You could be DJ, I could be the dancefloor.

Soul deed zijn handen in zijn zakken en liep in alle rust verder. Enkele jongens waren in het steegje aan het vechten. Zijn hoofd was wat naar voren gebogen terwijl een eeuwige grijns op zijn mond hing. Een zig zag lijn liep over zijn tanden. Iedereen hier sprak een vreemde taal, Nederlands. Hij leerde het op dit moment, maar hij kon niet veel zeggen. Alleen hallo zeggen of vragen hoe het ging. Al kon hij het makkelijker verstaan dan het zelf uitspreken. En hij had een vreselijk accent. En hij sprak alles verkeerd uit, waar hij zich ontiegelijk veel aan ergerde. Nog een paar mensen kwamen vechtend een huisje uit. 'Hmm, seems the city is at war.' mompelde hij zachtjes in zichzelf, nog altijd met een grijns. Zijn sneakers tikte zachtjes te grond toen hij eenmaal aan kwam waar hij moest zijn. Een geheime club. Dat was net wat hij kon gebruiken. Wat muziek, dansen en geen conversaties. Hij hoorde heel vaag het muziekje. 'The club is alive, with the sound of music.' ging even door zijn hoofd. Hij ging met een van zijn bleke handen door zijn haar en klopte daarna aan de deur. Hij vertelde het wachtwoord en stapte naar binnen. Zijn rode ogen zochten de omgeving af waarnaar hij naar de bar liep. Hij bestelde een simpele cola. Ze hadden hier geen alcoholische dranken. Maar hij zorgde zelf wel voor wat, als hij eindelijk veertien werd. Dat zou niet lang meer duren, een maandje of twee. Hij grijnsde weer even en pakte zijn drinken aan. 'Who's that girl in the spotlight?' vroeg hij daarna, terwijl hij met zijn hoofd knikte naar een meisje die danste op een podium met een spotlight die op haar stond. 'Aah, she turns you on?' Soul hoorde meteen dat de jongen zijn best deed zijn Nederlandse accent te verstoppen, maar het was goed hoorbaar. 'Yuh,' mompelde hij. Hij kon haar zo niet goed zien, maar goed. Ze zag er wel mooi uit. 'Dunno her name.' vertelde de jongen. Soul draaide zich naar hem. 'Some bloody help you are.' snauwde hij half en keek daarna terug naar het meisje in de spotlight. Het zou hem niets verbazen als deze club binnenkort werd ontdekt.

Naïla stond daar simpel weg te dansen. Iedereen staarde naar haar en klapte in zijn handen. Maar Naïla keek al helemaal niet op. Het interesseerde haar zelf al niet. Naïla draaide wat met haar heupen en klapte in haar handen op het ritme van de muziek. Zelf wist ze dat alle belangstelling op haar werd geplaatst. Ondanks ze nog maar dertien was was ze toch al aardig beroemd in deze tent. Zelf verdiende ze er een klein beetje geld mee, maar ook dat was dan ook heel weinig. Ze kreeg ongeveer één euro voor een heel uur. Het was toch al iets, en de baas was er content over want iedereen kwam altijd naar haar kijken. Toen iemand plots naar voren kwam en om een handtekening vroeg draaide ze bruusk haar gezicht. "You go bully someone else, go away!', Snauwde ze en voelde hoe haar vuisten zich balden en ze een vies gezicht trok. Ze haatte dat, die vieze ouwe mensen die haar een knuffel wouden geven of een kus of een handtekening. Het was vreselijk. Maar ze moest wel. Ze was zelf eigenlijk zo arm dat ze geen werk kon zoeken of anders dan deze manier geld kon verdienen. Toen het liedje tot zijn einde kwam liep Naïla met een kleine zucht het podium af en liet zich uitgeput op een bar stoeltje vallen naast een jongen van haar leeftijd. Naïla keek hem niet aan of zei niets tegen hem. Dat was ze ook niet van plan. Jongen jongens jongen, ze waren allemaal hetzelfde! "A coke", zei ze in het Engels. Dat was haar moedertaal. Ze kwam ook van Engeland. Toen ze haar cola in haar handen kreeg nipte ze er voorzichtig wat van en voelde hoe de frisse cola in haar keel vloeiend door liep. Zalig!

Soul's blik gleed weer naar zijn cola. Hij dronk even wat van zijn cola en zweeg. Zou hij ooit deel uitmaken van deze cultuur? Alles was in Amerika zo anders. En hij was hier alleen omdat het het beste internaat van de wereld was, volgens de mensen die hem wouden opvangen. Hij was van huis weggelopen, om vervolgens weer gevonden te worden. 'So, what's your story?' vroeg de jongen aan hem. Deze was een glas cola aan het schoon maken. Zijn hoofd was naar beneden gericht maar zijn rode ogen keken op. 'It starts with one thing, I don't know why. It doesn't really matter, even if you try so hard. Keep that in mind. Time is a valuable thing, watch it pas by while the pendulum swings. I kept it inside, even though I tried, it all fell apart. I tried so hard, and got so far. But in the end it doesn't even matter,' vertelde hij de bar jongen. 'Despite of the way they were mocking me, I acted like I was part of their property. You know, things aren't what they were before. They wouldn't even recognize me, not that they knew me back then.' het meisje naast hem was hem helemaal niet opgevallen. 'What it meant to me will eventually be a memory, of a time I tried so hard.' siste hij toen door zijn zig zag tanden door. Hij trok zijn zweetband wat omhoog. Hij grijnsde weer even, alsof zijn vorige woorden lucht waren. 'Oke, I get he-' de jongen stopte in zijn zin en maakte een bedenkelijk gezicht. 'It?' vroeg Soul daarna en rolde met zijn ogen. 'Yeah,' knikte de bar jongen toen. 'Wel, go away then.' mompelde hij, waarnaar de jongen de andere kant op trok.

Naïla keek even opzij en luisterde onopvallend mee met het verhaal van de jongen. Zijn woorden waren wijs en verstandig. Alsof zijn leeftijd met die woorden met de seconde verhoogde maar hij in werkelijkheid maar half zo oud was. "Your words are wise . Patience is a good thing", zei ze kalm naar hem en glimlachte flauwtjes waarna er al weer een nieuw liedje aan kwam en ze weer op het podium werd geroepen. "Duty calls", zuchtte ze zacht en stelde zich recht waarna ze een chagrijnige glimlach op haar gezicht zette en het podium op liep. Weer als het liedje daar voor werden de spotlights op haar gezicht gezet en moest ze weer met het ritme van het lied mee dansen. Gejuich was te horen, maar Naïla liet al haar gedachten weg zweven en concentreerde zich op wat ze deed. De stemmen hoorde ze na een tijd al niet meer en even leek het wel alsof ze aan het zweven was. De lichten die op haar schenen doofden en zachtjes was een klein gezang van Naïla te horen. Haar fluweel zachte stem golfde over de ruimte heen van de danszaal. Het was heerlijk en iedereen werd ploits zo stil. Naïla glimlachte zachtjes en sloot haar ogen. Een zalig gevoel danste in haar lichaam. Toen ook weer dit lied gedaan was liep ze weer het podium af en liet zich met een gelukzalig lachje weer op haar zitplaats vallen. Heerlijkè

'Your words are wise. Patience is a good thing,' sprak een kalme stem naast hem. Er werd flauwtjes geglimlacht en Soul grijnsde even. Een witte lok van zijn haar verschoof wat. Hij keek even naar het meisje. Ze had net als hem witte haren, alleen had zij blauwe ogen. 'I can say somethin' smart every once in a while,' grijnsde hij naar haar. Een nieuw nummer zetten zich op en het meisje met de blauwe ogen verdween net zo snel als ze was gekomen. Ze was redelijk klein, in ieder geval als je het met hem vergeleek. 'Soul!' riep een stem, rustig draaide Soul zich om. Hij keek op zijn horloge en stond op. 'Neuh?' vroeg hij toen. Hij deed zijn handen weer in zijn zakken en liep naar de man. 'You're up next.' vertelde de man aan hem. Hij knikte even voorzichtig. Hij had gitaar geleerd zodat hij niet te veel aan zijn verleden hoefde te denken, met de piano en alles. Toen het meisje met de blauwe ogen van het podium af ging. 'Okay guys, remember the song?' ze knikte allemaal waarnaar Soul het podium op kwam. Hij pakte zijn gitaar en de microfoon. 'The club is alive, with the sound of music. Who's that girl in the spotlight, oh, 'cause she turns me on. Came to the club, not looking for love. I was with my boys, just looking for love. But baby when I saw you, all of that dissapeared. Sitting by the bar just enjoyin' the view. Shawty's all around but I'm focused on you. The club is alive, with the sound of music. Who's that girl in the spotlight? Oh, 'cause she turns me on!' na een paar minuten vervaagde de muziek en klonk er wat gejuich. 'I love you Soul!' klonk er af en toe tussen door. Hij walgde ervan. Mensen die hun leven aan iemand biedde, omdat diegene toevallig iets goed kon. 'Disgusting.' mompelde hij zachtjes en ging weer op zijn stoeltje zitten nadat hij van het podium af was gelopen. Hij ging weer naast het meisje zitten. 'Back again, I see?'

Naïla zag hoe Soul met iemand praatte en daarna het podium op liep. "Put it on!", Juichte ze lachend en floot op haar twee vingers. Toen ze zijn stem hoorde was ze even in een slaap-pose. Zijn stem was net die van haar. En hij kon, best goed spelen op zijn gitaar! Toen het lied tot zijn einde kwam glimlachte ze zacht. Ze zag hem van het podium komen en naast haar zitten. "Your song is great! Have you been singing lessons or something? Crazy!", Zei ze lachend en nipte nog wat van haar cola. NaÏla streek haar haren naar achteren en zag hoe een kleine jongen wenend op een stoeltje zat. Zijn neus was aan het bloeden en hij had een groot litteken op zijn oog. "Stay here, I 'll be! ", zei ze snel en liep naar de kleine jongen toe. "What happened? Where are your parents?", sprak ze kalm en hoorde hem wat snikken. Toen zijn moeder plots huilend naar de jongen kwam trok ze een raar gezicht. Ze nam hem snikkend bij de hand en trok hem dicht tegen zich aan. "Okay, that's her son", zei ze droogjes en grinnikte. Toen ze terig haar plaats had ingenomen naast de jongen keek ze hem met een ietwat scheef hoofd aan. "That girl in the spotlight, that in your song was sung, was I ? Oh, sorry! Stupid question, of course I'm not .... Naila is the name. And you are?", zei ze met een klein lachje en glimlachte vriendelijk.

'Your song is great! Have you been singing lessons or something? Crazy!' klonk de stem van het meisje met de blauwe ogen, deels lachend. Even keek hij het meisje aan, zijn rode ogen op haar gefocust. 'I'd rather not talk about it,' zei hij toen, na enkele seconden. Hij had het liever niet over zijn muzikale opleiding, want dan kwamen Wes en zijn ouders weer in zijn hoofd. Al gauw kwam het in hem op dat hij beter wat anders had kunnen zeggen. 'You're not that bad op the stage either, you know.' Er werd hem verteld dat hij moest blijven zitten en dat ze dadelijk terug was. Het meisje liep naar een kleine jongen. Vreemd, hoe was hij hier gekomen? En nog vreemder was, toen zijn moeder hem kwam omhelzen. Wat deed zij nou weer in het internaat? En al helemaal in deze 'geheime' club. Zijn hoofd was ongeveer dertig graden schuin gaan staan door zijn gedachten. 'That girl in the spotlight, that in your song was sung, was that me? Oh, sorry! Stupid question, of course I'm not...' een grijns verscheen rond zijn mond. Ook al was het niet zo dat zij het meisje was, het zou wel toepasselijk zijn geweest. Maar het kon nooit, want dat was alweer een week of twee terug dat hij het nummer had geschreven. Hij ging er zelf verder niet op in. 'Naïla is the name. And you are?' het meisje glimlachte eventjes. Zijn rode ogen keken haar weer aan terwijl een van de witte lokken die onder zijn zweetband stonden wat verschoof. 'Soul Eater, maar ik heb liever dat je me Soul noemt,' grijnsde hij. Hij had zijn naam zelf verandert van Soul Evans naar Soul Eater. Die achternaam deed hem te veel pijn.

Naïla glimlachte zachtjes en hoorde wat hij zei. "Thanks, I'll do it for a while. To make ends meet then ... I 'm actually almost as poor. Despite I do not really have a house I try to earn some money here, but much will I earn now is not real", zei ze eerlijk tegen hem en glimlachte zachtjes. Zelf had ze er niet echt veel problemen mee maar toch. Het bleef voor haar zelf erg. Ondanks ze wist dat ze ooit hier wel weg moest en ze ergens anders haar geld zou moeten verdienen. Die gedachte liet haar rillen. Al haar moeilijkheden kwamen gewoonweg door haar stomme idiote ouders! Ze had alles bij hun, alles wat ze maar wensen kon. Maar toen haar ouders gescheiden waren en ze niet meer naar Naïla om keken smeten ze haar gewoonweg uit huis. Het was vreselijk. "Eventually you get used to just", zei ze kort en grijnsde waarna haar mondhoeken zich wat krulden. "Soul, thats a beautyfull name", zei ze met een kleine lach en dronk weer wat van haar cola. "Yes, I must again on stage", zei ze met een kleine ogen. Een klein traantje gleed over haar wang. Je zou denken dat ze het fantastisch vond altijd dat podium op te kruipen maar nee, telkens als ze iets verkeert deed kreeg ze ofwel een mep in haar gezicht of wel kreeg ze gewoon haar geld van die hele avond niet. Haar baas was verschrikkelijk. Naïla werd aan haar arm gegrepen door een grote man, haar baas. Hij smeet haar het podium op en wierp haar een kille blik toe. Zachtjes probeerde ze weer wat te dansen maar in haar hart voelde ze zich zo rot. 'Kut mensen', dacht ze. Toen het lied alweer gedaan was kreeg ze plots een mep in haar gezicht toen ze het podium af liep. "Je deed het weer niet goed hé! Je was veel te stijf!", riep hij haar kwaad toe. Naïla kroop ineen en wreef over haar wang. "Zoek dan iemand anders hé!", gilde ze naar hem toe en liep met tranen in de ogen het tentje uit. Ze liep door een donker steegje en weende zachtjes. Ze leunde tegen de muur en schopte er eens goed op. "Kut!", gilde ze.

'Thanks, I have been doing it for a while. To make ends meet then... I 'm actually almost poor. I do not really have a house, I do try to earn some money here, but I do not earn that much.' hij kende dat gevoel niet. Dat je arm was. Hij was heel zijn leven al rijk, door zijn ouders. Toen hij was weggerend had hij zichzelf een dikke cheque uitgeschreven, zodat het voorlopig nog wel goed met hem kwam. Ergens voelde hij zich rot voor Naïla, maar hij kon er niet veel aan doen. 'Eventually you just get used to it.' zei Naïla toen kort. Kijk, dat kende hij nou wel. Zijn broeder was altijd beter dan hem geweest, hij voelde zich minderwaardig. Hij keek haar even aan. 'You shouldn't let it hurt you. It doesn't hurt me, they wanna feel how it feels. The wanna know that it doesn't hurt me. And hear about deals that I am making. You should just keep runnin' up that hill. Be runnin' up that hill, be runnin' up that road, be runnin' up that building. With no problems,' zonder het echt door te hebben was hij soort van begonnen over zijn thuis situatie. 'The bullet lies deep, but you should keep fighting for what you need and deserve.' Hij zuchtte even en grijnsde daarna. Naïla verdween weer om het podium op te gaan, kort nadat ze had gezegd dat ze zijn naam mooi vond. Na het nummer zag hij dat een man haar stevig vast pakte en haar daarna sloeg. Hij stond op en liep naar de man toe. Naïla was weggerend. Hij sloeg zijn arm uit, wat een groot soort mes werd. Beter bekend als een zeis. Hij sloeg deze rond de man zijn nek en raakte zachtjes met het koude materiaal zijn nek. 'If you touch her even once more like that.. I swear to my duty as Death Scythe, I wil freakin' kill you,' siste hij. Zachtjes sneed hij langs de wang van de man, om te laten zien dat hij het meende. Hij draaide zich om en liet de zeis weer terug veranderen in zijn arm. Hij liep nonchalant naar buiten en keek even langs een steegje. Er klonk gescheld en geschop. Hij liep naar Naïla toe. Wat kon hij zeggen? Hij sloeg zijn armen zachtjes rond haar heen en wreef over haar achterhoofd, in de hoop dat ze wat rustiger werd. Hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen, maar hij wist wel wat hij zou willen in zo'n situatie. Het liefst dat iemand hem rustig maakte.

[Ik heb wat grammatica foutjes uit je Engels gehaald, even melden xD]

Naïla keek strak voor zich uit en had een emotieloze blik op haar gezicht geplakt. Nu moest iedereen haar gewoon met rust laten, of toch niet? Naïla schudde haar hoofd. "Maybe I have to travel across the globe. I am at least only", zei ze meer tegen zich zelf dan tegen de muur. Toen ze plots een schim in de verte naar haar toe zag komen hielt ze haar blik nog steeds op de muur gericht. Als het haar baas was zou ze hem nog een mep terug geven. Hoe hij haar altijd had toegetakeld. Telkens als dat gebeurde zat ze met duizenden wonden op haar lichaam. En die man vond dat blijkbaar allemaal normaal. Voor alles wat Naïla voor hem deed, daarvoor kreeg ze dit dan terug. Naïla zuchtte en voelde plots een ar mom haar heen. Naïla glimlachte dankbaar. Ze voelde zijn hand op zijn achterhoofd. "It's not fair", zei ze en voelde hoe de tranen weer in haar ogen prikten. Maar ze hielt zich sterk en verzette zich stevig tegen die stomme grote tranen. "And where should I go , I stayed normal sleep. It's all my fault again . I had been dancing but not so angry all this was not done", zei ze en voelde hoe ene traan zich toch een weg over haar wang baande. Wat ze nu zou doen wist ze zelf niet. Maar ergens voelde ze zich zeer beschermd door Soul. "Thanks", zei ze zachtjes en drukte een kleine kus op zijn wang. Ze glimlachte waterig en zette zich neer tegen de muur. Het zou wel allemaal goed komen. Of dat hoopte ze dan toch. Maar ergens, diep in haar hart wist ze dat alles op zijn rechte eind zou komen. "I like that you're here Soul. I 've never met anyone", zei ze en glimlachte weer zacht.

{Mijn Engels trekt op niets :3}

[i]'It's not fair.' hoorde Soul er verkwisperd uit komen. Zijn tong drukte tegen zijn tanden terwijl hij aan het nadenken was. 'Life isn't fair.' verzuchtte hij toen zachtjes. Alsof zij dat niet wist. Maar het was zo. Uiteindelijk verloor je gewoon alles wat je dierbaar was en er was altijd wel iemand beter dan jezelf. 'And where should I go? Normally I'd stay here, with my boss.. But now.. It's all my fault. I shouldn't of been dancing with al that anger.' verstond hij. Even moest hij denken aan wat ze nu precies moest doen. Ze kon natuurlijk bij hem blijven. Maar of ze dat zou willen. 'You could crash at my crib, if you would like to?' vroeg hij toen aan haar en liet zijn armen zakken. 'Thanks,' hij voelde een kleine kus op zijn wang en daarna ging ze weer tegen de muur aan staan. Hij deed zijn handen in zijn jacket zakken en ging ook tegen de muur aan staan. 'It's no big deal.' verzekerde hij Naïla toen rustig. Zodra ze een nieuw stekje vond zou ze toch weg zijn. Kon ze gezellig mee genieten van zijn slechte manieren. [i]'I like that you're here Soul. I've never met anyone like you.' zei ze met een kleine glimlach. Weer grijnsde Soul breed uit, waardoor zijn zigzag tanden goed zichtbaar waren. Hij haalde zijn hand uit zijn zak en zetten zijn duim tot zijn borst. 'That's only normal. Nobody is as cool as I am.' grijnsde hij toen breed. Hij ging even met zijn hand door zijn haren en stapte weer van de muur af. Wat zou ze nu willen doen? Hij zweeg en keek haar met zijn rode ogen en brede grijns aan. Wou ze nog verder praten?

Naïla glimlachte en leunde met haar rug tegen de muur aan. "Kan je soms ook Nederlands?", vroeg ze met een kleine grijns op haar gezicht. Engels en Nederlands. Haar twee moedertalen kon je het eigenlijk noemen. Allebei kon ze het even goed. "Nou ja, Nederlands. Het gaat soms makkelijker om zo te praten dan Amerikaan", zei ze en lachte. Ze treek haar witte haren wat achter haar schouders en liet een kleine zucht horen. Misschien konden ze gewoon nog wat wandelen en wat babbelen. "Hoe ben jij op het internaat geraakt? Je hoeft er niet over te praten als je niet wilt", zei ze voorzichtig. Ze wist dat sommigen daar gewoon niet over wouden praten dus deed ze er maar voorzichtig mee. Vaak werd ze wel eens nieuwsgierig en wilde ze zeker weten wat het was. Nu stiekem eigenlijk ook. "You're nice", zei ze en lachte onschuldig waarna er kleine blosjes op haar wangen te zien waren. Ze sloeg haar ogen neer en keek naar de grond. 'Stomme ik', dacht ze en richtte haar blik weer op die van Soul. Hij had wel een raar en grappig uiterlijk. ,Een zweetband en wat scheve tanden. Maar veel moest ze eigenlijk ook niet zeggen. Haar uiterlijk was eigenlijk ook niet echt zo goed. Een blauwe heksenhoed zat op haar grijze haren hoofd en ze droeg ook nog een blauwe, toch nog mooie, jurk. Naïla liet haar handen samen gaan en wreef over haar handpalm. Kleine water druppels vormden zich in haar handen. Die vormden zich tot een grote waterbal met een groot ijs omhulsel er nog rond. "Nu!", zei ze strak gefocust op haar handen en liet de waterbal tegen de muur splachen. Tevreden grijnsde ze en knikte. "Moii", zei ze en lachte.

'Kan je soms ook Nederlands?' Even fronste Soul. Hij moest het in zijn hoofd tot het Engels vertalen en dat kon nog wel eens moeilijk zijn voor hem. 'Can you Dutch', en meer kreeg hij er niet uit. Maar van dat kon hij wel opmaken wat het betekende. 'Nee, niet zo goed.' het klonk heel raar vanuit zijn mond. De woorden klopte niet in hun uitspraak, maar hij probeerde het tenminste. 'Nou ja, Nederlands. Het gaat soms makkelijker om zo te praten dan Amerikaan.' Weer moest hij alles in zijn hoofd vertalen. Deze was wat moeilijker, maar het lukte hem wel. 'For you, misschien. I find it a.. how do you say that,' mompelde hij even. In zijn hoofd zocht hij naar goede woorden, maar dat was nog moeilijker dan de uitspraak zelf. 'Moeilijke taal?' het klonk lichtelijk vragend, niet wetend of hij het goed had of niet. 'I'm just making a fool of myself.' grijnsde hij even voorzichtig. 'Hoe ben jij op het internaat geraakt? Je hoeft er niet over te praten als je niet wilt,' begon Naïla. Zijn hoofd werd weer zo'n veertig graden gedraaid. 'I'd rather not talk about it,' zei hij toen tegen het meisje voor hem. Het meisje gebruikte haar krachten even om een ijs bal te vormen en deze tegen de muur te gooien. 'Cool.' zei hij toen simpel maar met een grijns. Hij schoot ongeveer vijftien centimeter naar voren toen hij een paar zeisen uit zijn rug en onderrug liet verschijnen. Ook liet hij zijn arm langzaam een zeis worden. 'This is my weapon form, my main power.' vertelde hij toen aan het meisje voor hem. Hij liet zichzelf weer terug veranderen naar zijn menselijke vorm en keek haar even aan.

[Klik hier, om te zien wat ik bedoel met die zeisen. Spoel door naar 00:17]

Naïla glimlachte en keek hem met een klein lachje aan. "Je Nederlands is best goed!", zei ze en keek hem diep in zijn rode ogen aan. Toen ze ook zijn kracht zag keek ze bewonderend toe en deinsde zelf wat geschrokken achteruit. "Gevaarlijke pinnetjes", zei ze en lachte. Maar ze vond dat ze gelijk had. Krijg je daar een goeie snee van dan ben je eraan! Naïla liep door het steegje en bleef aan het uiteinde van het steegje staan. "Kom je nog? Ik ga je wat laten zien", zei ze en floot alvast op heet twee vingers voor haar rijdier te komen oproepen. "Dat is nu eigenlijk wel het dierbaarste bezit in mijn leven", zei ze en zag hoe een spier witte eenhoorn op haar af kwam galopperen. "Goed zo, Heala", zei ze en prees haar met een zacht schouderklopje op haar hals. "Het is een doodbrave merrie!", zei ze en keek naar Soul. Zou hij bang zijn van paarden of vond hij het juist domme beesten? Of misschien zelf het omgekeerde! Naïla wist het niet. Ze haalde luchtig haar schouders op en sprong op Heala's rug. "Een lift nodig voor ergens naar toe te gaan?", vroeg ze en lachte. Ze liep naar Soul toe en legde haar handen op haar heupen. "Of durf je niet op een paardje te rijden?", Naïla schoot in lachen uit en grinnikte. "Mopje hoowr", zei ze en lachte nogmaals eens luid.

'Je Nederlands is best goed.' een brede grijns verscheen rond Soul's mond. 'A big fat lie of lies.' grinnikte hij toen even. Naïla maakte even een opmerking over zijn zeisen en rende daarna verder het steegje in. Hij volgde haar rustig met zijn handen in de zakken van zijn jacket. Naïla spoorde hem aan om verder te lopen, dus liep hij ook maar verder. 'I'm coming.' grijnsde hij en versnelde zijn pas wat. Er verscheen een eenhoorn en Naïla vertelde dat het het meest dierbare bezit was in haar leven. Hij grijnsde eventjes. Hij hield zijn gedachten voor zichzelf, maar hij was nooit een fan geweest van paarden of eenhornen. Eigenlijk waren het voor hem gewoon debiele beestjes, maar hij zei niks. 'Cool,' zei hij toen even over het dier. Ze vertelde dat het een merrie was en of hij een lift nodig had. Ze grapte even dat hij misschien bang was voor een paardje. 'No, I've got my own way of travel.' met een soepele beweging verscheen er een spierwitte moter die langzaam aan zwart en geel werd. Hij stapte op en keek haar aan. 'All part of being a Death Scythe.' knikte hij toen. Hij was niet meteen van plan om op zo'n paard te springen. Hij liet haar maar voor wat ze was, dan kwamen ze samen wel ergens aan.

Naïla grinnikte en zag de moter van Soul Eater. "Nou ook goed", zei ze en lachte waarna ze Heala aanspoorde en haar in een vloeiende galop de straat over liet gaan. "Waar gaan we heen?", vroeg ze toen ze tenslotte tot stilstand waren gekomen en ze glimlachend haar haren uit haar ogen wreef. Toen er zich plots een vlinder kriebel in haar buik ontstond kon ze zich zelf wel doodslaan op dat moment. 'Niet nu, niet nu verliefd zijn. Neehee, niet nu!', dacht ze en schudde verward haar hoofd. Nee, dat mocht gewoon niet en dat kon gewoon niet! Zeker bij Soul niet. Een jongen van haar leeftijd die haar aan het lachen kon brengen en opfleuren. Nee! Naïla zuchtte en voelde een kleine zachte neus op haar voet, van Heala. "Bedankt meis, ga nu maar naar huis. Voor Serafijn het ontdekt dat ik naar je gefloten heb", fluisterde ze zachtjes en hoorde hoe Heala hinnikte en daarna verdweenachter de horizon. Langzaam kwam de avond tot stand en kwamen de sterren en de maan aan de lucht. Naïla glimlachte bewonderend en dacht eraan dat ze te voet was en ze even goed haar troetel dier kon oproepen. "Kayla, com here!", zei ze en floot nu tweemaal. Een grote Siberische berghond kwam tevoorschijn en blafte opgewekt. Good girl", zei ze en zette zich op Kayla. Super zacht, een perfect kussen en een rijdier! Je zou misschien niet snel denken dat je een hond kan berijden, maar het kon!

Soul deed de sleutel in het slot en zetten de motor aan. Hij draaide met zijn hand op de handel waarnaar de motor een brommend geluid maakte. Hij leunde wat naar voren en de motor kwam in beweging. Op een rustig tempo bleef hij naast Naïla. Ze vroeg waar ze heen moesten, maar dat wist Soul ook niet zo goed. 'I dunno,' mompelde hij even maar grijnsde toch. Naïla bedankte haar paard na een tijdje en zei dat ze naar huis moest gaan. Voordat ene Serafijn zou ontdekken dat ze gefloten had naar het witte paard. En nog geen minuut later stond er een Siberische berghond naast haar en Naïla zat erop. Tja, ze was ook redelijk klein. Niet heel erg, maar voor wat hij kon zien. 'That's better.' zei hij toen tegen het meisje met de blauwe ogen. Hij was nooit zo van paarden geweest, puur omdat hij de dieren niet mooi vond. Maar dat zou hij niet tegen Naïla zeggen, aangezien ze had gezegd dat het een dierbaar bezit van haar was. Hij ging met zijn hand door zijn haar en trok daarna zijn zweetband wat omlaag. Hij opende zijn jacket een stukje aangezien hij er toch een zwart T-shirt onder had en het zo wel warm genoeg was voor hem. 'Where do you feel like going? Know a good cafe or somethin'?'

Naïla knikte. "Honden zijn soms ook wel eens handig", zei ze en lachte waarna ze met een vinger knip alweer op een giraf zat en Kayla alweer verdwenen was. ooh wat was het handig de kracht te bezitten om dieren op te roepen voor rijdier. "Dit is Key", zei ze en lachte. Opnieuw. "Ik ben nu de grootste!", zei ze speels en stak uitdagend haar tong naar hem uit. "Een café is goed!", zei ze en liet Key wat aandraven en liep richting haar lievelings café. "Thats a good Café!", zei ze en klapte in haar handen waarna ze alweer gewoon zonder rijdier op de grond stond. "Straks laat ik je nog wel een paar van mijn diertjes zien", zei ze en lachte Waarna ze de deur van het café opende en haar blik in de omgeving liet glijden. Er was weinig volk en er was een danszaal aan de andere kant van de bar. "Zalig, perfect", zei ze en wenkte Soul mee te komen naar de danszaal. Er was een leuk techno muziekje en Naïla begon een paar danspasjes te zetten waarna ze al meteen in de dans stemming kwam en ze zich helemaal liet gaan. Nu was ze tenminste voor zichzelf en voor misschien Soul aan het dansen, niet voor een hele tent vol klagende mensen. "Komaan!", zei ze en trok Soul mee op de dans vloer waarna er alweer een nieuw bekend liedje weerklonk en ze weer begon mee te dansen.

Soul hoorde Naila zeggen dat honden ook wel handig waren maar nog geen seconde later zat ze op een giraffe. Ze stelde hem voor als Kay en zei dat ze nu de grootste was. 'Wel, normally, your a head smaller than me!' riep hij toen naar Naïla. Maar die riep alweer dat een café goed was en Soul volgde haar dus maar met zijn motor. Hij werd mee genomen naar een of ander vreemd café, dat meer een club was. Hij dacht meer aan iets van koffie of zo, maar dit was ook goed. Hij zorgde ervoor dat zijn motor verdween. Hij pakte iets uit zijn zak, een Kishin ziel. Hij pakte het bij het vlammende einde en opende zijn mond. Hij liet het als een haring in zijn mond glijden en slikte het vervolgens door. Hij zuchtte even maar werd al meteen de dansvloer op getrokken door het meisje voor hem, Naïla. 'Komaan!' riep het meisje uit. Wat betekende dat nou weer? Zeker dat hij moest dansen. 'I'd rather not.' zei hij toen rustig, hij wist dat hij niet kon dansen. Hij ging weer zitten en keek naar Naïla.

- Inspiratie, waar ben je T-T? -

Naïla zag dat Soul niet wou mee dansen en trok een klein pruillipje. "Ik kan ook niet dansen, ik doe gewoon mee. Net als iedereen!", zei ze sussend en trok hem nu wat harder mee. Toen het techno muziekje gedaan was werd er een slow liedje uitgebracht. Kleine blosjes vormden zich op haar wangen. Zou hij haar vragen te dansen? Of moest zij dat doen? "Wil je dit liejde dan wel mee dansen?", vroeg ze en legde, zoals iedereen bij een slow doet, haar armen over zijn schouders maar bleef toch op een goed afstandje staan. Vele oude mensen waren aan het slowen, vies zicht eigenlijk! Naïla glimlachte zachtjes en hoopte dat hij niet opeens zijn gezicht zou draaien en weg gaan. "You dont like it?", vroeg ze zacht en liet hem los waarna zse op een stoel ging zitten. Met haar gezicht naar de grond gericht keek ze sip. Nu dacht ze eens dat er een jongen mét haar wou dansen. Dat was ook alweer fout gedacht. Toen het slow lied ook weer op zijn einde kwam bleef ze zitten en zag hoe er weer een cool liedje begon. Naïla had geen zin meer om te dansen. Ze bleef gewoon zitten en hoopte dat ze ooit wel eens gevraagd zou worden voor een dans. Alsof dat al geen wonder zou zijn!

-Inspiloos! Inspiratie vormt zich precies niet meer zo goed XD *hint* Vraag Naïla ten dans XD

'Ik kan ook niet dansen, ik doe gewoon mee. Net als iedereen.' Soul werd harder mee getrokken terwijl de grijns van zijn gezicht verdween. 'That's a lie, you're a great dancer!' riep hij, zodat hij nog over de muziek te horen was. De techno muziek vervaagde en veranderde in een slow nummer. Naïla vroeg of hij deze dan wel mee wou doen. Het werd even helemaal stil in zijn hoofd. Een paar armen werden over zijn schouders geslagen en Soul legde zijn armen om haar taille. Na een paar seconden vroeg ze of hij het niet leuk vond. Nog altijd stil. Hij bleef even verbijsterd staan toen Naïla weg liep. Na een minuut of twee gestaan te hebben liep hij naar haar toe. Hij deed zijn hand om het hare en grijnsde even. 'It's not that I don't want to dance with you, it's that I can't. I enjoy being with you, truly, but I'm just not a dancer.' suste hij haar toen even. Het was waar, hij was niet zo'n goede danser. Hij keek haar even aan, hopend dat ze niet boos zou zijn. Het was gewoon een simpele feit, hij kon totaal niet dansen. Na een paar seconden liet hij haar hand los en ging zitten. Hij liet het allemaal maar wezen en deed zijn handen in zijn zakken. Wat zou het als ze wel boos werd? Dan was ze alleen maar gek. Wie werd er nou boos omdat iemand niet wou dansen? Zo was Naïla niet, dat wist hij wel zeker.

- Soul kan niet dansen xD! -

Naïla glimlachte zacht en hoorde hem wat praten. "Ik dans voor mijn plezier, dat moet jij ook doen!", zei ze vrolijk en voelde plots zijn hand op de hare. Even keek ze naar de grond maar lachte daarna weer. "Dacht je echt dat ik daarvoor boos zou zijn?", zei ze en schoot in de lach. "Moet jij een cola?", vroeg ze en liep naar de bar waarna ze twee cola's bestelde en daarna met een scheef lachje terug naar Soul liep. "Astublieft!", zei ze en grinnikte waarna ze zich weer neerzette naast Soul Eater. "Mmm, lekker!", zei ze en glimlachte vriendelijk waarna ze zich weer recht zette en diep in zichzelf wat nadacht. Zou ze nog dansen of zou ze nu blijven zitten? Naïla wist het niet. Ze stelde zich gewoon weer recht en begon weer lachend te dansen, dat vond ze nog steeds het allerleukste van allemaal. Plezier maken!

Naïla kwam al gauw met een weerwoord; ze danste voor haar plezier en dat moest hij ook maar doen. 'Yes, but it's not half as fun if I know that I look stupid.' grijnsde hij breeduit naar het meisje voor hem. Toen de woorden die hij zei tot haar door drongen vroeg ze of hij serieus dacht dat ze daar boos over zou zijn. 'Ya never know,' grinnikte hij en zetten zichzelf op een bar stoeltje. Zijn grijns was breder dan nodig. Hij hoorde Naïla's stem niet meer over de muziek maar zag alleen een cola die naar hem toe werd geschoven. Hij keek om en zag Naïla met een scheve lach. 'Bedankt.' wist hij in het Nederlands uit te brengen. Hij kon nog wel wat makkelijke woordjes, maar zijn vocabulaire was niet zo uitgebreid als die van Naïla, maar dat kwam ongetwijfeld nog wel. Misschien leerde ze hem nog wat. Naïla was alweer recht gaan staan en was begonnen met dansen. Hij nam een laatste slok van zijn cola en legde deze daarna neer op de bar. Hij sprong van zijn stoel en liep naar Naïla toe. Na een paar seconden van onzekerheid begon hij toch met haar te dansen, omdat hij haar graag een plezier wou doen. Ook al kon hij het niet, sprak hij zichzelf altijd toe.

Naïla grinnikte en keek lachend naar Soul. Ze vond het best grappig zijn grijns. Altijd was een glimlach of een grijns toch iets te overdreven bij hem, maar dat maakte het juist zo grappig. Naïla grinnikte en zag dat hij, nadat hij een slok van zijn cola had gedronken, begon te dansen en naar haar toe kwam. "Good! Thats realy good! You'r good you no!", zei ze en lachte. Haar Engels verslapte bij de seconde maar toch bleef ze goed haar best doen de twee talen Nederlands en Engels niet door elkaar te halen. Dat zou nogal heel stom zijn. Naïla grinnikte en bleef maar door dansen, op het ritme van de muziek. Toen ook dit liejde weer gepasseerd was zuchtte ze vermoeid en liet zich weer op haar stoel zakken. Ze was moe, en terecht. De hele avond had ze zo goed als gedanst. Dan moest je je maar eens voorstellen hoe ze zich nu voelde! Uitgeput en vermoeid! Maar voor Soul had ze het wel over. Ze vond hem best leuk, net alsof ze hem al jaren kende!

Naïla complimenteerde hem eventjes lachend. Hij grijnsde weer breeduit. 'I look like a total retard.' grijnsde hij toen naar haar, maar ging gewoon door. Het was genoeg voor hem dat Naïla gelukkig was. Na een paar minuten gedanst te hebben vervaagde het nummer en ging Soul - net als het meisje die Naïla heette - op een krukje zitten aan de bar. 'Oke, that made me tired.' zuchtte hij toen. Het was heet in de club, maar minder druk dan bij die vorige. Zijn lichaam plakte in ieder geval niet tegen alle andere. Toch bleef het hem verbazen dat er oudere kinderen of zelfs volwassenen hier waren. Maar hij negeerde het. Hij ging met een hand door zijn haren en keek Naïla even aan. Haar blauwe ogen glinsterde lichtjes door hoe de licht op de bar viel. Hij grijnsde weer even zijn zig zag grijns en keek daarna weer weg. Hij trok zijn zweetband op en voelde even met een hand over de sticker die hij erop had geplakt. Hij wist dat er in grote, zwarte letters "SOUL" op stond. En een button die ernaast stond met "EAT" erop. Hij liet zijn hand weer naar beneden glijden en genoot van de muziek. 'Twee colaatjes, graag.' sprak hij toen tegen de bar man. Hij duwde er een naar Naïla en nam er zelf een. 'You must be thirsty after dancing like that.'

- Ik zet nu een ehel luwl verhaal op, omdat ik geen inspiratie heb xD -