Jongen als kamergenoot???...

Een meisje met heel lang blond haar en zee en felblauwe ogen liep het internaat binnen. Ze stoptte en zette haar twee koffers neer. Ze keek op een briefje en er stond een nummer op van de kamer waar ze moest slapen. Ze proptte het briefje in haar broekzak en ze keek even rond. Ze paktte haar koffers weer vast en liep er mee naar boven en uiteindelijk kwam ze op de 2de verdieping. Ze keek naar de deuren met de nummers erop en ze stoptte voor de kamer met het nummer erop wat op het briefje stond. Ze zette haar koffers neer en deed vervolgens de deur open. Ze paktte haar koffers weer vast en ze sleurde ze mee naar binnen. Ze keek rond en zag dat er 2 bedden stonden en ook 2 nachtkastjes naast de bedden. Ze keek naar de muren en die hadden gewoon een witte kleur en de vloer was blauw. Er stonden ook 2 kledingkasten en er was ook een badkamer. Ze ging op een van de bedden zitten en zette de 2 koffers naast het bed. Ze keek naar het bed wat nou tegenover haar stond. Ze vroeg zich dan ook af wie er op haar kamer kwam. Het was waarschijnlijk een meisje en ze hooptte dan ook dat ze vriendinnen zouden worden en geen ruzie kregen. Ze zuchtte weer diep en ze liet zich achterover op het bed vallen en ze bleef zo een tijdje naar het plafond staren. Vervolgens ging ze weer recht zitten en stond ze op van haar bed. Ze paktte haar ene koffer die vol zat met kleding en liep rustig naar een van de kledingkasten. Ze deed haar koffer op en ook de kledingkast en ze begon haar kleding maar in de kast te stoppen. Ze hing alles netjes op of ze legdde het netjes opgevouwen neer. Opeens hoordde ze voetstappen op de gang en ze vroeg zich dan ook af of het haar kamergenoot was of iemand die naar een andere kamer ging.

De voetstappen waren afkomstig van Yesung. Hij had twee zwarte tassen bij zich. Een liet hij over zijn schouder hangen en de andere had hij gewoon bij de hengels vast. ondertussen zocht hij met zijn ogen naar het nummer van zijn kamer. Hij zuchtte eens diep toen hij die niet meteen zag, maar precies op het moment dat hij dacht dat hij bij de verkeerde kamers liep zag hij het nummer van zijn kamer. De deur stond op een kiertje en Yesung dacht ook wat te horen. Blijkbaar had hij dus al een kamergenoot. Fijn, hij had liever een kamer alleen gehad. Dan kon hij zijn schilder spulllen ook beter kwijt. Hij hoopte dan ook dat hij geen moeilijke kamergenoot had. Yesung kwam voor de deur staan en hij zette een tas neer zodat hij met die hand die de tas vast had, de deur open kon maken. Toen de deur open was zag hij tot zijn verbazing een meisje voor hem staan. Sliepen de jongens en meisjes hier dan gewoon bij elkaar? Of was hij toch de verkeerde kamer in gestapt? Yesung bekeek het papiertje waar zijn kamer nummer op stond en vervolgens keek hij naar de deur. Nee hij had het niet verkeerd gelezen, dit was de kamer waar hij sliep. Langzaam pakte Yesung de tas weer vast en liep hij de kamer in. Hij zette zijn tassen op zijn bed en hij bleef even naar zijn tassen kijken. Hij wist niet goed wat hij nu moest doen.
Uiteindelijk keek hij opzij naar het meisje. ''Ik ben je kamergenoot..'' Zei Yesung met zijn zachtte stem. Je zou haast denken door die zachtte stem dat hij verlegen was maar dat was juist niet zo.

Marina hoordde de voetstappen steeds dichterbij komen en toen ze geen voetstappen hoordde keek nieuwsgierig naar de deur die open werd gedaan. Tot haar grote verbazing staptte er een jongen naar binnen. Ze was volgens mij net zo verbaasd als de jongen zelf en ze haaldde haar briefje uit haar broekzak en keek er ook nog even op. Ze zat toch echt in de goede kamer en ze stoptte het briefje terug. Ze volgdde de jongen met haar felblauwe ogen die naar het andere bed liep. Ze keek dan ook nog even naar de jongen maar daarna stoptte ze de rest van haar kleding maar in de kledingkast. Ze deed de koffer dicht en ze stond vervolgens op. Ze paktte haar koffer op en ze hoordde opeens de woorden van de woorden. Ze draaide zich om en ze keek hem nieuwsgierig aan en hij klonk nogal verlegen maar zo zag hij er totaal niet uit. "ok... ik dacht dat de meisjes en jongens apart waren" zei ze op een rustige toon. "ach ja maakt niet uit" mompelde ze er nog achteraan terwijl ze met de koffer naar haar bed liep. Ze zette de lege koffer tegen de muur en ze paktte de nog volle koffer op en legdde die op haar bed. Haar blik ging vervolgens weer naar de jongen "en heb je ook een naam???" vroeg ze rustig terwijl ze wat licht glimlachtte. Daarna deed ze haar koffer open en haaldde ze er nog wat spullen uit.

Yesung opende een van zijn zwarte tassen. In die tas zaten wat kleren. Hij pakte de kleren uit de tas. Het merendeel was zwart, grijs/zilver en wit. Er zaten ook een paar helder lichtblauwe dingen bij. Yesung liep naar zijn kast toe en legde de kleren en extra dingentjes zoals handschoentjes en riemen erin. Yesung legde de nu lege tas er ook in en hij liep daarna naar zijn tas toe waar nog wat anderen dingen in zaten en zijn teken en schilder spullen. 'Ok.. ik dacht dat de meisjes en jongens apart waren' Antwoorde het meisje op zijn woorden. ''Ik had er op gehoopt dat iedereen een kamer voor zichzelf had'' Antwoorde Yesung weer op haar woorden. Het kwam eigenlijk best onvriendelijk uit zijn mond maar dat was Yesung zijn bedoeling niet geweest. Al maakte het hem niet super veel uit hoe hij klonk tegenover anderen. Hij wilde toch geen vrienden, aan de andere kant kon hij beter wel wat meer op zijn woorden letten bij dit meisje. Ze was immers zijn kamergenoot en ze zouden elkaar dus dagelijks tegen komen. Yesung zuchtte eens diep en hij merkte dat er tussen de twee bedden in een tv stond. Een niet al te grote maar ook niet te kleine, een gewone neutrale tv dus. Yesung bleef er even naar kijken en zijn blik ging daarna weer naar het meisje. Ineens bedacht hij zich iets, iets waar hij niet zo blij mee was. Hij en dat meisje waren dus met het slapen ook bij elkaar.. Yesung sliep normaal gesproken zonder shirt maar nu kon hij dat beter niet doen want anders zou het meisje zijn rechter meganische helft bij zijn boven lichaam zien en dat was wel het laatste wat hij wilde.
'en heb je ook een naam?' Vroeg het meisje aan hem. Door de woorden van het meisje schrok hij op uit zijn gedachten. Hij slikte een keer en keek haar even aan waarna zijn blik weer naar zijn spullen ging. ''Yesung Jongwoon'' Antwoorde hij zo kalm mogelijk. Hij moest namelijk nog steeds denken aan waar hij zonet ook over aan het nadenken was. ''En jij..?'' Vroeg Yesung uiteindelijk ook aan haar. Het was wel makkelijk om haar naam ook te weten al wist hij niet of hij haar naam ooit zou gaan zeggen.

Marina keek nog wel nieuwsgierig naar de jongen die zijn kleding uit zijn tas haalde. Ze zag ook dat hij veel zwarte kleding had en ook handschoentjes en riemen. Ze grinnikte even en ze keek weer in haar eigen koffer. Ze haaldde er een paar foto's uit en die zette ze gewoon op haar nachtkastje. Haar blik ging weer naar de jongen toen ze zijn woorden hoordde op haar woorden. Het kwam er nogal onvriendelijk uit bij de jongen maar ze negeerde het maar gewoon. Het zou niet eens zo bedoeld zijn geweest en ze zuchtte even. "iedereen een eigen kamer?? daar hebben ze te weinig geld voor" zei ze sarcastisch en ze haaldde haar koffer nog verder leeg. Daarna deed ze de koffer dicht en zette ze de koffer tegen haar andere koffer aan. Haar blik ging vervolgens ook naar de tv en ze keek even naar de jongen die ook naar de tv leek te kijken. Ze stond op en paktte de afstandsbediening van de tv af en ze zette het ding dan ook maar gewoon aan. Ze merktte dan ook niet dat de jongen zowat fliptte aangezien hij ergens achter kwam. Haar blik ging naar de jongen toen ze had gevraagd hoe hij heette en ze zag dat hij nogal schrok. Er kloptte iets niet voelde ze en haar oortjes spitste dan ook. Ze ging daarna weer gewoon naar achter en ze hoordde zijn woorden. "mooie naam" mompelde ze even en ze hoordde daarna zijn vraag. "ik ben Marina... een achternaam heb ik niet" zei ze op een normale toon en ze keek heel even naar de tv. Haar oortjes hingen gewoon wat ontspannen naar beneden.

'Mooie naam' Antwoorde het meisje nadat hij zich voorgesteld had. Yesung keek even om naar haar. Vond ze zijn naam nou werkelijk mooi? Dat was de eerste keer dat hij dat te horen kreeg. Yesung keek om naar zijn tas en hij zuchtte eens diep. Ach misschien zei ze het ook gewoon wel om vriendelijk over te komen. 'Ik ben Marina.. een achternaam heb ik niet' Stelde het meisje zich vervolgens voor. Althans niet helemaal. Loog ze nou gewoon omdat ze haar achternaam misschien wel niet mooi vond? Of wist ze haar achternaam echt niet? Yesung haalde een schilderij uit de tas. Het was een niet al te groot schilderijtje van een witte wolf met verschillende kleuren lichtblauw op de achtergrond gemengd. Het schilderijtje had Yesung zelf gemaakt. Hij vond dit een van zijn mooiste schilderijtjes. Hij had deze ook als enigste mee genomen samen met een ander schilderij waarop een grommende zwarte wolf te zien was met fel rode ogen. Yesung legde de twee schilderijen op zijn bed en hij keek er wat naar. Ondertussen dacht hij aan wat Marina gezegt had. ''Hoe kun je nou niet weten wat je achternaam is?'' Vroeg Yesung merendeels aan zichzelf maar het klonk zo alsof hij het aan Marina vroeg en hij had dan ook even niet in de gaten gehad dat hij de woorden die hij gedacht had, hardop gezegt had. Yesung ging uiteindelijk ook op zijn bed zitten. Hij ging half tegen de muur aan zitten waar zijn bed tegenaan stond en hij keek ook wat naar de tv. Het was nog redelijk koel in hun kamer terwijl het buiten best warm was, maar het zou niet lang meer duren of het zou buiten ook wat koeler worden aangezien de avond er aan zat te komen. Yesung vond de avond altijd veel fijner dan overdag, die donkere lucht in combinatie met de sterren en de naam. Ja hij vond dat gewoon veel interessanter en mooier dan zo'n blauwe lucht met een paar wolkjes en een felle zon waar je niet eens naar kon kijken omdat het licht te fel was.

Marina keek even nieuwsgierig naar Yesung en ze zag dat hij niet meer reageerde op haar woorden. Ze haaldde een mobieltje tevoorschijn uit haar broekzak en ze keek het ding door. Ze legdde de mobiel vervolgens op haar nachtkastje en ze geeuwde een keer. Haar blik ging weer naar Yesung maar daarna keek ze weer gewoon naar de tv. Ze begon maar te zappen aangezien ze nooit iets leuks kon vinden op de tv. Toen ze wat geluid hoordde keek ze naar Yesung en zag ze dat hij 2 schilderijen uit zijn tas haalde. Ze ging op haar knieën zitten op haar bed en boog wat voor over om de schilderijen te kunnen zien. Maar ze flikkerde bijna voorover en ze kon zich dan ook nog net opvangen met haar handen die nu op de vloer stonden en haar benen op het bed. Ze schudde haar hoofd en ze duwde zichzelf snel terug omhoog en deed alsof er niks gebeurd was. Ze keek dan ook maar niet naar Yesung, maar daarna toch weer wel aangezien ze nieuwsgierig was naar de schilderijen. Ze hoordde voordat ze haar eigen vraag wou stellen een vraag van Yesung. Ze keek op naar hem maar hij keek haar niet aan. Haar blik ging naar haar dekbed en een paar plukken haar vielen voor haar ogen. "mijn familie.... is uitgemoord toen ik 2 jaar was" mompelde ze op een zachtte toon en nogal kil maar wel hoorbaar. Ze ging vervolgens tegen de muur zitten waar haar bed tegen aan stond en haar blik ging vervolgens naar buiten. Haar vraag die ze wou stellen aan Yesung was ze dan ook vergeten.

Yesung keek vanuit zijn ooghoeken naar Marina die met haar handen op de grond zat en met haar benen nog steeds op het bed zat. Het zag er wel een beetje vaag uit en Yesung wist niet helemaal wat hij er van moest denken. Het leek er iniedergeval wel op dat ze op zijn schilderijen doelde. Yesung keek even naar zijn schilderijen en daarna keek hij weer naar het raam van hun kamer. 'Mijn familie... is uitgemoord toen ik 2 jaar was' Antwoorde Marina op zijn vraag. Yesung was lichtjes verbaasd. Hij had blijkbaar weer eens wat gezegt zonder dat hij het door had gehad. Het verbaasde Yesung niet dat hij zo'n reactie kreeg van Marina. Yesung leek altijd de verkeerde vragen te stellen. ''Sorry, ik had het niet moeten vragen'' Zei Yesung tegen haar. Zijn stem klonk nogal neutraal waardoor het leek alsof hij het niet meende maar hij meende het zeker wel.
Yesung stond na een tijdje weer op en hij haalde zijn andere teken spullen ook uit zijn tas. Hij legde het op zijn bed en hij dacht na van waar hij de spullen neer kon zetten. In de kamer was namelijk ook weer niet super veel ruimte. Yesung besloot uiteindelijk maar gewoon wat spullen onder zijn bed te leggen en hij deed dat dan ook. Daarna ging zijn blik naar de twee schilderijtjes. Hij vond het zonde om die gewoon onder zijn bed neer te gooien en dus pakte hij een paar boeken uit de tas waar ook zijn tekenspullen in zaten. Hij legde het stapeltje boeken op het kastje naast zijn bed en tegen de stapel boeken legde hij de schilderijen. Zo hadden de schilderijen steun om te blijven staan. Yesung ging daarna weer op zijn bed zitten en hij keek even naar Marina. Hij hoopte niet dat hij haar iets van pijn had gedaan met zijn vraag. Hij had namelijk geen zin in problemen met zijn kamergenoot.

Marina keek nog steeds naar buiten en ze was even gedachten en ze was dan ook even afgelosten van de wereld. Ze schoot uit haar gedachten toen ze de woorden van Yesung hoordde. Ze keek hem even aan en zag zijn neutrale gezicht. Ze glimlachtte lichtjes "het geeft niet jij had het niet kunnen weten" zei ze op een rustige toon en ze keek even naar de tv. Ze keek weer naar buiten en zag dat het nu onderhand wel donker was en ze keek naar een paar sterren. Ze glimlachtte lichtjes en haar blik ging weer naar Yesung. Ze zag dat hij uit zijn andere tas nog meer tekenspullen haalde en ze keek hem dan ook nieuwsgierig aan. Ze keek even op haar horloge die om haar pols zat en ze maaktte het ding los van haar pols. Ze legde de horloge op haar nachtkastje en haar blik ging weer naar Yesung die zijn schilderijen tegen een stapeltje boeken zette. Ze glimlachtte even lichtjes maar toen ze haar kant op keek, keek ze maar snel naar de tv. Ze keek daarna weer naar Yesung "dus jij schildert en tekent graag, merk ik???" en ze keek hem met een wat nieuwsgierige en vragende blik aan.

'Het geeft niet jij had het niet kunnen weten' Antwoorde Marina op zijn woorden. Yesung keek haar aan en zuchtte eens. ''Het is niet de eerste keer dat ik de verkeerde vragen stel, althans voor mij voelt het zo dat ik dat doe..'' Antwoorde Yesung wat zachter en hij richtte zijn blik maar weer op de tv. Nu hij wat afgeleid was door de tv, wat best wonderbaarlijk was want er was nu niet eens zoveel interessants op tv. Had hij niet door Marina naar zijn schilderijtjes zat te kijken.
'Dus jij schildert en tekent graag, merk ik?' Zei Marina even later tegen hem. Yesung keek haar aan met zijn neutrale blik. Blijkbaar had ze zijn schilderijtjes gezien. ''Ja ik doe het al van jongs af aan'' Antwoorde hij en hij keek ook even naar zijn schilderijtjes. De zwarte wolf zag hij zichzelf een beetje in. Dat zwarte vacht en die donkere ogen met een glans erin alsof ze ogen half blauw waren. Yesung keek uiteindelijk weer naar Marina. Hij was er toch wel opgelucht over eigenlijk dat hij haar als kamergenoot had. Tot nu toe was nog niet onaardig of lastig geweest. Hijzelf kon daar in tegen beter wel opletten met hoe hij reageerde op vragen van haar want hij wilde ook niet als een onaardig persoon overkomen. Yesung ging wat rechter zitten en zijn blik ging weer even naar het raam. Het was nu al echt avond. Yesung was alleen nog niet bepaald moe, maar wat hij nu eens kon gaan doen wist hij ook niet.

Marina keek met een rustige blik naar Yesung en ze hoordde hem zuchten. Ze luisterde dan ook naar zijn woorden en ze keek even naar de tv. "iedereen maakt fouten en ik weet zeker dat je niet altijd de verkeerde vragen stelt" en ze keek hem dan ook met een lichtte glimlach aan. Ze keek naar Yesung en ze zag dat hij afgeleid was door de tv haar blik was daarna dan ook nog steeds op de schilderijtjes gericht. Ze merktte dat hij naar haar keek en ze wachtte nog steeds op zijn antwoord. Ze zag zijn neutrale blik en zijn woorden volgde daarna. "van jongs af aan???" zei ze mompelend "wat leuk... je kan het ook erg goed zie ik" zei ze met een brede glimlach op haar gezicht. "ik kan dus totaal niet tekenen" zei ze terwijl ze grinnikte. Ze keek ook weer heel even naar de tv en ze paktte de afstandsbediening weer en ze zaptte verder naar een muziekkanaal. Ze keek even naar de artiest die aan het zingen was. Haar blik ging daarna weer naar Yesung en ze stond op van haar bed. Ze liep naar haar kast en ze deed de la open en ze deed een paar kledingstukken omhoog. Ze paktte er opeens een gitaar onder vandaan en ze stond weer recht en deed de la weer gewoon dicht. Ze legdde de gitaar tegen de muur aan naast haar koffers. Ze was even vergeten dat ze gitaar tussen haar kleding had gepropt in haar la. Vervolgens ging ze weer op bed zitten en keek ze weer heel even naar de schilderijtjes.

'Van jongs af aan?' Zei Marina mompelend. 'Wat leuk.. je kan het ook erg goed zie ik' Vervolgde Marina haar woorden. ''Daar is ook een reden voor dat ik het al vanaf een erge jonge leeftijd kan'' Antwoorde Yesung weer met zijn neutrale toon in zijn stem. Hij pakte een schetsboek uit zijn tas. Hij pakte vervolgens ook een potlood en begon wat te tekenen. Uiteindelijk kwam er een vlinder tevoorschijn op het papier. Yesung keek even op toen Marina op stond en uit haar kast een gitaar tevoorschijn haalde. ''Mooie gitaar..'' Zei Yesung tegen haar. Hij maakte daarna zijn tekening af. Toen die eenmaal af was bleef Yesung naar de tekening kijken. Uiteindelijk was de vlinder afgebeeld in zijn ogen en niet veel later kwam de vlinder uit het papier. Yesung hield een hand op en op de wijsvinger van die hand ging de getekende vlinder zitten. Het diertje leek net echt. Yesung zijn ogen waren inmiddels weer normaal geworden. ''Toen ik klein was tekende ik gewoon wat krabbels maar toen al kon ik die vage krabbels tot leven wekken, eerst zonder dat ik wist hoe het moest maar later wist ik het onder controle te houden'' Voegde Yesung nog toe aan zijn eerdere woorden. Yesung blies tegen het getekende vlindertje en het vlindertje vloog naar Marina toe en ging op een van haar handen zitten. Kalm keek Yesung er naar. Hij stopte daarna zijn potlood en schetsboek weer weg in de tas waar hij het uit had gehaald.

Marina keek nog steeds even naar de tv en ze geeuwde weer een keer. Ze was best wel moe en ze keek dan ook even naar Yesung. Ze keek weer even naar haar gitaar maar haar blik ging al snel weer naar Yesung. Ze hoorde zijn woorden en ze keek hem dan nieuwsgierig aan. "een reden" ging er door haar hoofd heen. Ze keek nog steeds nieuwsgierig naar Yesung. Ze vroeg zich dan ook heel erg af wat die reden zou kunnen zijn. Ze zag dat Yesung begon te tekenen en ze was dan ook heel even afgeleid door de tv. Ze keek er even naar en hoordde de woorden van Yesung over haar gitaar. Ze keek hem dan ook aan en ze glimlachtte. "dankjewel..." zei ze nog steeds met de glimlach op haar gezicht. Ze keek weer even naar de tv maar iets merktte ze op. Ze keek snel naar Yesung en ze zag dat er opeens een vlinder op de vinger van Yesung zat. "een vlinder?!? maar het is nacht?!?" zei ze verbaasd en hard op. Maar al snel kreeg ze antwoord op haar vraag want ze hoordde de woorden van Yesung. Haar ogen werden groot "is dat jou tekening..." mompelde ze en ze keek naar de vlinder die naar haar toe vloog en op haar hand ging zitten. Ze tilde haar hand op en ze keek van dichtbij naar de vlinder. Een brede glimlach verscheen op haar gezicht "geweldig..." mompelde ze maar wel hoorbaar. Ze keek nog steeds heel verbaasd naar de vlinder.

Yesung keek nu wat kalmer toe. ''Ja, dat is mijn tekening'' Antwoorde hij kalm. Hij wist nu wel zeker dat hij er blij om mocht zijn dat hij zo'n iemand als Marina als kamergenoot had. 'Geweldig..' Hoorde Yesung Marina mompelen. Het gebeurde eigenlijk nooit maar nu moest Yesung toch wel even lichtjes glimlachen. Zo'n reactie betekende dat zijn tekenwerk er nog steeds goed uit zag. ''Ik kan die wolven op die schilderijtjes ook tot leven wekken, maar dat doe ik maar niet'' Zei Yesung kalm tegen haar. Zijn blik ging daarna weer naar de gitaar van Marina. ''Speel je al lang gitaar..?'' Vroeg Yesung aan haar en zijn blik ging ondertussen weer even naar het vlindertje op Marina haar hand en daarna naar Marina zelf. Hij kon het vlindertje laten verdwijnen als hij dat wilde, hij besloot dit alleen nog niet te doen. Marina leek het namelijk wel leuk te vinden. Yesung legde de tas die bij hem op bed lag onder zijn bed. Hij deed daarna zijn schoenen uit en legde die ook onder zijn bed. Hij ging nou toch niet meer weg dus vond hij het ook niet zo nodig om zijn schoenen aan te houden.

Marina keek nog steeds geïnteresseerd naar de vlinder met een glimlach op haar gezicht. Ze vond de tekening of het diertje geweldig. Ze wist niet dat dit soort krachten bestonden, zij heeft alleen maar krachten om mee te vechten. Ze hoorde vervolgens de woorden van Yesung en ze keek hem dan ook aan. Ze grinnikte even en ze keek naar de blik van Yesung en ze zag dat hij lichtjes glimlachte. Ze keek weer fascinerend naar de vlinder die over haar hand heen kroop. Ze hoorde vervolgens de woorden van Yesung en ze keek op en vervolgens naar de schilderijtjes. "ja lijkt me een goed idee" zei ze met een flauwe glimlach waarna ze het vlindertje op haar schouder zetten. Haar blik ging vervolgens naar Yesung en ze luisterde dan ook naar zijn vraag. "ik speel al heel lang gitaar.. toen ik nog klein was werden er allerlei soorten instrumenten in m'n handen gedrukt, uiteindelijk koos ik voor de gitaar" zei ze met een glimlach. "mijn ouders speelde namelijk allerlei soorten instrumenten" zei ze terwijl ze weer even naar het vlindertje keek. Haar blik ging vervolgens naar buiten en ze keek naar de sterren die in de lucht hingen. Ze zuchte even en ze keek weer naar Yesung en ze glimlachte lichtjes.

'Ik speel al heel lang gitaar.. toen ik klein was werden er allerlei soorten instrumenten in m'n handen gedrukt, uiteindelijk koos ik voor de gitaar' Antwoorde Marina op zijn vraag. Yesung knikte lichtjes. ''Oke, de gitaar vind ik een van de mooiste instrumenten'' Zei Yesung kalm tegen haar. Hij zag dat ze het vlindertje op haar schouder had gezet en hij moest daardoor ook weer even lichtjes glimlachen. Dat was iets wat bestwel verbazingwekkend was. Normaal drukte hij zijn emotie's nooit zou gauw uit. Zeker glimlachen deed hij niet vaak. Maar nu deed hij het gewoon omdat hij het leuk vond om te zien hoe Marina met zijn getekende vlinder om ging. Alsof het een echt dier was. Wat het nu in feiten ook wel was. ''Kan je een stukje spelen?'' Vroeg Yesung na een tijdje naar haar en hij keek Marina weer kalm aan. Zijn blik ging daarna weer naar haar gitaar en hij wachtte rustig af. Als de instrumenten in haar familie zaten dan was hij wel benieuwd hoe ze speelde. Yesung vond muziek altijd wel mooi, hij kon alleen zelf geen instrument bespelen. Daar gunde hij zichzelf de tijd ook niet voor aangezien hij de meeste van zijn tijd met tekenen en schilderen bezig was.

Marina keek rustig naar Yesung en ze hoorde zijn woorden. Ze glimlachte breed en ze keek even naar haar gitaar. "vind ik nou ook" zei ze rustig terwijl ze nog even naar de vlinder keek die wat rond liep op haar schouder. Ze deed haar vinger bij de vlinder en de vlinder liep haar vinger op. Ze hield haar hand voor haar gezicht en ze keek nog even naar de vlinder. Daarna zette ze het diertje op haar bed en ze keek er even rustig naar. Ze glimlachte en ze keek weer naar Yesung toen ze zijn vraag hoorde. "als je dat wil" zei ze met een brede glimlach op haar gezicht. Ze vond het altijd fijn om gitaar te spelen en zeker voor andere mensen. Ze keek even naar de vlinder en daarna pakte ze haar gitaar van het uiteinde van haar bed. Ze ging goed zitten en ze deed haar handen op de goede plek en ze begon te spelen. Ze sloot haar ogen en ze ging helemaal in de muziek op. Ze speelde zo de hele tijd verder en ze opende haar ogen weer. Na het liedje keek ze naar Yesung en glimlachtte ze lichtjes. "en wat vond je ervan?" zei ze met een glimlach en ze keek weer naar de vlinder. Ze liet het diertje weer op haar vinger en zette de vlinder vervolgens op haar gitaar.