Slaapkamer van Raven en Natas

Een leuke dag had Raven niet. Ze moest naar een andere kamer omdat haar kamergenoot spoorloos was verdwenen. Fijn.. Ze vroeg zich af of deze kamergenoot haar wel kon respecteren. En anders dan elektrocuteerde ze hem wel. Nou ja, dat was overdreven. Maar ze konden haar toch wel gewoon een andere kamergenoot geven? Waarschijnlijk waren er weer kamers te kort. Fijn. Hoe meer zielen, hoe meer mensen er waren die haar haatte.

Raven’s voetstappen klonken hol in de gang. Ze zeulde twee koffers met haar mee, een kleine en een middelgrote. Jammer genoeg was de kamer bijna aan de andere kant van het internaat, heel fijn. Chedra zat op haar hoofd, zijn nagels boorden zich zowat in haar hoofdhuid. Voor deze keer mocht het. Alleen deze keer! Raven deed met moeite de deurklink omlaag. De kamer leek precies op de andere kamer, bijna dan. Op een van de bedden stond een lege tas. Waarschijnlijk van haar kamergenoot. Met moeite zeulde ze de koffers haar kamer binnen. Chedra sprong van haar hoofd af en ging op het bed liggen waar de lege tas niet op stond. Raven begon haar koffers leeg te halen. Toen ze klaar was, deed ze de deuren van de kast dicht, net op het moment dat de slaapkamerdeur open ging.

[Degene die bij haar op de kamer komt heeft dus al zijn tas zegmaar uitgepakt.
Je kan btw schrijven dat je al voor haar op de kamer was geweest, maakt me niet uit]

Natas liep naar haar kamer toe. Ze had gehoord dat ze met iemand samen moest doen maar daar had ze eigenlijk geen zin in. Ze zuchte in haar hoofd diep maar op haar gezicht zag je alleen een glimlach. Natas zat te bedenken hoe haar kamergenoot zou zijn. Als het zo´n kakker was dan zou ze het niet lang overleven. Natas probeerde die gedachten uit haar hoofd te zetten. Ze moest hier minimaal een week zijn dus niemand tot dan doden. Dat hield Natas als doel in gedachten. Als het iemand stom was zou ze wel bijna nooit naar haar kamer gaan. Natas was toch al niet van plan om daar uren te blijven.
Toen ze eindelijk bij haar kamer was zag ze dat er geen ander persoon was. Opgelucht hield ze adem. ´Gelukkg geen irritant persoon´ dacht Natas. Ze legde haar minitas op haar bed en pakte de weinig spullen eruit. Haar wapen zat zoals altijd verbprgen in haar vest maar Natas keek naar de extra patronen die ze mee gesmokkeld had. Meestal nam ze er eentje mee maar deze keer besloot ze dat niet te doen. Snel verstopte Natas haar wapen spullen onder haar bed en de kleren in de tas. Eigenlijk was het maar twee paar plus die ze aan had maar Natas was een maal niet zo rijk. Daarna keek ze naar buiten en besloot wat te gaan lopen.
Na een paar minuten liep Natas weer terug naar haar kamer. Net voor dat ze de deur wou openen merkte ze dat er iemand anders in haar kamer zat. Haar ogen werden groot en ze dacht ´ o nee krijg ik er toch een´. Ze haalde een keer diep adem en liep daarna naar binnen. Daar zag ze een ander meisje op het andere bed zitten. Natas glimlachde naar haar zoals ze altijd deed en ging daarna snel naar haar bed. Ze had niet veel zin om zelf een gesprek te starten dus als dat andere meisje dat zou willen doen dan moest ze het maar zelf starten.

Het was een meisje, gelukkig geen jongen, die de deur open deed. Ze glimlachte even naar Raven, maar haar ogen zeiden iets heel anders. Was ze niet blij dat ze bij haar op de kamer zat? Lichtjes glimlachte Raven terug. Chedra begon te brommen, waarschijnlijk vroeg hij zich af wie het was. Raven aaide hem even. “Hoi, ik ben Raven, je nieuwe kamergenoot. En wie ben jij?” vroeg ze voorzichtig. Ze overwoog een hand uit te steken, maar toch deed ze het niet. Waarschijnlijk kreeg ze gezeur. Het meisje leek haar een tuttig type, maar misschien ook niet. Voorzichtig duwde ze Chedra terug die van het bed wou springen. Niet iedereen had een tijger als huisdier. Bijna niemand had een levende tijgerknuffel als huisdier. Straks ging het meisje gillen als Chedra naar haar toe liep. Ach ja, voor de zekerheid hield ze Chedra gewoon naast zich.

Natas keek om naar het meisje die zich blijkbaar voor stelde. ´´Natas ´´ zei Natas kort met een glimlach. Ze voelde kort onder het bed of er alles nog zat. Misschien had iemand het gepakt en dan moest Natas haar belofte maar verbreken. Ze was blij dat er alles nog lag en ging weer recht zitten. Kort keek Natas naar Raven en naar wat ze terug duwde. Het was een levende tijgernuffel. ´´Bijzonder´´ mompelde Natas rustig. Ze had zelf wel wat raardere wezens gemaakt vond ze dus was dit niet echt om je dood te schrikken. Daarna keek ze weer onderzoekend Raven aan. Natas wist eigenlijk niet precies wat voor meisje het was. Maar dat maakte Natas niet uit ze zou alleen echt boos worden als het een kakker was of een vriendin zoeker. Zo´n iemand die de hele tijd om je heen gaat hangen omdat ze geen vrienden heeft en waar je moeilijk nog van af kan komen. ´´En is het leuk hier´´ vroeg Natas om de stilte te door breken die er hing. Ze sloot ondertussen haar ogen en ging nu helemaal op het bed liggen met haar armen als kussens. Ze gebruikte bijna nooit kussens omdat het eigenlijk te verwent van werd dacht Natas. Ze sliep bijna overal en dan neem je toch geen kussen mee.

“Natas,” had het meisje zich voorgesteld. Raven’s ogen bekeken het meisje. Ze zag er normaal uit. “Bijzonder,” hoorde ze het meisje mompelen. Ze zag dat haar ogen naar Chedra keken, die zijn pootjes in het T-shirt dat Raven aan had klauwde en met nieuwsgierige ogen voorzichtig naar Natas keek. Raven glimlachte even. “Ligt er aan wat je bijzonder noemt,” zei ze. Ze vond het wel prettig dat het meisje niet gillend de kamer uit begon te rennen, of zoiets. Maar ja, misschien kon het ook zijn dat Raven andere mensen gewoon te veel onderschatte. “En, is het leuk hier?” hoorde ze Natas vragen. Haar ogen, die op de grond waren gericht, keken op. “Ja, gaat wel. Alleen houden niet veel mensen van iemand met bepaalde krachten zoals ik,” grinnikte Raven. Het meisje ging op het bed liggen. “Ik heb de krachten leven, bliksem, licht en communiceren met levenloze voorwerpen, al gebeurt dat laatste niet zo vaak. Levenloze voorwerpen praten niet veel, ze reageren af en toe op de omgeving maar verder niet. En jij?” vroeg ze, Raven was wel nieuwsgierig naar Natas.

Natas was bijna in slaap gevallen van de stilte maar werd gewekt door Raven. ´´Dan moet je ze gewoon leren dat ze handig zijn´´ zei Natas wijs. Ze werd zelf er ook mee gepest maar zelf vocht ze altijd terug. Niks doen leek laf in haar ogen. Als iemand het niet begreep dan moest hij het maar begrijpen , hard of zacht maakte Natas niet uit. Natas deed haar ogen helemaal open toen ze de krachten hoorde van het meisje. Ze was best benieuwd wat haar geweer eigenlijk zou zeggen als hij kon praten. Dan moest hij tenminste nooit bij de poltitie komen want het had al veel mee gemaakt. Natas begon te glimlachen toen ze daar aan dacht. Het was haar enigste echte maat zonder dat het kon praten. Natas zat eerst te twijfelen of ze haar krachten wel zou vertellen maar besloot uiteindelijk dat ze van Raven het ook wist dus kon ze het eigenlijk ook doen. ´´Ik kan schaduwen besturen en tekeningen echt laten worden´´ zei Natas koeltjes. Ze had er zelf niet veel mee. Ze vond ze wel handig omdat ze het altijd wel gebruikte maar meer niet. Als ze zelf mocht kiezen dan had ze waarscheinlijk meer krachten gekozen. Maar dat kon ze een maal niet dus legde ze het daarbij ook neer. Netas ging maar weer recht op zitten want ze merkte dat ze echt bijna in sliep zou vallen. Ze keek even naar Raven en probeerde iets te bedenken om te zeggen. Natas was niet echt het praat type maar probeerde het meestal wel. ´´En nog iets anders interessants te melden´´ vroeg Natas aan Raven. Ze kon zelf even niks bedenken dus vroeg ze dit maar.