De vreemde nieuweling.

Rustig kwam Juyou binnen lopen, hij had onderweg eindelijk iemand tegengekomen die goed engels kon en die hem uitlegde waar het degree gebouw was. Ondanks de goede uitleg was hij toch nog verdwaald, omdat hij het verschil tussen links en rechts moeilijk kon onthouden. Om hem heen werden er veel gesprekken gevolgd, gespreken met woorden die voor hem onbegrijpbaar waren, al begon hij sommig ekleine woorden in het nederlands al te begrijpen. Juyou's lengte en kinderlijke uiterlijk deed hem vaak jonger lijken dat dat hij was en daarbij vergisten veel mensen zich in zijn geslacht, ze dachten vaak dat hij een meisje was...
Rustig liep hij verder en probeerde de nieuwsgierige blikken van de andere kinderen te negeren. Rustig ging hij aan een leeg tafeltje zitten en pakte zelf een droog broodje uit zijn tas. Veel anders kon hij niet kopen, omdat hij bijna geen geld had en zin in stelen had hij ook niet... Rustig begon hij te eten terwijl hij met zijn ogen bestuderend langs alle tafeltjes gingen. Oké, veel mensen waren er dus niet op dit deel van de dag, maar daar was Juyou wel blij mee. Misschien gingen mensen hem pesten of tegne hem praten in die vreemde taal en dan zou die geen idee hebben wat hij zou moeten doen.

Marina liep het degree gebouw binnen en ze geeuwde even. Ze was even naar buiten geweest om even weg te zijn van dit saaie gebouw. Ze liep rustig door en sommige kinderen keken haar aan en ze roldde even met haar ogen. Ze liep naar boven en kwam uiteindelijk bij haar kamer uit. Ze liep naar binnen en ze zag dat haar kamergenoot er niet was. Ze gooide haar spullen neer en ze liep weer naar buiten. Ze deed de deur achter haar dicht en ze liep weer de trappen af. Uiteindelijk kwam ze in de grote zaal van het degree gebouw. Ze liep naar binnen en ze zag dat er niet zoveel mensen hier waren. Haar blik viel wel op een jongen die ze nog nooit gezien had hier. Ze bleef even naar hem kijken maar ze liep al snel weer door. Ze ging aan een tafeltje zitten en ze legdde haar tas op tafel en ze haaldde er wat te drinken en te eten uit. Ze rektte zich uit en ze zette vervolgens haar tas weer op de grond. Ze paktte haar broodje vast en begon ervan te eten. Ze keek ook weer nieuwsgierig de zaal rond en haar ogen vielen weer op de jongen. Ze legdde haar broodje vervolgens neer en ze dronk nog wat. Ze deed een pluk haar achter haar oor en ze stoptte haar drinken vervolgens terug in haar tas. Haar broodje at ze op en ze stond op en ze liep langs de jongen om langs de tafeltjes te komen naar de uitgang. Perongeluk stoten ze tegen zijn stoel aan en draaide ze zich meteen om. Ze keek naar de jongen "ooo sorry" zei ze met een verontschuldigende blik.

Juyou ging rustig door met eten, merkte nu pas op dat het meisje dat een tijdje terug eventjes naar hem gekeken had weer haar blik op hem vestigde, maar hij ging gewoon verder met eten en keek weer voor zich uit alof er niets aan de hand was. Opeens liep het meisje achter hem langs en stootte ze tegen zijn stoel aan. Het maakte Juyou niet veel uit en hij was dus ook lichtelijk verbaasd toen het meisje zich omdraaide en zich verontschuldigde. Juyou glimlachte en keek haar aan ,,No problem.." sprak hij rustig, met zijn altijd stille en warme stem. Zou ze veel engels begrijpen? Ookal had ze goed kunnen praten, ze begonnen waarschijnlijk toch geen gesprek als hij niets zou zeggen. ,,My name is Juyou.." zei hij dus maar snel en hij stak zijn hand beleefd naar het meisje uit en zijn glimlach werd breder. Even gingen zijn ogen richting haar nek, maar hij wist zijn ogen al snel weer naar de ogen van het meisje te richten, ze waren een mooie kleur blauw en Yujou moest zich inhouden zijn gedachtes niet uit te spreken zoals hij nromaal wel deed, omdat het haar waarschijnlijk weg zou schrikken.

Marina keek nog steeds naar de jongen toen ze perongeluk tegen zijn stoel was gelopen. Ze zag dat hij naar haar keek en ze hoordde dan ook zijn woorden. Hij had een geruststellende stem en ze glimlachtte dan ook lichtjes. "so you're English?" en ze keek hem dan ook vragend aan en niet veel later zei hij zijn naam en stak hij zijn hand naar haar uit. Ze keek even naar de hand en ze gaf hem dan ook een hand. "you've a pretty name, my name is Marina" zei ze op een rustige stem. "nice to meet you" zei ze er ook nog met een glimlach achteraan. Ze keek de jongen dan ook in de ogen aan en ze zag dat hij naar haar nek keek, tenminste dat leek zo maar ze schonk er maar geen aandacht aan. Aangezien Juyou nog zat ging ze maar op de stoel naast hem zitten. "so... how old are you?" and ze keek hem dan ook nieuwsgierig aan en de glimlach stond nog steeds op haar gezicht. De pluk die ze toenet achter haar oor had gedaan was weer voor haar gezicht gevallen. Ze deed de pluk weer naar achter en ze zuchtte even. Daarna keek ze weer rustig naar de jongen met een afwachtende blik.

Toen het meisje vroeg of hij engels was knitke hij eventjes, toen hij zei dat hij een mooie naam had schoof hij zijn voet even over de grond ,,Well... Marina is a nice name too.." zei hij, een beejte verlegen, waarna hij zijn vrolijke zelf weer zo snel mogenlijk herpakte en er weer een glimlach op zijn gezicht ontstond. Hij schoof de stoel die naast hem zat wat van de tafel weg en klopte er uitnodigend op. Toen ze vroeg hoe oud hij was werd zijn glimlach ietsjes kleiner, maar hij bleef duidelijk zichtbaar ,,I'm 15.." zei hij eerlijk en hij hoopte dat ze hem zou geloven en geen grapjes over zijn lengte of zijn kinderlijke uiterlijk zou maken. Hij zag Marina een plukje achter haar oren doen en keek weer naar haar ogen ,,You got beautiful eyes.." hij kon het niet laten dat me lichte bewondering in zijn ogen te zeggen en hij keek even naar de grond. Oké, misschien had hij dat niet moetne zeggen en zou ze weglopen. Maar hij had het nu al gezegd...

Marina keek nieuwsgierig naar Juyou wachtend op antwoord en ze zag zijn reactie dan ook op de woorden toen ze zei dat zijn naam mooi was. Ze keek naar zijn voet en ze grinnikte dan ook even. Daarna hoorde ze zijn woorden over haar naam "thank you" zei ze met een brede glimlach op haar gezicht. Ze keek naar zijn verlegen blik maar ze zag al snel dat er weer een glimlach op zijn gezicht ontstond. Ze keek even een keer rond en er waren echt niet veel mensen. Ze keek op haar horloge en ze zag dat het wel middag was ze vroeg zich dan ook af waarom het niet zo druk was aangezien het rond deze tijd hier altijd druk was. Haar blik ging weer naar Juyou en ze zag zijn glimlach wat minder worden. Ze hoorde zijn woorden "really?? i'm 15 too, i didn't know i would ever meet an English person here on Degree" zei ze wat grinnikend. Ze frutte wat aan haar haar en ze luisterde naar zijn woorden. Ze werd nogal rood "ooo thank you very much" zei ze met nog steeds een rode blos op haar gezicht. Ze zag dat hij naar de grond keek en ze grinnikte even.

Toen Marina uitlegde dat ze ook 15 was en dat ze nog nooit iemand had gezien die engels was, haalde hij zijn schouders even op ,,I never was here before and got no one to learn me dutch, so.." na die woorden glimlachte hij weer even, de manier dat Marina op zijn compliment reageerde was niet wat hij verwachtte, ze werd rood en bedankte hem, ze bloosden nu beide en Juyou keek weer naar de grond, maar toen hij Marina's grinnik hoorde keek hij weer op. Hij keek naar de stoel die naast hem stond ,,Your not going to sit down?" hij had zelf niet eens door hoe teleurgesteld hij klonk en toen hij het door kreeg glimlachte hij even onschuldig, waarna hij naar de tafel voor hem keek. Hij prutste even aan één van de voorste plukken van zijn haar, maar stopte er al gauw mee en richtte zijn aandacht weer op Marina.

Marina keek met een rustige blik naar Juyou en ze hoorde dan ook zijn antwoord op haar woorden. "i can't go to other places then holland... i've no parents so but i can learn you dutch" en ze keek hem dan ook vragend en met een glimlach aan. Ze keek weer even naar haar haar en haar oortjes gingen naar voren. Door haar haar zag je ze zowat niet zitten als ze ze naar achter had. Ze keek naar Juyou en ze zag ook dat hij bloosde en ze keek weer even de zaal rond. Er zaten nou alleen nog maar 2 meiden gezellig te kletsen. Ze vond haar allemaal maar raar maar ze keek weer niewsgierig naar Juyou. Ze hoorde dan ook zijn woorden "ooo i'm sorry.." en ze keek hem dan ook aan met een flauwe glimlach. Ze ging vervolgens dan ook maar zitten op de stoel naast Juyou. "so if you're in Degree.. do you've any powers?" en ze keek hem met een heel nieuwsgierige blik aan.

Toen Marina hem vertelde dat ze hem wel nederlands kon leren, glimlachte hij nog breder dan eerst ,,That would be great.." zijn stem was vrolijk, maar nogsteeds zacht. Hij ging met zijn ogen nieuwsgierig richting de meisjes die hem ook nieuwsgierig aankeken, maar al snel richtte hij zijn aandacht weer op Marina, die naast hem ging zitten, wat hem duidelijk blij maakte. Toen ze vroeg of hij krachten had dacht hij even diep na ,,I can use telekinesis.." zei hij best trots, al kon hij het niet goed en alleen op sommige momenten, hij kon het wel ,,And.." zei hij, zijn stem klonk opeens een stuk minder trots ,,I can turn into a black cat.." hij vertelde haar maar niet over haar 3de gave die hem een soort van 'tweede persoonlijkheid' gaf, omdat het haar misschien weg zou schrikken. Als ze echt vriendne zouden worden zou hij het wle moeten vertellen, maar het zou hem pijn doen om er over te moeten praten. ,,Does everybody on this school have power?" vroeg hij opeens lichtelijk verbaasd, zijn ogen keken Marina nieuwsgierig aan ,,Do you have powers?"

Marina keek met een rustige blik naar Juyou en ze zag zijn reactie toen ze verteld had dat ze hem wel nederlands kon leren. Ze grinnikte weer even op zijn woorden "i would love to" zei ze met een rustige en zachte toon. Haar blik ging ook even naar de meisjes die er nog zaten en ze zag dat ze deze kant op keken. Uiteindelijk stonden de 2 op en liepen ze lachend weg. Marina keek ze even aan en ze legdde haar oren wat plat naar achter. Ze keek ze na tot dat ze weg waren maar al snel keek ze weer naar Juyou. Haar oortjes gingen weer nieuwsgierig naar voren en ze luisterde naar zijn woorden. "cool powers" zei ze terwijl ze wat aan haar haar begon te frutten. Ze had zijn trotste stem gehoord toen hij zei dat hij telekinese kon en zijn stem werd minder trots toen hij zei dat hij in een zwarte kat kon veranderen. Ze wou wat zeggen maar ze stoptte toen ze zijn 2 vragen hoorde. "yes this is a place for people who don't have a home or parents and have special powers" zei ze met een rustige stem. "and of course i've powers... i can turn into animals, i've ninja powers and i can turn for example.. my hand in a sword or knife or another weapon" en ze tilde haar hand op en die veranderde langzaam in een vlijmscherp mes. Ze grijnsde even en even later veranderde het mes gewoon weer terug in haar hand en ze liet haar hand weer op haar schoot rusten.

Juyou hielt zijn blik op Marina gericht terwijl hij nogsteeds glimlachte, het verbaasde hem niet dat iedereen krachten had, het was dus net als de geruchten... Fijn, was hij hier ook niet voor niets gekomen. Marina zei dat ze zijn krachten cool vond en Juyou's glimlach werd groter, toen zij haar krachten vertelde keek hij haar bewonderend aan. Ze kon in dieren veranderen, dus anders als hij kon ze in meer dan alleen een kat veranderen, ze had ninja krachten en kon haar handen in wapens veranderen. Ze leek zo sterk... Juyou keek verbaasd toe hoe Marina's hand in een mes varanderde en de glimlach op zijn gezicht werd weer eens breder ,,Cool" zei hij enthousiast en het mes veranderde weer in Marina's hand. Verderop hoorde hij wat jongens praten, hij wist niet zeker of het over hem of iets anders ging, sinds hij de taal niet kende. Maar hun toon klonk spottend. Juyou probeerde het gespannen te verstaan, maar toen dit niet lukte besloot hij zijn aandacht maar weer gewoon op Marina te richten ,,I think those boys think I'm weird.." zei hij stilletjes en hij keek naar de grond.

Marina keek met een rustige blik naar Juyou en ze zag zijn glimlach steeds groter worden. Ze grinnikte even toen ze zijn reactie zag toen zij had verteld wat haar krachten waren. Ze glimlachtte "thanks" zei ze even kort op zijn woordje cool. Ze begon weer wat aan haar haar te frutten en haar ogen gingen naar een paar jongens die binnen waren gekomen. Ze keek ze even aan en zij kon wel verstaan wat ze zeiden. Haar oortjes lagen nu plat naar achter en ze keek weer naar Juyou en ze hoordde zijn woorden. "don't worry... wait here" zei ze met een grijns op haar gezicht en ze stond rustig op. Ze liep richting de jongens en de jongens keken haar dan ook vaag aan. "ga lekker ergens anders heen met jullie rotkoppen" zei ze fel tegen de jongens. De jongens begonnen spottend te lachen. Een jongen zei "waarom zouden we voor jou klein mormel" en ze begonnen weer te lachen. Ze gromde nou zo wat en ze veranderde vervolgens in een spierwitte wolf en niet zo'n kleintje ook. Ze begon fel te grommen en de jongens schrokken en renden zowat weg. Langzaam veranderde ze weer terug en rektte ze zich uit. Ze liep weer naar Juyou met een glimlach op haar gezicht en ze ging weer zitten. "so they're gone.." en ze grinnikte even.

Toen Marina zie dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en moest wachten, maakte hij zich alleen nog maar meer zorgen. Vooral toen ze bij de jongens stond te praten en die en spottend lachje lieten horen, Juyou knipperde even met zijn ogen toen Marina in een gigantishce witte wolf veranderde en de jongens wegrenden. Toen Marina weer in haar mensenform veranderde, glimalchte Juyou weer, toen ze terug liep, vertelde dat de jongens weg waren en grinnikte, grinnikte Juyou lichtjes mee. ,,Thanks.." zei hij stilletjes nadat het eventjes stil was geweest. Hij draaide zijn hoofd even richting buiten, waar hij wat andere kinderen rond zag hollen en met hun krachten zag spelen. Hij zuchtte evne en keek toen weer richting Marina. ,,Do you think.." begon hij even onzeker ,,That I look like a girl...?" hij keek even naar de grond, maar begon haar na een tijdje weer recht aan te kijken.

Marina keek naar Juyou en nog even naar de ingang naar de zaal. De jongens waren echt verdwenen en ze grijnsde even. Ze keek weer naar Juyou en ze hoorde hem grinniken. Ze hoorde zijn woorden en ze glimlachtte. "your welcome" zei ze op een rustige stem en ze zette vervolgens haar tas op de tafel. Ze deed haar tas open en ze haalde er een fles drinken uit en ze dronk er wat van. Ze deed de dop weer op de fles en propte de fles terug in haar tas. Ze keek weer even naar Juyou en ze zag dat hij naar buiten keek. Ze keek hem dan ook aan toen hij weer naar haar keek. Ze hoorde vervolgens zijn onzekere vraag en ze zette haar tas weer op de grond. "a girl?!?" zei ze half vragend "you really don't look like a girl.. you're a handsome boy" zei ze vervolgens zonder er echt bij na te denken wat ze net gezegt had. "i'm sorry" zei ze met een flauwe glimlach en ze keek even naar haar tas. Vervolgens keek ze Juyou weer aan met een lichte glimlach.

Na wat Marina gezegt had keek hij even naar de grond en werd lichtjes rood, toen ze sorry zei keek hij even verbaasd op ,,Why are you saying your sorried?" zei hij even verbaasd ,,You just gave me a compliment.." er ontstond een brede glimlach op zijn gezicht ,,Your a really attractive girl yourself too.." hijzelf keek niet weg, maar bleef haar aankijken en zijn glimlach werd iets breder. Zijn glimlach ging even weg toen hij zag dat het plukje was Marina vaak achter haar oor had gedaan en dat haar best irriteerde terug in haar gezihct viel. Zonder na te denken leunde hij een stukje naar haar toe, pakte het plukje en duwde het voorzichtig terug achter haar oor. Toen hij achter de kleine afstand van hun gezichten kwam, leunde hij snel weer achterover en glimlachte.

Marina keek naar Juyou en ze zag dat hij naar de grond keek en ook zelf nogal rood werd. Ze keek even de andere kant op en ze hoordde dan opeens Juyou's vraag op een verbaasde toon. Ze keek hem aan en ze wou dan ook wat zeggen maar ze wachte eerst tot dat hij uitgepraat was. Ze hoorde zijn laatste woorden en ze werd weer rood en ze glimlachtte even. "i thought you would feel uncomfortable because i said that... and thank you" zei ze met een wat verlegen toon in haar stem. Ze keek even naar Juyou en ze zag dat zijn glimlach wat weg trok van zijn gezicht. Ze keek hem dan ook wat nieuwsgierig aan en ze vroeg zich af wat er aan de hand was. Het plukje wat voor haar gezicht was gevallen had ze dan ook niet op gemerkt. Opeens kwam hij dichtbij en waren hun gezichten niet ver van elkaar en ze voelde hoe hij het plukje haar achter haar oor deed. Ze werd weer rood en ze deed even haar ogen dicht en schudde haar hoofd. Ze wou dat dat vervelende rode weg ging. Ze keek weer naar Juyou en ze glimlachte lichtjes "eum... thank you".

Toen Marina zo rood werd wist Juyou niet hoe hij moest reageren, ook niet toen ze haar hoofd schudde nadat hij haar plukje haar achter haar oor had gedaan. Toen ze hem twijvelachtig bedankte, kon hij zichzelf wel slaan. Misschien ha dhij dat beter niet kunnen doen en hij keek haar weer even aan om haar reactie te meten, ze glimlachte lichtjes, dus het zou wel goed zijn. ,,Okey.. Now I'm sorry because I made you feel unsomfortable.." zei hij even onzeker, maar hij had weer een grote glimlach op zijn gezicht ,,I know how irritating hair can be.." en verder wist hij niets te zeggen. Hij kon zichzelf wel slaan voor zijn domme opmerkingen en onhandige gedrag.

Marina keek naar Juyou en ze zette haar tas maar op tafel. Ze keek heel even naar buiten en ze keek naar Juyou en ze zag zijn blik. "misschien had ik niet zo moeten reageren" ging er door haar hoofd heen. Ze glimlachte gewoon weer en daarna hoorde ze zijn woorden en daarna ook de woorden over dat haar best vervelend kon zijn. Ze grinnikte en ze pakte zijn kin even vast zodat hij haar wel moest aan kijken. "it really doesn't matter.. i don't feel uncomfortable around you" zei ze met een glimlach. Ze liet zijn kin weer los en ze opende haar tas. "and hair really can be irritating" zei ze terwijl ze even moest grinniken en ze zocht in haar tas naar kauwgom. Ze haalde een pakje eruit en ze haalde er een kauwgompje uit. "want some too?" en ze keek hem dan ook vragend aan terwijl ze een kauwgompje in haar eigen mond deed.

Toen Marina zijn kin vastpakte zodat hij gedwongen werd haar aan te kijken, werd hij lichtjes rood, zijn ogen flitsten even naar haar nek, maar al snel weer naar haar ogen. Ze vertelde hem dat het iet uitmaakte en dat ze zich niet ongemakkelijk voelde rond hem en ze liet zijn kin weer los. Juyou bleef gewoon naar haar kijken en zag hoe ze een kauwgompje uit haar tas pakte, ze vroeg of hij ook wilde en hij knikte alleen maar even, waarna hij haar rustig aan bleef kijken. Ze zou eigenlijk bang voor hem moeten zijn, maar dat was ze niet... Zijn ogen gingne weer naar haar nek en hij moest zichzelf weer dwingen naar haar ogen te kijken, die mooi genoeg waren om er de hele dag naar te kunnen kijken.

Marina keek hem rustig aan en ze zag dat hij een beetje rood was geworden toen ze zijn kin had vast gepakt. Ze grinnikte even en haar blik ging even naar buiten en ze merkte dan ook niet dat hij naar haar nek had gekeken. Haar blik ging weer naar Juyou nadat ze had gevraagt of hij een kauwgompje wou. Ze zag dat hij alleen maar knikte en ze haalde nog een kauwgompje uit het pakje. Ze gaf het kauwgompje aan Juyou en glimlachte "here you go" zei ze terwijl ze haar pakje weg deed en haar tas weer dicht deed en op de grond zette. Ze merkte dan ook weer niet dat hij naar haar nek keek. Ze keek weer naar Juyou en ze zag dat hij haar alleen maar aan keek "is there something wrong?" zei ze met een lichte glimlach. Ze boog voorover naar haar tas en deed hem vervolgens open en ze keek er even in maar ze sneed haar vinger open aan de zijkant van wat papier. "auw..." mompelde ze en ze keek even naar haar vinger. Ze ging even rechtop zitten en ze keek er even naar.

Toen Marina hem een kauwgompje gaf, keek hij er even naar en bedankte haar. 'Is there something wrong?' hij schudde zijn hoofd en toen ze naar voern boog en haar haren bij haar nek vandaan gleden, keek hij zo snel mogenlijk naar buiten. Opeens drong een ijzerachtige geur zijn neus binnen en zijn ogne gingen meteen weer naar Marina, tegen de tijd dat hij keek, had ze al auw gemompeld en zat de vinger bijna recht voor zijn gezicht. Hij nam een groote hap lucht, waarna hij snel en luid begon te ademen, het klonk alsof hij al dagen niet had gedronken. zijn handen trilden en zijn ogen verduisterden. 'No.. Not her...' ging door zijn hoofd heen, hij keek de andere kant op en sloeg Marina's hand met zijn vlakke hand weg, je hoorde een hard geluid en toen pas had Juyou door hoe har hij had geslagen. Hij nam nog een grote hap lucht en deed zijn best te kalmeren.

Marina keek naar Juyou en glimlachte toen hij haar bedankte voor het kauwgompje. Ze keek even om haar heen en daarna keek ze weer naar hem toen ze zag dat hij zijn hoofd schudde. Ze glimlacht "ok" zei ze als een soort antwoord. Nadat ze weer rechtop was gaan zitten en haar vinger had gesneden aan een stuk papier keek ze naar Juyou. Ze zag dat hij luid begon te ademen. Ze trok een ongeruste blik "are you oke...???" en ze keek hem ongerust aan. Maar al snel kreeg ze een soort van antwoord en werd haar hand keihard weg geslagen. "auw" zei ze weer en ze keek naar haar vinger die nog meer begon te bloeden. Ze stopte de vinger in haar mond en ze keek naar Juyou en ze vroeg zich af wat er aan de hand was. Ze haalde de vinger uit haar mond en ze keek weer naar Juyou "what's the matter?" zei ze wel een beetje geschrokken.

Juyou was weer wat gekalmeerd toen Marina hem vroeg wat er aan de hand was, ze klonk erg geschrokken. Juyou pakte zonder haar richting aan te kijken een doekje en gaf die over zijn schouder heen aan Marina, in de hoop dat ze begreep dat ze haar vinger beter kon verbinden. Hij merkte dat de winige mensne die in de grate zaal zaten allemaal hun richting uit keken, maar negeerde het en draaide zijn hoofd langzaam richting Marina. Zijn ogen gingen weer naar haar nek en dit keer was het moeilijker dan eerst om zijn aandacht weer op haar ogen te richten, vooral omdat de geur van haar bloed nogsteeds rond haar hing. Hij schoof zijn stoel zo ver mogelijk bij haar weg en zat nu helemaal aan de andere kant van de tafel. Vanaf daar keek hij haar even aan, hij glimalchte zwakjes, maar zei helemaal niets.

Marina keek naar Juyou en ze vroeg zich toch echt af wat ze mis had gedaan. Ze snoof en ze keek naar haar vinger en ze keek weer naar Juyou die niet haar richting op keek. Ze keke naar het doekje die hij vervolgens over zijn schouder aan gaf. Ze pakte hem voorzichtig en ze bleef er even naar staren. Ze sliktte en ze deed het doekje om haar vinger en ze keek naar de mensen die hun kant op keken. Ze deed haar oren naar achter en de mensen keken meteen weer geschrokken om en gingen verder met wat ze aan het doen waren. Ze zag dat hij haar weer aan keek en ze zag dan ook deze keer dat hij naar haar nek. Ze legdde haar ene hand tegen haar nek. Ze zuchte even toen hij helemaal aan de andere kant van de tafel ging zitten. "i'm so sorry... i didn't know you.. are a vampire" zei ze terwijl ze naar de grond keek. Ze keek naar het doekje wat om haar vinger zat en ze keek even naar haar tas. Ze keek weer naar Juyou en ze glimlachte maar wat zwakjes terug.

'I'm sorry... I didn't know you are a vampire..' Juyou keek Marina na die woorden strak aan, zijn glimlach was weer weg en hij keek meteen de andere kant op. ,,I'm not.." zei hij zacht, maar toch ook duidelijk genoeg voor Marina om te horen. Hij had het feit dat hij een vampier was altijd al ontkent, hij was niet als een vampier geboren en had geen idee hoe het kwam. Daarom geloofde hij niet dat hij er één was... Ookal was er al veel bewijs geweest dat hij er wel eentje was. Hij merkte dat Marina's vinger alweer verbonden was en ging langzaam weer ietsjes dichter naar haar toe zitten. ,,I'm sorry.." mompelde hij even en hij keek weer naar de grond. Hij hoopte dat hij haar geen pijn had gedaan.