Cafetje

Laila keek hem stil aan en zuchtte even. Ze keek even rond en dan weer naar hem. Ze luisterde naar de woorden en glimlachtte zwakjes. Ze kende echt nog niemand buiten hem dan. Eindelijk iemand tegengekomen waar ze vertrouwen in had. Iemand die om haar gaf zoals ze was en iemand die haar steunde. Ze keek rond en dan weer naar hem toen hij haar losliet en op zijn horloge keek. Ze hoorde dan de vraag en glimlachtte zachtjes. "Mij best" zei ze vriendelijk en glimlachtte lief naar hem. Veel honger had ze niet dus iets klein wilde ze best eten. Ze keek even rond en kort naar het podium maar richtte haar blik alweer naar Francis. Ze was echt blij dat ze hem had leren kennen, eigenlijk... Héél blij. Ze schudde snel de gedachte weg en keek met haar blauwe ogen stil naar de knappe jongen. Wachtend op wat ze zouden doen of waar ze zouden eten.

Francis grijnsde toen Laila in ging op zijn uitnodiging. 'Zo onnozel, en zo dom.' Dacht hij, blij dat niemand het kon horen. Dat er zo'n meisjes op deze aardbol rond liepen, en zo in zijn armen landen. Waar ze als was smolten voor zijn zoete stem en goede uiterlijk. Hij liep naar haar toe, stak zijn hand uit en keek naar welke kant ze op moesten. 'Kom je?' Vroeg hij vriendelijk. 'Ik weet een heerlijk klein restaurantje hier in het winkelcentrum.' Hij glimlachte, maar die verdween als sneeuw voor de zon toen zijn maag rammelde. Hij schoot in de lach. 'Blijkbaar hebben er een stel honger.' Zei hij met een grijns en keek naar Laila. Er kwam een jongen op hem af, hij boog zich naar hem toe en er werd wat in zijn oor gefluisterd. 'Merci.' Zei hij rustig en keek naar Laila. 'Niets bijzonders. Ik moet vanavond iemand bellen, verder niets.' Zei hij en haalde zijn schouders op.

Laila keek hem aan en glimlachtte zachtjes. Ze keek even rond en dan weer naar hem. Ze merktte dat hij zijn hand uitstak en slikte even. Ze pakte verlegen de zijne vast en keek hem aan. Zachtjes knikte ze en liep iets dichter naar hem toe. Niet te veel, dat durfde ze niet. Hij moest maar eens aangeven als hij dat ook zou willen. Vast niet dacht ze. Ze zuchtte kort en keek hem aan. Ze grinnikte zachtjes toen hij in de lach schoot om zijn maag die rammelde. Ze hield nog steeds zijn hand vast en zag toen de andere jongen die wat in het oor van Francis fluisterde. Ze negeerde het maar. Niet haar zaken. Zo iemand was ze niet dus. Ze glimlachtte even naar Francis en knikte zachtjes. Ze had een vreselijk warm gevoel in haar lichaam. Zo had ze haar nog nooit gevoeld, nog nooit. Ze had nog niets gedaan. Zelfs niet gezoend. Hoe zielig was je dan wel niet! Zachtjes zuchtte ze en keek even naar de grond maar al snel naar Francis.