The love dance.

Een meisje helemaal verkleed stond op een podium. Een mooi romantisch liedje werd er gespeeld. Ze had een mooi topje en een rokje aan. Aan haar rokje had ze wat -hoe je het ook moet noemen- ringetjes hangen. Altijd als ze ermee bewoog maakten ze geluid. Ze had blauwe haren en af en toe zat er een vlechtje in. Ze keek even rond en genoot wel van de muziek. Even gleed haar blik naar de knappe man die daar zat en haar toeknikte. Het meisje zuchtte en begon te dansen. Haar buik bewoog erg soepel. Ze sloot haar ogen en danstte verder. Buikdansen deed ze altijd wel in het café. Maar haar dans was niet zomaar. Ze kon ermee mensen hypnotiseren of een lichaam ermee besturen. Haar liefdes dans werd het ook eens genoemt. Ze hield haar handen af en toe naast haar en danstte erg mooi. Alles ging soepel en alles bewoog op het ritme. Ze keek even naar de mannen die half aan het kwijlen waren. Ze was ook erg slank, eigenlijk net iets te mager. Je zag haar ribben een beetje en ze had best dunne armen en benen. Ze kreeg niet zo vaak iets te eten. Nouja van haar baas dus. Ze slikte even en danstte verder. Al snel liepen er mannen naar haar baas, of manager kon je het ook noemen. Eerder baas door de dreigingen die hij deed. De mannen grijnsden even en gaven wat geld. Zo konden ze steeds geld verdienen. Ze danstte tot het voorbij was en liep het podium af. Bijna alle mannen waren weg nadat ze de man betaald hadden. Vaak kregen ze veel geld, door de hypnose kwam het. De man hield een grote jas -zie ava- vast en deed die bij haar aan. Het meisje knikte zachtjes en zette haar cap op. Langs de achterdeur liep ze naar buiten en wandelde ze achter het café door.

Eyota liep verveeld in de winkelstraat rond, geen enkele winkel stond haar aan, al was ze er veel binnengegaan, meestal waren de kleren te uitdagend of van slechte kwaliteit, ook waren ze erg duur en Eyota had niet veel geld. Nu ze zo alleen liep dacht ze na over vele dingen, wat zou ze gaan doen als ze haar school had afgemaakt? Wilde ze verder studeren? Of wilde ze van haar leven genieten en een grote reis maken? Dat laatste stond haar wel aan maar er was weer een probleem, geld! Dat was wat ze nodig had, en bijverdienen kon ze alleen doen door te werken, maar daar had ze niet veel zin in, het enigste wat haar nog aanstond was in een bar van een café daar moest ze niet vel doen, gewoon dingen serveren, maar dat durfde ze niet, ze was te onzeker om een bestelling af te nemen of gewoon een drankje op een plateau naar ee tafel te brenge, ze zou bibberen en de plateau zou omvallen, ze wilde niet voor gek staan voor heel het café dat was dus al uitgesloten. Maar nu ze over een café dacht had ze eigenlijk wel dorst gekregen, ze liep het eerste beste café binnen en bestelde het minst duurste maar wel met alcohol dat had ze nodig. Nadat ze een slok van haar drankje had genoemen keek ze om en zag een meisje met blauw haar dansen, de mannen waren allen aan het kwijlen, ze wist waarom, doordat het meisje dat danste een speciale kracht bezat waren alle mannen door haar aangetrokken, ze betaalde ervoor om haar zien dansen. Toen de 'show' over was ging het meisje naar haar baas en die gaf haar een donker groene jas, via de achteruitgang verdwenen ze uit het zicht. Eyota kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en volgde de twee personen, ze kwamen achter het café uit en ze liepe nog verder, ze besloot zich voor te stellen toen ze weer de straat op stonden. "Hoi, ik ben Eyota en jij?" vroeg ze nieuwsgierig.

Het meisje liep rustig verder en slikte even. Ze begon het werk te haten. Ze wilde niet als een soort aantrekkingskracht of zelfs speeltje werken. Ze kon dan misschien goed dansen maar het voelde zo slecht om dat te doen. Zeker op die manier, té slecht vond ze het. Ze zuchtte en liep stil mee tot ze iets hoorde. Ze vertraagde en keek daarna achterom. Ze zag het meisje en zweeg even. Ze hoorde de woorden en glimlachtte zachtjes. "Hoi" zei ze met een zachte warme stem tegen het meisje. Ze luisterde naar het meisje die blijkbaar Eyota heette. "Ehm aangenaam Eyota" zei ze zacht, héél zacht. "Ik ben Esmeralda" zei ze dan en keek naar het meisje. Ze had haar capuchon nog steeds op. Het liefst werd ze niet te vaak opgemerkt. Ze wilde niet gemeen lijken, of slecht. Ze slikte en keek het meisje stil aan. Waarom was ze haar eigenlijk gevolgd? Wilde ze haar wat doen? Esmeralda keek even naar de grond en kort naar haar baas die al wegliep. Al snel keek ze weer naar het meisje voor haar.

Eyota kon har bijna niet verstaan want ze praatte zo zacht, maar waarom? Ze had wel een warme stem en Eyota zag meteen dat ze het werk wat ze deed niet erg graag deed. MAar waarom had ze het werk dan ooit aangenomen als je toch wist dat je het niet wilde, werd ze er toe gedwongen of leek het op dat moment spannend? Meer wilde ze er ook niet aan denken, het was uiteindelijk haar keuze niet. Met een glimlach keek ze naar de lucht, het zou vast straks regenen. En jammergenoeg had ze niet eens een jas bij, alleen een dunne leren vest, dat had haar een fortuin gekoct maar ze was er wel ongeloofelijk blij mee. Het was een zwarte leren jasje die ze gekocht had in een winkelstraat met haar vriendin, maar het was geen echte vriendin want na een week hadden ze al ruzie en daarna meden ze elkaar. Glimlachend liep ze verder in de hoop dat Esmeralda haar zou volgen. "Werk je al lang in dat café", vroeg ze om de stilte te onderbreken. Even keek ze naar haar voeten die omhuild waren door sneakers, ze waren eigenlijk al te oud maar dat kon haar niet erg veel schelen. Als ze maar ermee kon lopen. Moeging ze op een bank zitten, en hoopte dat Esmeralda haar volgde, ze had al veel gelopen dus haar voten hadden nu rust nodig. Eyota dacht na, Esmeralda had krachten, misschien zat ze ook op het internaat. Ze kon het wel eens vragen. "Zit jij op het internaat, ik vroe het me af of jij er zat want je hebt krachten.." zei ze en keek haar aan.