Wat eten met Laila

Hand in hand. Het ging gewoon te simpel. Maar goed, hij had Laila weten te overtuigen van zijn onschuld, en dit was zijn beloning. Hij keek even opzij naar het meisje en glimlachte. Hij rook de geuren van de verschillende restaurants al, heerlijk. Hij had echt honger. Sinds vanochtend had hij al niets meer gegeten. Veel te lang natuurlijk, en alleen op rode wijn kan je niet leven. Jammer genoeg want het is wel ontzettend lekker. Hij grijnsde even bij die gedachten en sloeg linksaf een straatje in. De geur van eten was hier sterker en hij voelde zijn maag hevig protesteren tegen de honger. Francis zat ondertussen te bedenken wat hij wilde eten. Nou ja, dat zag hij later wel. Hij stopte voor een armoedig uitziend zaakje en keek naar Laila. 'Je hoeft niet bang te zijn hoor, ik kom hier vaker.' Zei hij met een glimlach. Hij duwde de deur open, gaf Laila als een echte heer voorrang om naar binnen te gaan en sloot de deur weer achter hun. 'Een tafeltje, beetje achterin.' Zei hij tegen de bediende. Deze keek hem met een bemoedigende blik aan. Francis knikte enkel. Zoals hij al had gezegd kwam hij hier verder. Met verschillende andere meisjes was hij al in dit restaurant geweest. Ze werden naar hun tfel begeleid en Francis hielt de stoel vast voor Laila. Soms kon hij echt als een echte heer overkomen. Hij glimlachte en ging zelf ook zitten.

-Alleen Laila und mich. Danke ^^.-

Laila liep rustig met hem mee, hand in hand. Ze was nu echt pas verlegen nu ze zo liepen. Ze keek af en toe rond en glimlachtte even lief naar Francis. Ze volgde hem rustig en rook ook de geuren van het eten. Alleen had zijzelf niet echt honger dus maakte het voor haar niet zoveel uit. Ze keek rond en zag dan het restaurant. Hij kwam er dus vaker. Ze knikte maar even en liep met hem mee. Ze liep voor hem naar binnen en glimlachtte lief naar hem. Ze keek naar de bediende en dan weer naar Francis die bij het tafeltje de stoel vasthield. Ze grinnikte even verlegen en ging zitten. Ze keek even rond en dan weer naar hem. Hij was een echte heer, lief, knap. Haar avondje kon echt niet meer stuk. Ze slikte eventjes en staarde kort naar de muren maar al snel keek ze weer stil naar hem.

[Inspi --']

Francis keek Laila aan. Hij vouwde zijn handen onder zijn kin en keek haar aan. Ze was speciaal, op haar eigen manier. Dat blauwe haar stond mooi bij haar blauwe ogen, en die koptelefoon maakte het gehele plaatje af. Maar ze was een o zo makkelijke prooi voor een jongen als hij. Hij keek het restaurant door, er waren niet echt veel mensen, en zij hadden een tafeltje achteraan, die niemand die hen zou storen. 'De kaart.' Klonk opeens een stem naast hem. Hij nam een vriendelijk knik de kaart aan en bestelde een fles rode wijn. Zijn standaard maaltijdje eigenlijk hier. 'Is er nog iets speciaals wat je wilt hebben?' Vroeg hij toen met een glimlach aan Laila. Hij keek haar vriendelijk aan. Misschien moest hij maar iets vrolijker gaan handelen. Een verliefde blik gleed in zijn ogen. Hij had hier zo lang op geoefend dat het bijna op commando ging. En dat was zeer makkelijk bij zijn 'werk'.

Laila keek hem rustig aan en grinnikte even. Ze keek even in zijn blauwe ogen en slikte even. Ze keek even rond en merktte bijna niemand. En ze zaten vanachter dus eigenlijk zo goed als alleen. Ze slikte bij die gedachte en keek hem weer aan. Ze keek dan even naar Francis die wat bestelde en vroeg of ze wat anders moest. "Oh nee, ik moet eigenlijk niet. Nouja als het moet" zei ze dazn en grinnikte even. Ze keek hem aan en zag opeens de verliefde blik. Nee. Dat kon toch niet. Dat kon hij toch niet menen? Ze slikte en dacht toen aan het warme gevoel. Haar hart klopte sneller nu. Wat voelde ze toch? Het voelde langs de ene kant best leuk maar langs de andere kant weer niet. Ze wist echt niet wat ze moest doen nu. Stress, zenuwen. Ze slikte en keek hem stil aan. Ze wist niet goed wat ze moest doen of zeggen.. Zoveel stress nu !

'Y at-il quoi, mon chérie?' Vroeg hij met een zachte stem, waardoor zijn Franse accent naar voren kwam. Hij glimlachte. Ze leek wat geschrokken, was hij dan toch te hard van stapel gelopen? Nou ja, boeiend. Hij kon het nu moeilijk terug draaien. Laila had net gezegd dat ze niet zo'n honger had. 'Een brood mandje met kruidenboter dan misschien?' Vroeg hij met een glimlach. Zelf bestelde hij een bord met Escargots. Echte Franse slakken. Zijn lievelingsgerecht. Hij geeuwde achter zijn hand en ging met zijn hand door zijn haar heen. De lange blonden plukken vielen in krullen langs zijn gezicht. Hij zuchten even en bedacht zich wat zijn volgende zet zou zijn. Na het eten konden ze naar buiten toe, in het maanlicht. Naar het veld? Of gewoon achter de winkel. Wat maakte het eigenlijk uit. Hij zou haar toch wel om zijn vinger krijgen, ze leek nu al in de war te zijn door die verliefde blik van hem. Dus dan zou het niet lang meer gaan duren.

[Damn --' Inspiratie is gedoofd --']