Walking with fear.

Een jongen met lange donkere haren liep door het steegje. Zijn gelige ogen keken angstig om zich heen. Zijn haren waren nat van de regen die geweest was en plakten als slierten tegen zijn gezicht. Hij slikte even toen hij wat hoorde en stopte. Hij keek om zich heen maar liep verder. Altijd was hij bang. Bang om iemand tegen te komen en te leren kennen. Bang om dan Yuko tevoorschijn te laten komen om de persoon te vermoorden. Hij vond het vreselijk met iemand samen in één lichaam te leven. Hij trilde op zijn benen en keek om zich heen. Zijn gelige ogen schoten over de donkere steeg waar hij doorliep. Broer toch. Ben je zo bang? Schoot er door de jongen zijn hoofd. Hij slikte en antwoordde er niet op. Hij stapte iets sneller om snel naar huis te kunnen. Daar was hij veilig. Je moet je niet haasten hoor, ik heb alle tijd om mensen uit te moorden Zei opnieuw die duistere stem in zijn gedachten. "Stop ermee Yuko!" riep de jongen bang. Tranen sprongen in zijn ogen van angst. Hij ging tegen de muur aanzitten en zakte door zijn benen. Hij sloeg zijn armen om zijn hoofd en snikte even. Huilebalk. Sta op man! Zo ben je mijn broer niet. Siste de stem kwaad. Yoshi reageerde er niet op en veegde zijn tranen snel weg. Hij hoorde opeens iets en zijn ogen schoten over de omgeving. Nee. Hij slikte en keek om zich heen terwijl hij zocht wie er was. Eindelijk. Als het een goede prooi is laat je me eruit, of ik neem nog wel wraak Zei de stem vals. Yoshi slikte bij die woorden en stond snel op. Hij trilde op zijn benen maar probeerde de angst weg te werken. Al was het heel moeilijk door Yuko, die hem steeds harder en harder opjutte.

Marina liep door de straat heen en ze zuchtte diep. Ze schudde haar hoofd en haar natte haren schudde heen en weer. Ze hield niet zo van regen en haar oren lagen dan ook wat naar achter op haar haar. Ze snoof een keer en liep gewoon verder en ze keek omhoog naar de lucht. Het was nog steeds donker maar het zag er niet naar uit dat het zou gaan regenen. Ze zuchtte even diep en ze verveelde zich gewoonlijk weer. Ze schoptte keihard tegen een steentje en haar felblauwe ogen volgdde het ding die de straat over ketste. Ze veegde een pluk nat haar uit haar gezicht en ze liep maar gewoon weer verder. Opeens hoordde ze een soort geschreeuw en ze bleef stil staan. Haar oortjes gingen rechtop staan en ze keek naar het steegje wat verderop was. Ze liep naar een van de huizen en ze sprong gemakkelijk en simpel op het dak. Ze liep over het dak heen naar het steegje en ze keek naar beneden. Ze zag een jongen zitten en ze hoordde hem huilen. Ze trok een wenkbrauw op en ze merktte dat hij op stond. Simpel sprong ze van het dak af en kwam ze een paar meter voor de jongen terecht op de grond. Ze keek hem even nieuwsgierig aan en ze keek even naar de lucht. Haar blik ging vervolgens weer naar de jongen. "gaat het wel" vroeg ze op een normale toon. Terwijl ze even naar haar natte haar keek maar daarna weer gewoon rustig naar de jongen wachtend op antwoord.

Yoshi keek snel om zich heen. Hij wist dat er iemand was maar hij wilde dat helemaal niet. Straks kwam Yuko weer. Hij slikte even en keek om zich heen tot hij opeens een meisje voor zijn neus zag. Ze was van het dak gesprongen en voor hem beland. Hij keek haar aan met zijn gelige ogen. Hij slikte en keek haar bang aan. Hij hoorde wat ze vroeg en knikte snel. "Tuurlijk gaat het euhm" zei hij snel en zenuwachtig. Een goede prooi, laat haar maar hier blijven mijn lieve broer. Eens kijken of we met haar kunnen spelen he? Lijkt je vast wel leuk. Zei opnieuw die valse duistere stem in zijn hoofd. Yoshi verstijfde van angst en slikte. Hij kon niet tegen Yuko praten of roepen want dan hoorde het meisje dat. Via gedachten praten lukte niet. Want nu was Yuko zijn gedachten. Hij keek even bang naar de grond en dan weer naar het meisje. "Ik euh" stotterde hij met een trillende stem. Hoe moest hij haar duidelijk maken dat ze weg moest? Hij durfde het niet want dan had hij grote problemen met Yuko, dat was wel zeker. Hij keek even naar zijn benen die trilden van angst. Hij slikte en keek weer naar het blonde meisje. Hij durfde niets te doen of te zeggen. Bij meisjes viel hij altijd wel stil. Hij zette snel een waterig glimlachje op en keek haar stil aan. Oh wat was dit moeilijk!

Marina keek de jongen nieuwsgierig aan en zag dat hij wat gelige ogen had. Zulke mensen zag ze niet vaak met zulke ogen. En haar gedachten dwaalde weer af. Ze schudde haar hoofd en ze was weer gefocused op de jongen. Ze keek de jongen weer gewoon aan en ze zag dat hij nogal bang keek. Ze trok een wenkbrauw op en ze hoordde vervolgens zijn woorden. Er was iets mis met die jongen maar wat het was kon ze niet voor de geest halen. "je ziet er niet echt uit alsof het goed gaat" zei ze droog en ze keek even naar haar nagels. Haar blik ging vervolgens weer naar de jongen en ze voelde ook zijn angst maar waar voor hij bang was kon ze ook weer niet bedenken. Ze hoordde opeens zijn woorden en ze hoordde hoe hij stotterde. "ja wat wou je zeggen??? ben ik eng ofzo???" vroeg ze op een normale toon terwijl ze de jongen nog steeds aan keek. Ze vroeg zich eigenlijk af waarom ze hierheen was gegaan, ja was te nieuwsgierig zoals altijd. Ze haalde een mobieltje uit haar broekzak en ze keek er snel op. Daarna proptte ze het ding weer terug in haar broek. Ze keek nog even naar de jongen "als je bang bent voor mij kan ik ook wel weg gaan hoor" zei ze terwijl ze een keer moest gapen.

Yoshi keek het meisje aan en slikte. Hij zweeg een lange tijd en hoorde wat ze zei. Hij reageerde er maar niet op. Hij beet even nerveus op zijn lip en keek even naar de grond. Hij keek het meisje weer aan met zijn bange gelige ogen. Kleine bange jongen toch. Het is al te laat Yoshi. Ik heb haar gezien dus ik kan haar makkelijk vinden Zei de duistere stem weer. Yoshi slikte nogmaals en keek weer naar het meisje die wat zei. "N n nee jij niet" stotterde hij bang. Zijn stem trilde net als zijn hele lichaam. Hij keek weer naar zijn trillende benen en slikte. Hij keek meteen weer naar het meisje. Hij durfde niet zeggen dat ze weg moest gaan of juist moest blijven. Hij kon niets zeggen nu. Hij keek naar de grond en reageerde niet meer. Yoshi toch. Zelfs ik kan meisjes beter verleiden. Maar tja, hoe ik het doe.. Zei opnieuw die stem. Yoshi keek weer snel naar het meisje en probeerde de gedachte weg te schudden. Waarom zat hij toch in dit stomme lichaam met Yuko? Vreselijk vond hij het. Hij beet op zijn lip en keek zwijgend naar het meisje, dit was te moeilijk.

Marina sloeg uiteindelijk haar armen maar over elkaar en ze ging vervolgens tegen de muur aan staan. Ze rektte zich even uit en ze keek weer naar de jongen en ze zag weer zijn bange blik. Ze zuchtte even en ging wat rechter staan. Ze keek nieuwsgierig naar de jongen en ze vroeg zich dan ook af waarom hij zo bang was. Ze hoordde dan uiteindelijk antwoord op een van haar vragen. Ze keek de jongen nieuwsgierig aan "wie dan wel??? ik zie hier niemand anders en ik voel ook niemand anders in de buurt" zei ze op een wat vragende toon. Ze zag weer hoe hij trilde over zijn hele lichaam en ze zuchtte weer even. Ze keek naar zijn gezicht en ze kon wel raden dat hij toch niet veel zou zeggen. Ze liep dan maar naar hem toe en stond vlak voor hem. "heb je ook een naam of is dat geheim???" vroeg ze droog. "ik ben Marina... als je het wil weten" zei ze met een lichtte glimlach en ze keek weer even om haar heen. Haar blik ging weer naar boven naar de lucht en ze zag dat de lucht weer langzaam blauw werd. Ze glimlachtte lichtjes en ze voeldde aan haar haar en dat was ook bijna helemaal droog. Maar haar blik ging al weer snel terug naar de jongen en ze keek hem dan ook weer vragend aan.

Yoshi keek het meisje aan en volgde haar met zijn blik. Hij slikte even en keek haar aan toen ze vroeg voor wie hij wél bang was. "Dat mag ik niet zeggen" stotterde hij opnieuw met een bange stem. Hij slikte en dacht aan wat er kon gebeuren als hij het wél zou zeggen. Vreselijke dingen, daar was hij wel zeker van. Hij slikte en keek op toen ze voor hem kwam staan. Hij slikte en drukte zich even tegen de muur. "Euhm ik ben euh Yoshi" stotterde hij snel en keek haar aan. Hij ging snel normaal staan en beet op zijn lip. Ze stond erg dichtbij en dat maakte hem nog zenuwachtiger. Yoshi, je bent zwak. Doe normaal of ik kom eruit en dat wil je niet Zei de stem lichtjes kwaad. Yoshi luisterde er bang naar en wilde zijn handen op zijn oren doen maar hij liet zijn armen losjes naast zijn lichaam hangen. Zijn haar droogde al wat maar plakte nog steeds als slierten tegen zijn gezicht. Zijn gelige ogen keken nog steeds naar het meisje. Hij wist nog steeds niet goed wat hij moest gaan zeggen of doen. Keuzes maken was moeilijk voor hem. Hij voelde zich ook zwak, zeker na het huilen en dit bange gedoe.

Marina keek hem nieuwsgierig aan toen ze zijn antwoord hoorde op de vraag voor wie hij dan wel bang was. "waarom mag je het niet zeggen??..." vroeg ze op een normale toon maar ze kon het misschien zelf al wel weten waarom hij het niet mocht zeggen. "eum.. laat die vraag maar" mompelde ze droog. Ze keek hem aan toen hij zowat van haar schrok toen ze voor hem stond. Ze zag dat hij zichzelf tegen de muur duwde. "je hoeft niet bang te zijn ik eet je niet op" zei ze grinnikend. Ze hoordde vervolgens zijn naam en ze glimlachtte lichtjes "mooie naam" en ze boog nog wat verder naar voren naar hem toe om hem wat te pestte maar ze stond al snel weer recht en ze zette een stapje achteruit. Ze keek Yoshi even aan "maar als je iets kwijt wilt over dat je bang bent kan je het wel zeggen hoor" zei ze op een rustige toon. Ze begon wat aan haar haar te frutten en ze draaide zich om en liep naar het einde van het steegje. Ze keek van links naar rechts en ze zag dat er nog niet veel mensen op straat waren. Haar blik ging weer naar de lucht en ze zag dat de lucht nou bijna helemaal blauw was en dat de zon scheen. Maar in het steegje was het nog steeds wat donker aangezien de zon niet het steegje binnen kwam. Ze keek vervolgens even om naar Yoshi

Yoshi keek stil naar het meisje en zweeg. Hij hoorde de vraag en reageerde even niet. Hij dacht stil na maar schudde zin hoofd even. Hij hoorde toen dat het niet meer moest om antwoord te geven op de vraag. Hij keek haar aan met zijn gelige ogen en knikte zwak. Hij hoorde de woorden en begon lichtjes te blozen. Stom! Hij slikte en knikte maar even. Hij zag dat ze opeens verder naar voren boog en slikte. Hij keek haar aan en zag dat ze een stapje achteruit zette. Oef. Hij keek haar aan en knikte eventjes. Hij keek haar na en volgde haar met zijn blik. Hij zuchtte en keek weer naar de grond. Zo kon hij echt nooit vrienden maken of iemand leren kennen. Sukkel. Zo zwak dat je bent! Word eens een echte man in plaats van een baby Siste de stem in zijn hoofd woedend. Yoshi verstijfde even en kneep zijn ogen dicht. "Laat me met rust" zei hij fluisterend zodat Marina het niet kon horen. Hij zuchtte en keek even naar haar. Hij slikte toen hij zag dat ze naar hem keek en wendde zelf zijn blik af. Hij keek weer naar de grond en zei verder niets meer. Stomme Yuko ook..

Marina keek naar Yoshi en zag hoe hij even kniktte. Ze had ook gezien dat hij moest blozen na haar woorden. Ze moest even grinniken en ze zag dat hij maar snel knikte. Ze keek hem even aan en ze zag dat hij weer gewoon kniktte op haar woorden. Ze zuchtte even en ze keek nog een keer de straat langs en ze draaide zich vervolgens om. "wat is er toch met die jongen" dacht ze in haar zelf en ze zat denkend voor haar uit te staren. Ze was dan ook in gedachten en ze merktte dan ook helemaal niks. Toen Yoshi wat fluisterde tegen Yuko had ze alleen wat geluid gehoord maar de woorden zelf niet. Ze keek dan ook even naar Yoshi en ze zag dan ook dat hij zijn blik af wendde. Ze liep weer naar hem toe en ze greep zijn pols vast. "kom we gaan wat doen deze steeg is toch niet leuk en je hoeft ook niet verlegen te zijn" zei ze op een rustige manier en ze trok hem dan ook het steegje uit. Ze liet hem daarna vervolgens gewoon weer los en ze keek om haar heen en ze bedacht wat ze zouden kunnen gaan doen.

Yoshi keek naar haar en zweeg een lange tijd. Hij schudde zijn hoofd even en staarde ook een tijdje voor hem uit. Hij wist echt niet wat hij moest doen. Wat als hij opeens veranderde in Yuko? Of wat als hij het tegen haar zei? Hij wist wel wat er kon gebeuren en dat bezorgde hem juist angst. Hij keek even om zich heen en keek dan naar het meisje dat naar hem toe kwam. Hij schrok toen ze zijn pols vastgreep en hoorde de woorden. Hij slikte en werd meegesleurd. Hij liep snel achter haar aan en merktte dat ze hem losliet. Hij slikte en zette een stapje achteruit. Hij keek haar zenuwachtig aan en beet op zijn lip. Hij proefde wat bloed en schudde zuchtend zijn hoofd. Ja goedzo, straks is het middernacht en kom ik. Blijf maar lekker bij haar broer Zei de stem in zijn hoofd. Yoshi schrok en keek om zich heen. Het was donker. Vast 11 uur ongeveer. Nee! Dat mocht niet. Hij trilde weer op zijn benen en keek even naar het meisje. Hij moest voor 12 uur thuis zien te komen, zonder iemand. Hoe dan ook! Hij wilde niemand in gevaar brengen, nooit..

Marina keek de straat rond en het was zeker al donker maar alle winkels waren open tot 1 uur ofzo. Ze keek rond en zag nog maar een paar mensen rondlopen. Haar blik ging vervolgens naar Yoshi en ze keek hoe hij weer op zijn lip beet en nogal zenuwachtig deed. "eum... je hebt je lip open gebeten" zei ze rustig terwijl ze in haar handtas graaide naar een zakdoek en vervolgens de zakdoek aan Yoshi gaf en ze glimlachtte even. Ze keek op haar horloge en zag dat het al half 12 was. "wow de tijd gaat snel het is al bijna 12 uur" zei ze droog. Ze liet haar hand weer zakken en ze keek naar Yoshi en zag dat hij haar aan keek en vervolgens zag ze hoe zijn benen trilde. Ze keek even naar zijn benen en daarna keek ze Yoshi weer gewoon recht aan. "wat is er toch??? ben je bang voor het donker??" en ze trok hem de straat op waar het nogal licht was door al de lichten van de winkels. "zo nou is het niet meer donker" zei ze droog en ze keek rond. "eum... zullen we..." mompelde ze en ze dacht weer na.

Yoshi keek haar aan en slikte even. Hij keek om zich heen en werd zenuwachtig. Hij keek weer naar haar en hoorde de woorden. "Het is niet zo erg hoor" zei hij lichtjes met een trillende stem. Hij zag dat ze een zakdoek pakte en aan hem gaf. Voorzichtig pakte hij de zakdoek aan en drukte deze op zijn bloedende lip. Hij zweeg dus en hoorde wat ze zei. Half 12?! Paniek ontstond bij de jongen. Het was ver lopen bij zijn huis. Hij keek snel om zich heen en dan naar het meisje. Hij hoorde de vraag die ze stelde. "Niets, echt niet" stotterde hij snel. Hij keek vluchtig en angstig om zich heen. Hij hoorde dan wat ze zei. "Ik weet niet. Ik denk dat ik naar huis moet" zei hij snel en keek haar aan. Nee dommerd. Waag het jij! Je krijgt problemen als ik eruit ben Riep de stem woedend in zijn hoofd. Yoshi kneep even zijn ogen dicht en keek haar aan. "Ik moet dringend weg, ik zie je wel eens. Ik voel me niet lekker" zei hij angstig en keek haar nog even aan. Hij schudde snel zijn hoofd en rende opeens weg..

Marina keek naar Yoshi en hoordde dat hij zei dat het niet zo erg was. Ze trok een wenkbrauw op "ok dan" zei ze wat rustig en ze keek de straat weer rond. Ze keek hem aan toen hij de zakdoek aan nam en ze glimlachtte dan ook even. Ze zag dat hij nogal paniekerig werd toen ze zei dat het al half 12 was en ze keek hem dan ook aan en ze hoordde zijn stotterende woorden. "weet je het heel zeker???" vroeg ze droog terwijl ze hem aan bleef kijken. Toen hij vluchtig en angstig om zich heen keek, keek ze hem nogal vaag aan. Toen ze zijn woorden hoordde wou ze nog wat zeggen alleen hij zei al sneller bijna weer dezelfde woorden. Ze keek naar Yoshi hoe hij plotseling weg rendde "Yo...shi" mompelde ze en ze zuchtte diep. Waarom rendde altijd iedereen van haar weg en ze snoof. Ze sprong behendig op het dak en ze zag van hier Yoshi nog rennen en ze rendde maar achter hem aan over het dak heen. Ze rendde wel zo dat niemand haar kon horen ze was veel te nieuwsgierig waarom hij zo bang was. Ze snoof en rendde zo verder achter hem aan zonder dat ze gehoord of gezien kon worden.