen oogcontact maakte. Zasha huppelde naar haar toe en plofte op de stoel voor haar neer. Hij dronk eerst van zijn chocomel en wiebelde daarbij tevreden met zijn benen. Met een klap zette hij het halflege glas daarna op het tafeltje neer en slaakte een verzadigde zucht, om zijn mond een kring van chocomel achterlatend. 'Hoi!' begroette Zasha het meisje voor hem daarna met een opgewekte glimlach, alsof hij haar nu pas zag.

Angelina had niet gemerkt dat er een jongentje bij haar aan het tafeltje kwam zitten. Pas toen de jongen haar begroet had merkte ze dat er iemand bij haar aan tafel was komen zitten. Ze glimlachtte even vriendelijk en bekeek het jongetje. Hij had een krijtwit gezicht en helder blauwe ogen zonder pupillen. Droeg hij lenzen en smink?Wat maakte het eigenlijk allemaal uit, ze glimlachtte nogmaals even. 'Hoi!' begroette ze het jochie vrolijk terug. Ze nam nog een slok van haar cola en zette haar glas weer op tafel, zij deed het zonder klap zoals het jochie gedaan had. Ze zag dat hij een teddybeer met zich mee droeg, zo'n beer had zij ook vroeger gehad. 'Leuke beer.' zei ze daarna tegen het jochie en alweer glimlachtte ze even. Ze pakte haar cola glas weer maar nam geen slok en in plaats daarvan zette ze haar glas weer neer en keek ze naar de jongen. 'Woon jij ook in Degree?' vroeg ze nieuwsgierig aan hem maar ze bedacht zich dat deze jongen misschien wel gewoon ouders had en dat die ouders hem nu gewoon even alleen lieten. Ze besloot er verder maar niet over door te vragen en keek de jongen nieuwsgierig aan. Na een tijdje besloot ze zichzelf maar een keer voor te stellen, dat was namelijk wel zo beleefd. 'Ik heet trouwens Angelina.' stelde ze zichzelf voor en een glimlach sierde haar gezicht. Ze streek even haar pony voor haar ogen weg en vroeg aan de jongen: 'En hoe heet je?'. Ze wachtte geduldig op antwoord van de jongen ook al gaf hij dat misschien niet, dan had ze het tenminste geprobeerd toch? Ze glimlachtte nogmaals vriendelijk naar de jongen en nam nu wel een slok van haar cola.

Als vanzelf krulden zijn mondhoeken nog verder om tot een bredere, vriendelijkere glimlach. Het was veel hartelijker een glimlach te zien dan afkeurende gedachtes te horen. Droeg hij lenzen en schmink? Zasha hield zijn hoofd even schuin toen die vraag door zijn hoofd galmde. Zover hij wist droeg hij geen lenzen en schminkte hij ook zijn gezicht niet. Hij was ermee geboren. Maar haar gedachtes waren tenminste niet kwetsend. Zijn grijns was nu van oor tot oor toen het oudere meisje voor hem vrolijk teruggroette. Hij glom even van trots toen ze daarna een complimentje gaf over zijn beer. 'Ankh!' riep Zasha terwijl hij de teddybeer onder de voorpoten van de knuffel omhoog hield. Hij zette Ankh weer op zijn schoot om nog een slok van zijn glas te nemen. Toen het meisje vroeg of hij ook in Degree woonde, zette Zasha het glas met een verbeten uitdrukking op zijn gezicht weer op tafel neer en begon wat peinzend aan de oor van zijn beer te plukken. In eerste instantie had hij de naam niet geweten van het internaat dat nu zijn nieuwe thuis was. Maar het was hem inmiddels al bijgebracht dat het Degree heette. 'Sinds kort,' gaf Zasha zacht, en opeens een heel stuk minder vrolijk, antwoord op haar vraag. Hij keek met een twinkeling in zijn felblauwe ogen weer op toen het meisje zich het volgende moment voorstelde als Angelina. Er gleed weer een brede glimlach over zijn gezicht. 'Zasha!' zei hij op zijn beurt, een vinger wijzend naar zijn borst. Zasha glimlachte Angelina vrolijk toe voor hij zijn eigen glas chocomel weer oppakte.

Angelina glimlachtte even. De beer van het jongetje heette dus Anhk, aparte naam. Angelina zag dat het jongetje de beer even boven de tafel hield en ze glimlachtte nogmaals. Het jongeNtje gaf toe dat hij ook in Degree woonde. Het leek alsof het jochie het helemaal niet leuk vondt in Degree. Ze fronsde even haar voorhoofd en keek naar het jongentje. 'Degree is best leuk hoor.' zei ze en ze probeerde haar stem vrolijk en niet bedenkelijk te laten klonken. Even sierde een glimlach haar gezicht toen het jochie zijn naam vertelde. 'Zasha, wat voor krachten heb jij?' vroeg ze voorzichtig en ze probeerde de nieuwsgierigheid in haar stem te verbergen, ze wilde namelijk graag de krachten van Zasha te weten krijgen dan wist ze tenminste iets meer over alle krachten die er bestonden. Ze glimlachtte even bemoedigend naar Zasha en liet haar ogen van kleur veranderen. Haar oogkleur ging van bruin naar groen en weer terug. Even glimlachtte ze naar Zasha en legde haar hand voor Zasha op tafel zodat alleen hij de vlam die uit haar hand kwam kon zien. Ze liet de vlam in rook op gaan en trok haar hand terug. Ze glimlachtte nogmaals even naar Zasha. Haar blik viel weer op haar glas cola. Ze pakte haar glas cola weer op en nam een slok, terwijl ze dronk keek ze naar Zasha zodat ze niks van zijn krachten zou missen als hij iets zou gaan laten zien. Ze legde haar glas weer rustig op tafel en keek Zasha nieuwsgierig aan, ze knikte even naar hem...

Zasha was druk bezig het zijn teddybeer zo toegankelijk mogelijk op zijn schoot te maken. Iedere beweging en iedere handeling gebeurde met nog steeds een brede, opgewekte glimlach op zijn gezicht. Hij keek vragend op toen Angelina beweerde dat Degree best leuk kon zijn. 'Dat weet ik niet,' antwoordde hij zachtjes terwijl de glimlach van zijn gezicht gleed. 'Ik ben er maar pas. Moeder deed me weg. Anha la tryd Mny Bʻd al-ʼĀn,' voegde hij er wat droevig aan toe, de laatste zin in zijn eigen thuistaal. Maar hij keek al gauw weer met een onverwoestbare brede glimlach weer naar Angelina op. 'Uhhmm..' Zasha wierp zijn kleine hoofd in zijn nek en tikte nadenkend met een wijsvinger tegen zijn kin toen Angelina vroeg wat voor krachten hij had. Zijn blauwe ogen zochten de hare weer op toen hij iets ongewoons zag. 'AAH!' riep hij enthousiast uit terwijl hij in zijn handen klapte. Haar oogkleur was opeens veranderd! Eerst zo bruin als eikenhout, daarna zo groen als bladeren en tot slot weer bruin. Als klap op de vuurpijl liet Angelina daarna ook een vlam in haar hand aan hem zien, waardoor hij naar adem snakte. Hoe deed ze dat toch?! Anders dan de meeste anderen in Degree, was hij zich er niet van bewust dat hij niet het enige kind was met abnormale krachten. Omdat hij in Egypte door zijn moeder op een rivier was gezet en zijn buurtbewoners hem afkeurden uit angst voor zijn krachten, dacht hij altijd de enige te zijn. 'Bent u een heks?' vroeg Zasha ademloos en met grote ogen.

Er gleed als vanzelf weer een glimlach over zijn gezicht toen Angelina hem toeknikte. Dat was waar ook, ze was ook benieuwd naar zijn krachten. Zonder eerst van tevoren aan te kondigen dat hij zijn eerste kracht zou laten zien om te voorkomen haar mogelijk een hartverzakking te bezorgen, viel zijn lichaam plotseling slap over tafel. Zijn glas chocomel viel daarbij om. Zasha's ogen waren gesloten en hij lag er levenloos bij. Toen opeens liet hij zich vlak voor Angelina in zijn geestenvorm zien. Hij was doorzichtig, kleurloos en nauwelijks zichtbaar. Alleen zijn ogen waren even helderblauw als altijd, en er stond zoals gebruikelijk was een brede glimlach op zijn gezicht. Zasha stond in zijn geestenvorm midden in het tafelblad en trok plagend aan één van Angelina's lokken. Het duurde niet lang of hij keerde weer terug in zijn eigen lichaam, waarna hij een seconde later zijn ogen weer opende. Wat beteuterd keek hij naar de omgevallen chocomel en de bruine vlekken op zijn nogal ongepaste kleding. Maar hij verspilde er geen woorden aan en ging over naar zijn tweede kracht. De haarpeil die hij ongemerkt uit Angelina's hoofd getrokken had, legde hij bovenop Ankh. 'Niet schrikken,' waarschuwde Zasha daarna vrolijk. In plaats van dat hij naalden tevoorschijn haalde om ze in de teddybeer te rammen, streek hij met zijn wijsvinger met kietelende bewegingen over de buik van de knuffel. Angelina zou dit ongetwijfeld ook moeten voelen. In volle verwachting en met glunderende ogen keek Zasha breed glimlachend naar het meisje tegenover hem. Normaal gebruikte hij deze kracht amper. Alleen als hij echt, écht boos was. Dan haalde hij zijn voodoo-pinnen tevoorschijn tezamen met een attribuut van de persoon die hij wilde straffen, en voerde hij zijn voodoo-krachten in alle frustratie op Ankh uit, die dan als voodoo-pop diende. Hij wist zelf nauwelijks hoe erg hij er mensen mee kon pijnigen, en ze zelfs kon doden als hij de pinnen in een vitaal punt stak. 'Ik kan ook gedachten opvangen, ook als ik dat niet wil,' legde hij daarna op een wat serieuzere toon uit. 'En er is nog iets..' Zasha keek nu ernstig. Hij sloeg zijn ogen ongelukkig neer. 'Ik moet mijn leven opschrijven in een boek als ik niet wil dat Elliot zich laat zien. Daarom heeft mama me ook weg gedaan.' Zasha plukte verlegen aan Ankh's pluizige oren en ontweek Angelina's blik.