Rondrennen....

Marina liep de bossen door en in de verte zag ze al de bergen en ze glimlachte breed. Ze begon te rennen en langzaam veranderde ze in een spierwitte grote wolf. Ze rende zo verder met haar vier poten die over de grond donderden. Ze stak haar kop in de lucht en ze snoof de frisse lucht dan ook op. Ze vond het altijd leuk en fijn om in een dier te kunnen veranderen. Ze kon zich dan ook afsluiten van de wereld en zo rende ze verder met die gedachten in haar hoofd. Haar felblauwe ogen keken rond terwijl ze verder keek. Ze stopte met rennen want de bergen waren nu niet ver van haar vandaan. Ze liep rustig door en ze trok nog een sprintje en uiteindelijk liep ze zo de berg op. Er stonden nog steeds bomen op de berg en ze keek dan ook nieuwsgierig rond. Omdat ze wit was in deze wolvenvorm was ze goed te zien en was ze natuurlijk niet goed gecamoufleerd. Ze rekte zich uit door door haar voorpoten te gaan. Ze liep vervolgens verder en ze was bijna aan de top en ze stopte dan ook. Ze ging even liggen en ze keek weer rond en ze hoorde geritsel in de struiken. Ze stak haar neus in de lucht maar ze kon niet ruiken wie het was aangezien de wind de andere kant op stond. Ze bleef dan ook straks naar de plek kijken waar het geluid vandaan kwam.