De vreemde nieuweling.

Marina keek naar Juyou en ze zag zijn reactie op haar woorden en ze slikte even. Daarna hoorde ze zijn woorden en keek ze hem even aan. "you're no vampire...?? and i'm sorry i said that" en ze keek even naar haar tas. Als ze zich niet had gesneden had aan dat stomme papier dan was er nou niks aan de hand geweest. Ze zuchte even en ze trapte een keer tegen haar tas. Haar blik ging weer naar Juyou en ze keek hem dan ook wat neutraal aan. Ze zag dat hij weer dichterbij kwam zitten en ze hoorde zijn woorden. Ze glimlachte flauw "it's not your fault.. it's all my fault" zei ze met een menende toon. Ze keek hem dan ook even sirieus aan maar daarna glimlachte ze weer wat. Ze keek even naar haar hand en die deed nog wel wat pijn. "by the way... thanks for the baindaid" zei ze met een lichte glimlach. Haar andere hand legde ze op haar nek en ze had er een raar gevoel maar ze negeerde het maar gewoon.

'It's not your fault.. it's all my fault' dat is war Marina zei, geloofde ze dat nou echt? Juyou keek haar nogsteeds strak aan ,,Why is it your foult that I couldn't.." hij stopte even en zuchtte ,,Control myself.." hij glimlachte even vraagjes en keek haar weer recht aan ,,Just stop thinking it's your foult.. Ok?" hij was weer even stil en keek haar nog steeds recht aan 'By the way... thanks for the baindaid' Juyou knikte even ,,It was nothing.." hij mompelde die woorden en keek toe hoe Marina haar hand in haar nek legde ,,I hope I didn't scare you.." zijn stem klonk zacht en je kon horen dat hij erge spijt had.

Marina keek Juyou aan met haar felblauwe ogen en ze zuchtte even. Ze hoorde zijn woorden en ze bleef hem dan ook aan kijken. Ze hoorde zijn laatste woorden en ze zuchtte even. "ok.. but if i didn't cut myself on that stupid paper this wouldn't ever happened" zei ze met een wat ontschuldigende toon in haar stem. Ze keek weer naar Juyou en ze glimlachte op zijn woorden en ze had nog steeds haar hand in haar nek liggen. Ze zag dat hij naar haar hand keek die in haar nek lag en vervolgens hoorde ze zijn woorden. Ze haalde snel haar hand weg "i'm sorry... i'm not scared really.." en ze keek hem met een brede glimlach aan. "i just had a weird feeling in my neck that's all" zei ze met nog steeds een glimlach op haar gezicht. En ze veegde wat van haar rokje af en ze keek hem daarna weer aan gewoon rustig aan.

Marina haalde haar hand snel weg 'I'm sorry... i'm not scared really..' zei Marina en ze keek Juyou met een brede glimlach aan 'I just had a weird feeling in my neck that's all.' Juyou zuchtte opgelucht ,,Y..You stil want to learn me how to speak dutch..?" vroeg hij wat onzeker, en keek haar met een klein glimlachje en zijn hoofd lichtjes schuin aan. Hij draaide zijn hoofd na een tijdje weer recht en er drong tot zijn hoofd binnen dat het katten trekje om op die manier vragend en smekend te kijken misschien raar gevonden zou worden. Hij grijnsde weer even en schoof een pluk haar uit zijn gezicht.

Marina keek hem nog steeds met een glimlach aan en haar oortjes stonden ook gewoon nog steeds naar voren. Ze keek dan ook nog even rond en ze zag dat de mensen niet meer op haar en Juyou lette. Ze zuchte opgelucht en ze keek Juyou weer aan toen ze zijn vraag hoorde en ze glimlachte. "of course.. why wouldn't I?" en ze grinnikte even toen ze zag hoe hij zijn hoofd schuin hield net zoals een kat. "you're adorable" mompelde ze maar wel hoorbaar en ze grinnikte even. "eum.. where do you wanna start with learning dutch??" en ze keek hem nieuwsgierig en vragend aan. Ze was het al bijna vergeten van wat er net was gebeurd en ze zette haar tas voor de zoveelste keer op tafel. Ze deed haar tas open en ze haalde er een engels woordenboek uit. "in this dictionary you can see the english words and the dutch ones" en ze legde het boek voor hem op tafel en ze smeet zowat haar tas weer op de grond.

'You're adorable' zei Marina als reactie op zijn katten gedrag, Juyou grijnsde en was blij dat ze nog zo ove rhem kon denken, ondanks zijn vreemde gedrag van nog geen 5 minuten geleden. 'Eum.. Where do you wanna start with learning dutch?' Juyou dacht even na, maar voor hij antwoord kon geven kreeg hij al een boeje voor zijn neus geschoven, hij luisterde aandachtig naar Marina's uitleg. 'In this dictionary you can see the english words and the dutch ones.' Juyou knikte en begon er langzaam in te bladeren. ,,I...k bin.. Juyou.." probeerde hij haperend uit en hij zuchte geïrriteerd, omdat het lang niet zo klonk als de manier waarop anderen het spraken.

Marina keek naar Juyou en ze zag zijn reactie op haar woorden en ze glimlachte lichtjes. Ze was blij dat ze het weer gewoon vergeten was van wat er was gebeurd. Ze keek even naar het woordenboek en ze keek daarna weer naar Juyou en ze zag dat hij wat wou zeggen maar het stopte aangezien hij het woordenboek voor zijn neus kreeg geschoven. Ze grinnikte even toen hij het woordenboek op pakte en naar haar luisterde. Ze keek naar hem en ze zag hoe hij probeerde een zin te maken. "it doesn't matter... even i could've understand it... you say it like this: ik ben Juyou" zei ze terwijl ze hem met een rustige blik aan keek. "it takes time to learn something" zei ze met een glimlach op haar gezicht.

'It doesn't matter... Even i could've understand it...' Juyou glimlachte naar Marina na die woorden 'You say it like this: Ik ben Juyou.' Juyou probeerde het weer een paar keer en het begon toch echt ergens op te lijken nu 'It takes time to learn something.' na een korte stilte glimlachte hij ,,Ik ben Juyou.." zei hij, maar je kon er nog wel een engels acent aan horen. Hij grijnsde even ,,Like that?" hij grinnikte en keek Marina weer recht in haar lichtblauwe ogen aan.

Marina keek rustig naar Juyou en ze zag hoe hij glimlachte op haar woorden. Ze grinnikte even en ze keek Juyou dan ook rustig aan hoe hij het steeds beter probeerde het uit te spreken. Ze glimlachte en vond het wel grappig om iemand nederlands te leren. Ze keek even om haar heen en sommige mensen keken raar deze kant op. Ze negeerde ze maar weer en ze keek weer rustig naar Juyou. Ze hoorde daarna 'Ik ben Juyou' en ze keek Juyou dan ook aan met een brede glimlach. Ze hoorde vervolgens zijn vraag "yea that was great.. you'll always hold your english accent but it was very good" en ze glimlachte nog wat breder.

'Yea that was great.. You'll always hold your english accent but it was very good!' bij het zeggen van die woorden werd Marina's glimlach breder en daarbij Juyous glimlach ook. Hij had niet verwacht dat hij zo snel al zijn eerste zinnetje zou leren, al was het waarschijnlijk één vna de simpelste nederlandse zinnetjes, het was nogsteeds best goed, toch? Zijn aandacht werd getrokken door de mensen die raar naar hun keken, maar al snel ging zijn aandacht weer naar Marina. ,,You ever had the feeling you knew someone all your life, while you just met that person?" zei hij, het klonk waarschijnlijk heel vaag in haar oren en Juyou was ook eventjes stil. ,,I got that feeling with you.." het klonk nog vreemder als zijn eerste zin en weer had hij het gezegt omdat hij zijn gedachtes altijd moeilijk binnen kon houden.

Marina keek met een glimlach naar Juyou en ze keek weer even om haar heen. Haar blik ging vervolgens naar buiten en ze rekte zich even uit en ze geeuwde een keer. Ze boog weer even voor over om bij haar tas te kunnen. Ze haalde er een haar elastiekje uit en ze maakte een staart van haar haar. Ze deed de pluk die nog voor haar gezicht hing achter haar oor. Haar aandacht ging daarna weer meteen naar Juyou en ze luisterde naar zijn woorden. Ze dacht even na en ze kon wel iemand bedenken en ze wou wat zeggen maar Juyou's andere woorden volgde. Ze keek hem even verbaasd aan en haar glimlach werd nog breder. "really??... that is really sweet of you to say" zei ze met een brede glimlach en ze grinnikte ook even. "i think... i think the same about you" zei ze terwijl ze nog steeds die glimlach op haar gezicht had.

'Really? That is really sweet of you to say' zei Marina met een brede glimlach, Juyou keek even naar de grond 'I think... I think the same about you.' hij keek bij die woorden weer op en glimlachte naar haar. Even zweeg hij, omdat hij geen idee had wat hij nu moest zeggen en zijn aandacht werd weer even getrokken door de lucht buiten. Hij volgde een vogel die waar ergens rondzweefde met zijn ogen, tot de vogel uiteindelijk weer uit zicht was. Nu pas had Juyou door dat hij best lang stil was geweest, dus hij draaide zich weer richting Marina en probeerde iets zinnigs te bedenken om te zeggen. Als hij nu een complimentje aan haar zou geven, zou ze hem zien als een slijmbal, maar als hij helemaal niets zou zeggen zou ze misschien denken dat hij haar negeerde.

Marina keek naar Juyou en ze zag dat hij naar de grond keek naar haar woorden. Ze grinnikte even en ze keek ook weer even naar buiten. Haar blik ging weer naar Juyou en ze zag dat hij glimlachte om haar woorden. Ze glimlachte terug en ze zag dat hij naar buiten keek "do you want to learn more dutch.. or do you think it's enough for today??" zei ze terwijl ze even moest grinniken. Ze pakte haar woordenboek en ze bladerde er even doorheen. Ze legde het boek daarna gewoon weer op tafel en ze geeuwde even. Ze keek weer naar buiten en ze zag dat het al begon te schemeren. "is het al zo laat" en ze keek vervolgens op haar horloge. Haar blik ging weer naar Juyou "so... can i ask you something about your vampire powers or don't you want to talk about it??" vroeg ze zo voorzichtig mogelijk en ze keek hem dan ook met een rustige blik aan.

'Do you want to learn more dutch.. Or do you think it's enough for today?' vroeg Marina, Juyou dacht even na ,,Is it okey if we continue tomorrow?" vroeg hij, eigenlijk had hij de vraag of ze elkaar morgen zouden zien en het feit dat het genoeg was voor vandaag gewoon met elkaar gemikst. Het was even stil en Juyou keek Marina even vragend aan toen ze iets zei dat hij niet begreep. 'So... Can i ask you something about your vampire powers?' Juyou sloot zijn ogen even om na te denken en moest zich inhouden niet te zeggen dat het geen vampieren krachten waren, want dat waren ze eigenlijk wel 'Or don't you want to talk about it?' hij opende zijn ogen weer en keek Marina rustig aan ,,It's fine, you can ask me what you want.." zei hij met een lichte glimlach.

Marina keek naar Juyou en wachte op zijn antwoord op haar woorden. Ze hoorde vervolgens zijn vraag of ze morgen verder konden gaan. Ze glimlachte "of course, we'll continue tomorrow then" zei ze met een rustige en vriendelijke toon. Ze pakte een plukje haar vast en ze begon er wat aan te frutten. Ze keek vervolgens naar Juyou en ze vroeg zich af hoe hij zou reageren op haar vorige woorden. Ze zuchte even en ze zag dat hij vervolgens zijn ogen sloot. Ze twijfelde of ze hem niet boos ofzoiets had gemaakt en ze keek even naar buiten. Ze keek vervolgens weer naar Juyou toen hij zijn ogen weer opende. Ze liet vervolgens haar plukje haar los en ze hoorde zijn woorden. Gelukkig glimlachte hij ook en dat stelde Marina wel gerust. "so if you're not a vampire? why do you react on human blood and do look at my neck" ze zei de woorden best wel heel voorzichtig. "i'm so sorry if i ask the wrong things" en ze keek vervolgens na deze woorden naar de grond.

'So if you're not a vampire... Why do you react on human blood and do look at my neck?' toen Marina dat vroeg sloot Juyou zijn ogen weer even, zuchtte en zweeg voor een tijdje 'I'm so sorry if i ask the wrong things.' Juyou schudde zijn hoofd en opende zijn ogen weer. Hij keek Marina aan en zweeg weer. ,,I'm not a vampire..." zei hij kalm ,,But I do have a vampire inside me..." hij hielt zijn hand even bij zijn hoofd ,,You could see it as a 2nd personality.. I try to control it, but sometimes I lose control..." hij keek naar de grond ,,That always happens when I'm really angry or I smell human blood.." hij keek Marina weer aan en probeerde haar reactie te peilen, zelf deed het hem best pijn om erover te praten.

Marina keek met een normale blik naar Juyou en haar glimlach was dan ook voor even weg. Ze keek hem nog steeds nieuwsgierig aan en ze zuchte een keer. Ze keek Juyou met haar felblauwe ogen aan en ze zag dat hij een keer zijn hoofd schudde. Ze wou nog een keer zeggen dat hij het niet hoefde te vertellen maar ze hield haar mond maar. Ze hoorde vervolgens zijn woorden dat hij geen vampier was maar dat hij wel een vampier in zich heeft. Ze moest even nadenken en ze vond het een beetje raar maar toen ze de rest van zijn woorden hoorde snapte ze het. Ze glimlachte lichtjes "i'm sorry for you that you've that.. but i think it's good for you to talk about it and i know enough now so" en ze glimlachte weer breder. "by the way... if anything bothers you, you can talk with me about it all the time" en ze glimlachte nog steeds. Ze keek vervolgens weer naar buiten "it's getting dark" mompelde ze vervolgens terwijl ze nog steeds naar buiten keek.

'I'm sorry for you that you've that.. But i think it's good for you to talk about it and I know enough now so...' zei Marina, en haar glimlach werd breder 'By the way... If anything bothers you, you can talk with me about it all the time.' Juyou knikte even met een klein glimlachje en volgde toen Marina's blik naar buiten toe ,,It's getting dark.." zei hij tegelijk met haar, waarna hij Marina weer even aankeek. ,,You know the way the forest?" vroeg hij, terwijl hij zelf vanuit het raam naar het bos keek.

Marina keek naar Juyou en zag dat hij niet anders reageerde op haar woorden. Daar was ze dan toch ook wel blij mee en ze deed haar elastiekje nog wat strakker om haar haar. Ze keek naar Juyou en ze zag hem knikken met een klein glimlachje als antwoord op haar woorden. Ze glimlachte lichtjes terug en toen ze gehoord had dat hij op hetzelfde moment hetzelfde zei keek ze hem ook meteen aan. Ze grinnikte even en ze keek weer naar de lucht die steeds donkerder werd. Ze hoorde de vraag van Juyou en ze keek hem weer aan. "yea i know the way.. do you want to go to the forest???" en ze keek hem met een glimlach en een vragende blik aan. Ze pakte weer een plukje haar vast en begon er wat aan te frutten met haar ene hand. Met haar andere hand pakte ze haar tas op en deed ze hem om haar schouder. Als ze dan naar het bos zouden gaan had ze iniedergeval al haar tas om.

'Yea i know the way.. Do you want to go to the forest?' vroeg Marina hem met een glimlach, Juyou kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht ,,I love the forest.." zei hij en zijn glimlach werd iets breder ,,And I would love to go to the forest with you.." hij stond langzaam op, schoof zijn stoel alvast aan en wachtte geduldig op Marina. Hij voelde zich altijd thuis in het bos, waarshcijnlijk omdat Juyou daar door 'slangen' was opgevoed. Wel had hij de gewoonte in een kat te verandere als hij in een woud kwam, maar hij hoopte dat hij het dit keer kon onderdrukken.

Marina keek met een nieuwsgierige blik naar Juyou en ze zag een glimlach op zijn gezicht verschijnen. Daarna volgde zijn woorden en ze glimlachte zelf ook en ze wou antwoorden. Maar even later volgde er nog meer woorden en ze grinnikte even. "i love the forest too... it's so peaceful and thank you that you think that" en ze glimlachte nog breder. Ze keek naar Juyou die op stond en langzaam zijn stoel aan schoof. Zelf stond ze ook op en deed ze haar tas wat beter om haar schouder. Ze schoof haar stoel vervolgens ook aan en ze rekte zich even een keer uit. Ze keek daarna naar Juyou "come" zei ze wat kortaf en ze pakte zijn hand vast en ze trok hem gewoon de zaal uit en daarna het Degree gebouw. Toen ze bij het begin van het bos kwamen liet ze Juyou los en keek ze even om naar hem. Ze glimlachte even naar hem en ze liep vervolgens verder en ze keek rustig om haar heen naar de bomen.

'I love the forest too... It's so peaceful and thank you that you think that.' na die woorden werd Marina's glimlach breder en het duurde niet lang voor ze Juyou's hand had gepakt. Juyou werd lichtjes rood toen Marina hem mee sleurde. Hij liet het maar gewoon gebeuren en zag dat ze al gauw de grote zaal uit waren en een paar minuten later al helemaal buiten waren. Het duurde nog een tijdje voor ze voor het bos waren en daar liet Marina haar pas los. Hij glimlachte terug toen ze naam hem glimlachte en liep ook gewoon zwijgend achter haar aan.

[Open jij nieuwe topic in de bossen? :3]

[oke ik heb dus helemaal niks gelezen van wat jullie allemaal hebben gepost dus ik kom gewoon even helemaal fresh en new binnen xd]

Shizue staarde met een lege blik naar de deur van het gebouw.
Ze stond hier al 15 minuten voor de deur niks te doen met haar 2 koffers naast zich.
Haar moeder had haar net afgezet hier.
Ze hadden de hele autorit niets tegen elkaar gezegt.
Zelfs geen blik gewisselt.
Shizue voelde zich een soort van in de steek gelaten.
Ze zuchtte en besloot toch maar haar koffers op te pakken.
Met langzame passen liep ze naar de deur toe en duwde hem open.
Allemaal nieuwe, vragende en soms afkeurende blikken keken haar kant op toen ze in de deur opening verscheen.