Change.

Yoshi was erg aardig voor iemand. Andere mensen deden meestal vreemd als ze zagen dat ze dingen tot leven kon wekken. Hij was echt een vriend. "Dan gaan ze maar weg," hoorde Raven hem zeggen. Ze lachte even, waarna ze naar haar handen keek. Aardig, dat was hij zeker. Erg aardig.. Ze voelde zich op een of andere manier een beetje nerveus bij hem, af en toe wist ze ook niks te zeggen. Ze keek even om zich heen, zag in haar ooghoeken een salamander zitten in de schaduw van een boom. Even lachtte ze zachtjes in zichzelf. Toen ze na een poosje naar Yoshi keek, zag ze dat zijn stemming was verandert. “Wat is er?” vroeg ze verbaasd. Hij leek erg triest. Alsof iemand zijn stemming opeens had omgezet. Ze vroeg zich af of het met Yuko te maken had. Misschien wel, misschien ook niet.

Yoshi keek haar even aan en glimlachtte zacht. Hij keek even rond en dan weer naar haar. Hij zuchtte nog eens en keek naar de grond. Hij vond het allemaal zo moeilijk. Hij kon vast nooit van iemand houden zonder al die angst. Stomme Yuko ook. Hij haalde diep adem en schrok op toen ze wat vroeg. Hij keek op en keek haar aan. Hij beet even op zijn lip en zuchtte even. Hij moest het haar maar vertellen. Ze betekende iets voor hem dus mocht ze het weten. "Nou het is fijn om bij jou te zijn. Ik voel me helemaal rustig en op mijn gemak bij je. En Yuko dreigt je te gaan vermoorden als ik niet oplet. Nouja als hij je tegenkomt" zei hij zachtjes en keek in haar ogen. Hij keek snel weer weg en staarde een tijdje stil naar de grond. Het was allemaal te moeilijk. Hij wist echt niet wat hij moest doen. Waarom was Yuko zo gemeen? Waarom kon Yuko niet normaal doen of zijn? Hij bracht Yoshi altijd maar in moeilijkheden. Altijd..

Raven wachtte af. Misschien wou hij het niet vertellen? Het maakte haar niks uit. Hij mocht zeggen wat hij wou zeggen. Ze was niet zo nieuwsgierig dat ze meteen door ging zitten vragen, zo’n typ was ze niet. Ze zag hem even op zijn lip bijten, hij twijfelde. Een zucht volgde. Hij leek de hele tijd te zuchtten. "Nou het is fijn om bij jou te zijn. Ik voel me helemaal rustig en op mijn gemak bij je," Raven voelde zich rood worden, dus keek ze snel de andere kant op. Ze vond het ook erg fijn om bij hem te zijn. Het nerveuze gevoel werd erger. "En Yuko dreigt je te gaan vermoorden als ik niet oplet. Nouja als hij je tegenkomt." Raven lachte even. “Ik kan mezelf heus wel beschermen,” suste ze hem. Ze glimlachte even, maar bleef nog steeds haar blik van Yoshi af houden. Toch voelde ze zichzelf beroerd. Het enige waarmee ze zichzelf kon beschermen was eigenlijk bliksem. En natuurlijk licht, alleen dat was veel minder zwak. En als ze Yuko elektrocuteerde, deed ze dat ook bij Yoshi. Iets wat ze het liefste niet wou doen. Yoshi was onschuldig.

Yoshi keek haar stil aan en zweeg even. Hij keek haar aan en zag dat ze een beetje rood werd. Ze wendde ook haar blik af en keek de andere kant op. Zou ze haar hetzelfde voelen als hem? Hij slikte even toen hij nogmaals dacht aan de woorden van Yuko. Hij schudde snel de gedachte weg en keek haar weer aan. Hij hoorde wat ze zei en keek naar haar. "Je kan je wel beschermen maar hij is sterk. Zijn vuurkrachten zijn zo groot en hij kan je veel pijn doen met zijn duistere krachten. Als het gebeurt probeer ik hem tegen te houden maar ik vraag 1 ding" zei hij zacht tegen haar. Voorzichtig pakte hij haar hand en werd lichtjes rood. "Als het niet gaat, ren weg" zei hij zacht en keek haar aan. Hij merktte dat ze nadacht en haar blik nog steeds van hem afhield. Hij vond haar leuk, dat besefte hij nu pas. Maar als zij dat ook vond dan wilde hij nog even wachten. Een grotere band opbouwen met haar. Hij glimlachtte zwak en keek nog steeds naar haar.

Ze zou zich niet kunnen beschermen. Ze zou Yoshi niet kunnen redden. Het enige wat ze kon doen was schokken aan Yuko geven in de hoop dat Yoshi dan zou terug keren, maar wie weet wat voor gevolgen dat zou hebben. Straks dan deed ze hem pijn.. "Je kan je wel beschermen maar hij is sterk. Zijn vuurkrachten zijn zo groot en hij kan je veel pijn doen met zijn duistere krachten. Als het gebeurt probeer ik hem tegen te houden maar ik vraag 1 ding," hoorde ze hem zeggen. Ze voelde hoe een zachte hand de hare voorzichtig vast pakte. Het voelde prettig. Raven werd opnieuw rood. "Als het niet gaat, ren weg," hoorde ze hem vervolgen. Raven dacht na. Heel voorzichtig en lichtjes ging ze met haar duim over de hand van Yoshi. “Ik zal het doen,” zuchtte ze uiteindelijk. Ze had medelijden met hem. Medelijden omdat hij met zo'n gruwelijk monster in één lichaam was opgescheept.

Yoshi keek Raven aan en glimlachtte zachtjes. Alles deed hem nu denken aan het ene meisje dat Yuko héél erg toegetakelt had. Het mocht echt nooit met Raven gebeuren. Nooit. Hij kon dat gewoon niet toelaten. Ze was veel te mooi daarvoor en té lief. Hij slikte even en keek haar aan terwijl hij luisterde naar het antwoord. Even gleed zijn blik naar hun handen. Hij voelde dan ook haar duim over zijn hand gaan. Zachtjes glimlachtte hij naar haar. Ze was echt lief en de aanrakingen van nu maakten hem rustig. Hij voelde zijn hart hevig kloppen. Hij hoorde wat ze zuchtend zei en kneep even zachtjes in haar hand. "Beloof het me, alsjeblieft. Je betekent veel voor me. Hij heeft iemand veel pijn gedaan op het grasveld, het mag niet met jou gebeuren" zei hij zachtjes en keek in haar ogen. Hij slikte eventjes en keek kort weg maar al snel keek hij weer naar Raven. Hij glimlachtte weer zachtjes en keek haar rustig aan.

[Remy <3 xD]

[XD]

Uiteindelijk durfde ze iets meer naar Yoshi te kijken. Ze vond hem leuk, dat zeker. Maar ze wist niet zeker of hij haar wel leuk zou vinden.. En dan had je nog het Yuko-probleem.. Raven voelde dat hij in haar hand kneep, haar blik ging automatisch naar hem toe. "Beloof het me, alsjeblieft. Je betekent veel voor me. Hij heeft iemand veel pijn gedaan op het grasveld, het mag niet met jou gebeuren," zei hij. Even glimlachte ze. “Ik beloof het, maak je je maar geen zorgen,” zei ze zachtjes. Ze wendde haar blik even van hem af. Haar ogen keken naar de lucht. Waarschijnlijk begon Chedra ongeduldig te worden waar ze bleef. Raven zuchtte even. “Ik moet gaan. Anders gaat Chedra me zoeken, mijn huisdier,” mompelde ze triest, “Hopelijk zie ik je nog wel een keer.” Even twijfelde ze, maar toch kuste ze hem op zijn wang. Ze liet zijn hand los en stond op, waarna ze naar het internaat liep.

[Topic uit]

Yoshi keek haar aan en merktte dat ze iets meer naar hem durfde kijken. Ze was echt lief. Hij glimlachtte zachtjes en keek haar aan. Zijn gelige ogen keken in de hare. Hij smeltte gewoon. Alleen durfde hij het niet zeggen of laten merken. Hij keek haar aan en hoorde wat ze zei. Zachtjes knikte hij om haar antwoord. Hij keek even rond en dan weer naar haar toen ze zei dat ze weg moest. Hij keek haar aan en knikte even. "Ik zie je wel" zei hij zacht en voelde opeens het kusje op zijn wang. Hij slikte en werd knalrood. Hij keek haar stil na en zuchtte tevreden. Hij keek even rond en liep dan de andere kant uit. Hij zuchtte eventjes en liep dan verder terwijl zijn gedachten de hele tijd bij Raven stonden. Het liefste en mooiste meisje dat hij ooit gezien had. Hopelijk dat Yuko of iemand anders het deze keer niet kwam verpesten. Hij kon alleen maar hopen.