Afspraak

Lucy keek op de klok. 'WAT?? Zo laat al' Zij ze tegen haar zelf. Vlug maakte ze zich klaar om weg te gaan. Maar natuurlijk was ze weer wat kwijt. Haar andere schoen waar had ze die ookal weer gelaten. Hmm hier heb ik geen tijd voor dacht Lucy. Dus trok ze maar andere schoenen aan en verliet haar kamer. Ze had afgesproken met Reemo. Ze wilde niet te laat komen. Snel liep ze richting de winkelstraat. Het was druk en Lucy ging met moeite door de menigte heen. Het was wel vreemd dat het zo druk was meer verder dacht Lucy er niet echt meer over na. Maar uit eindelijk kwam ze aan bij het Caffee. Lucy zuchtte naar adem. Ze was niet te laat meestal wel en dan had Reemo meestal een opmerking. Naja dit keer niet. Met de gedachten alleen al aan hem begon ze te glimlachen. Ze was tien minuten voor de afgesproken tijd. Ze keek even naar haar hand. Ze had uit haast haar hand weer ergens aan open gehaald.
Heel erg was het niet. Ze zou wel even naar het toilet gaan als Reemo er was. Ze hadden elkaar al even niet gezien. Ze zaten misschien dan wel op het zelfde internaat, maar dat betekende niet dat ze elkaar elke dan hoefde te zien. Lucy keek even rond, er zaten niet veel mensen in het Caffee, Langzaam ging haar aandacht naar de klok. Er waren pas twee minuten voorbij. Ze liet hoor hoofd rusten op haar hand. Ze zuchten weer.
Hij zou toch wel komen dacht Lucy. Ze schudden gelijk de gedachten uit haar hoofd. Ze was te vroeg dat betekende niet dat hij niet kwam. Zo te zien moest ze wennen aan het te vroeg zijn. Gewoon rustig afwachten. Ze moest gewoon niet op de klok kijken dan ging alles sneller. Ze begon met haar voet te tikken, en probeerde de aandacht op andere dingen te richten. Haar ogen gleden tog langzaam de kant op waar de klok hing. WAT?? dag ze er was pas een minuut voorbij. Zo zal het lang duren. Een druppel bloed vliel op het tafeltje. Zelf merkte ze er niet veel van. Ze hield omgeving in de gaten. Kijkend naar de deur of ze hem al zag verschijnen.


{ Alleen Reemo en Lucy }

Reemo was te laat, en dit gebeurde hem bijna nooit. Hij was ingedommeld in het bos en was zijn afsraak helemaal vergeten. Tot hij dan ook iets in zijn agenda zag staan op zijn mobiel. Juist, Lucy! Meteen was hij opgestaan e was hij gaan rennen richting de stad. Maar voor hem ging dit veel te traag. Toch bleef hij rennen en na een 5tal minuten was hij in de stad en stond hij voor hete café. Kort hijgde hij uit en wreef even door zijn haar. Zachtjes duwde hij de deur open en bewoog zich zo snel dat hij amper zichtbaar was. Zijn blik speurde hetgehele café, en dan zag hij haar zitten. Lucy, die naam alleen al toverde een glimlach op zijn gezicht. Zachtjes liep hij naar haar toe en plaatste zijn handen voor haar ogen. 'Heey jonge dame.' Fluisterde hij zachtjes in haar oor en grijnsde eventjes. Nu was hij eens te laat, normaal was het altijd andersom. Maar ja, hij kon ook wel eens te laat komen toch? Hij drukte een kusje in haar hals. 'Sorry dat ik te laat ben Lucy.'

[Srry dat het zo kort is, inspiloosheid heerst]

Ze schrok iets toen ze ineens ver blind was. Maar het was al gauw verdwenen toen ze de stem van Reemo hoorde. Er verscheen een lach op haar gezicht. ''En waar heeft meneer gezeten?'' Ze probeerde het zo serieus mogelijk te zeggen maar dat ging nog al moeilijk. Het kusje in haar nek deed haar kippenvel geven. ''Ik zij toch dat ik niet altijd te laat ben.'' Zij ze met een speelse toon tegen hem. Ze wist nog goed dat hij de vorige keer had gezecht dat ze altijd te laat kwam. Ze keek nog even naar haar hand. Gouw maar even af doen voor dat er overal bloed zit dacht ze. Ze draaide haar hoofd neer Reemo toen en stond op. Als ze bij hem was kon ze zich nooit anders voelen dan gelukkig. Ze was wel wat kleiner dan hem maar niet echt heel veel. Aangezien hij toch nog stond omhelsde ze hem nog voor dat ze richting het toilet ging. ''Ik ben zo terug'' zij ze zacht. En liet hem weer los.Ze keek even waar het toilet was en liep die kant op. Ze duwde de deur open en voor dat ze hem dicht deed gingen haar ogen nog even naar Reemo. Ze draaide haar om en liet de deur achter zich dicht vallen. Ze keek even in de spiegel en draaide toen de kraan open. Ze waste haar handen, en zorgde dat de wond schoon was zo dat hij snel zou helen. Gouw droogde ze ze. En liep weer vlug terug.

'Ik was in slaap gevallen.' Zei hij droogjes tegen haar en liet zijn handen weer naast zich vallen. Ja, ze waren weer bij elkaar en daar was hij blij om. Een dag zonder haar was als een zomer zonder zon, onmogelijk dus. ''Ik zei toch dat ik niet altijd te laat ben.'' Vertelde ze hem. 'Voor de verandering is het een keer andersom.' Zei hij tegen haar en grijnsde eventjes. Kort keek hij naar de mensen die hem nogal raar aankeken en fronste dan ook even verward. Wat? Ze stonden hier toch alleen maar, was niets mis mee toch? Al snel stond ze op en gaf ze hem een korte omhelzing, zachtjes legde hij zijn armen om haar heen en glimlachte even. ''Ik ben zo terug.' Reemo knikte en liet haar dan ook weer los zodat ze kn vertrekken naar de wc's. Rustig zette hij zich neer op de stoel en wachte tot ze weer zou terug keren. Een man kwam naar de tafel en die vroeg wat hij moest hebben. 'Doe maar twee cola's.' Zei hij vriendelijk tegen de man en zag dan ook al dat Lucy op de terug weg was naar de tafel.

Toen ze terug liep ging haar blik even rond naar de mensen die er zaten. Zelf vond ze het nooit zo erg als mensen haar aan keken. Vol in gedachten en niet oplettend hoe dicht bij ze al was liep ze tegen hun tafel op. Ze schrok wakker toen ze er iets tegen aan liep. Rustig ging ze aan de andere kant van Reemo zitten. Zij zij nog even niets. ''Waarom was je eigenlijk in het bos?'' Vroeg ze met een vragende blik. Ze wilde graag weten waar hij uit hing en zich niet in de problemen werkte. Soms leek ze mee op zijn ouder dan zijn partner. Maar ja ze was gewoon nieuwschierig.Het liefst was ze altijd bij hem dan hoefde ze ook niet veel te vragen. Voor dat hij antwoord gaf kwam er een man twee glazen cola brengen. Verbaasd stond ze er na te kijken die zal Reemo vast hebben besteld. Dacht ze. De gaf hun bijde het glas aan. Toen lucy met haar hand er naar reek merkte ze dat haar vingers laag vervaagde. Nee he niet nu schoot er door haar hoofd. Snel gritste ze de cola uit zijn handen en trok haar hand gelijk terug onder de tafel. Ze had liever niet dat mensen wisten van wat ze kon want die zouden haar raar en gek vinden. Maar om er voor te zorgen dat ze het niet merkten stonden mensen ook al raar te kijken. De man zij niets maar trok een wenkbrauw op en liep weg. Lucy had de het glas onder de tafel uit gehaald en met haar andere hand op de tafel gezet. ''Ik haat het als dat gebeurt zij ze zacht''

Reemo keek naar Lucy die tegen de tafel aanknalde en uiteindelijk ging zitten. ''Waarom was je eigenlijk in het bos?'' Waarom was hij in het bos geweest? Oh ja. 'Ik moest even tot zinnen komen.' Zei hij tegen haar en haalde zijn schouders op. De man bracht de drankjes en zette ze neer, en toen Lucy er naar wou rijken merkte hij iets op aan haar vingers maar zweeg er maar over. De man liep weer weg en hij keek haar kalm aan. Met haar andere hand plaatste ze het op de tafel, dit was wel heel genant op het moment. Hij zette de blauwe zonnebril af en legde die rustig op de tafel. 'Dus hoe gaat het tegenwoordig met je?' Vroeg hij rustig aan haar en sloot even zijn ogen, verscheidene banen van electriciteit zag hij doorheen zijn oogleden gaan, en als hij wou kon hij het in een klap gedaan maken. Maar dat deed hij maar niet omdat ze anders toch last zouden krijgen.

Tot zinnen komen? In een bos? Lucy herhaalde wat hij zij in haar hoofd. Ze ging er maar niet over verder. Als hij wilde dat ze er iets van wist vertelde hij het wel. Langzaam trok ze haar hand iets terug zodat ze kon zien of hij weer zichtbaar was. Maar in tegendeel was haar hele hand niet meer zichtbaar. Waarom moet dit nou weer gebeuren? Als het maar snel weer ophield. Haar stemming was gelijk omgeslagen. Ze zuchten. Ze keek weer terug op toen Reemo iets vroeg. Hoe het met me gaat? ''Wel goed........ denk ik'' Zij ze niet al te overtuigend. Het was atans goed als ze bij hem was maar dat zij ze er maar niet bij, dat zou iets te zijn. Ze werd gek van die gavens het liefst wenste ze dat ze het nooit had gehad, Maar het was nu eemaal zo. Ze wilde haar stemming anders hebben wat zo was ze niet. hmm ander onderwerp voor dat hij door ging over hoe het ging. ''Ga je vanavond nog iets doen?'' Haar blik veranderde iets vrolijker. Ze kon beter doen alsof er nies gebeurt was. Ze schaamde zich natuurlijk nog wel steeds maar ach het was Reemo, die hoorde wel iets gewend te zijn van haar. Ze keek eens rond, Het leek alsof het steeds rustiger werd en hun de enige waren die praten. Buiten daar en tegen leek het wel drukker te worden. Wat was ze blij dat ze daar niet meer tussen liep. Haar blik wierp ze weer op Reemo.



{sorry inspiloos :S}