Vrisse ochtend, nieuwe dag en een nieuw leven

Faxion liep met zijn blote voeten, over het met douw bedekte gras. Het was heerlijk fris en kietelde aan zijn tenen. Hij snoof de verse ochtend lucht in als pap bij een baby. De ochtend was heerlijk, Net een koude douche. Hij was net nieuw op het internaat en het beviel hem Ge-wel-dig. Hij had nog niemand ontmoet, Maar dat kwam nog wel. Bij elke stap die hij zette, Kwam er minieme lading water uit de grond. Waarschijnlijk de regen van vorige nacht. Hij keek weg van de zon, die gemeen in zijn ogen stook. Ja, de nieuwe dag was aangebroken. De dag dat hij iemand zou leren kennen en zo het Internaat gewoon zou worden. Hij liep weer met kleine passen naar waar zijn schoenen stonden en trok ze weer aan. Het was genoeg geweest en zette zijn voetstappen in de richting van het gebouw.

Een jongen met rood lang haar en rode ogen liep kalm rond. Hij keek om zich heen en snoof even. Vreselijk vond hij het hier. Hij rolde met zijn ogen en liep rustig verder. Yuko ga hier weg. Ik wil niet dat mensen weten dat jij mij bent! Ga naar huis ik meen het hoor. Zei de stem van zijn broer in zijn hoofd. Yuko grijnsde vals. "In je dromen Yoshi" zei hij kalm tegen zichzelf. Nouja zijn broer eigenlijk. Hij liep rustig verder en stak zijn handen in zijn zakken. Zijn rode hemd hing er losjes bij waardoor je zijn spieren zag. Hij grijnsde even bij de gedachte aan bloed en moorden. Hij merktte verderop een schim en liep rustig verder. Hij zag de jongen lopen. Hij had ook een uiterlijk zoals hem. Nouja ongeveer. Hij was best nieuwsgierig hoe de jongen zou zijn. Hij had al zeker iets met vuur, dat zag hij. Maar was hij slecht of juist goed? Dat was het belangrijkste voor Yuko. Rustig kwam hij dichter en stopte voor de jongen. Hij keek met zijn rrode ogen naar de jongen en grijnsde lichtjes. "Zozo een nieuweling" zei hij kalm en emotieloos tegen de jongen. Hij snoof even en keek hem aan.

Een ijzer koude stem hiel Faxion tegen weg te gaan. "Nieuw? Ja, hoezo?" Zei hij kalm maar het kalme verdween toen hij zich omdraaide en de gevaarlijk uitziende kerel zag. Hij was een pak groter dan hem. Faxion stond versteend, maar hield zich kalm. "Nieuw of niet..;" Zei hij met een ijzer sterke blik. Hij schuifelde zachtjes met zijn voeten en stak zijn handen in zijn zakken van zijn dikke grijze jas.

EDIT by Sasuke: Faxion, zou je iets langere post willen maken? Anders moet ik het onder spam rekenen!

Angelina liep vrolijk naar buiten, ze was het zat om heel de dag binnen in het internaat te zitten, vooral nu het zulk mooi weer was. De zon scheen fel en er waaide een licht briesje. Angelina zuchtte even tevreden en keek rond. De enige persoon die ze in het internaat had ontmoet sinds ze hier gekomen was heette Sasuke, en dat was haar kamergenootje en dus was het logisch dat ze haar kamergenoot ontmoet had. Een zucht verliet haar keel en ze liet haar blik nogmaals over het grasveld gaan. Op een kleine afstand stonden twee jongens, ze hadden allebei rood haar, net als zij. Ze glimlachtte even en begon in de richting van de twee jongens te lopen. Naarmate ze dichterbij kwam merkte ze steeds meer dingen op: de jongens hadden allebei rode ogen. Apart. Angelina snoof even en liep nog steeds in de richting van de jongens. De een was gespierd en zag er niet zo heel erg lief uit en de ander viel haar nauwlijks meer op nu ze die jongen gezien had. Ze had het gevoel dat ze een beetje te onbleefd naar de jongen met het rode hemd keek. Ze keek snel de andere kant op en bleef op ongeveer een meter van de jongens af staan. Ze glimlachtte even en nam de jongens in haar op. 'Hoi.' zei ze vrolijk en ze zwaaide even, ze probeerde te vermijden de jongen met het rode hemd aan te kijken.

Yuko keek naar beneden naar de jongen. Hij grijnsde even vals en bleef kalm staan. Hij keek even rond en dan naar de jongen die wat zei. De jongen bleef kalm maar hij zag er best bang uit. Of nerveus. Hij snoof even en keek hem doordringend aan toen hij de volgende woorden hoorde. Yuko grijnsde. Hij liet zijn ogen heel even over de jongen heenglijden. Hij zag er niet slecht uit, nee meer zwak. Hij grijnsde bij die gedachte en hoorde dan weer zijn stomme broer. Yuko hij is geen goede prooi. Hij is misschien wel sterker. Maar ga naar huis! Zei de stem. Yuko schudde zijn hoofd even. Hij rolde met zijn ogen en keek weer naar de jongen. Hij wilde wat zeggen maar hij had even geen idee wat. En hij had ook niet zoveel zin om te denken. De jongen moest maar wat zeggen ofzo. Of wegrennen. Dat zou het nog leuker maken als hij achter hem aankon gaan. Hij had er wel zin in maar ach. De jongen kon wel wat kracht hebben. Al maakte het Yuko niets uit. Hij grijnsde vals en keek vals naar de jongen die kleiner was dan hem. Hij hoorde opeens iets en meteen schoten zijn rode ogen naar het meisje. Hij snoof en keek haar strak aan. Ze deed vrolijk, bah vrolijkheid. Hij balde zijn vuisten maar ze zaten in zijn zakken dus kon je het niet zien. Hij grijnsde even vals en keek haar nog steeds aan. Zijn rode ogen stonden vals en kil. Hij grijnsde even. Misschien was dat een goede prooi? Of beide? Hij snoof even en keek ze aan.

Faxion zette een ruw kantje in zijn stem. "Ga je nou nog wat doen of blijf je daar staan grijnzen." Zei hij maar wist niet wat het gevolg hier van was. De Jongen zag er uit als een vechters baas en wou niet in de problemen komen. Maar als hij in actie schoot. Zou Faxion zichzelf verdedigen. Koste wat kost. Het meisje dat aan kwam lopen, zag er Onbeschoft en onbeleefd uit. Maar het boeide hem niet, Wat hem eerder boeide was of dat de rood harige grotere jongen nog wat ging doen of niet. De sfeer tussen beide was flink te snijden. Faxion wachtte ongerust af. En keek van de kerel zijn schoenen naar zijn haar. Ruige vent... Lichtjes begon faxion ook te grijnzen. De jongen sprak zichzelf tegen, het kon niet anders. Anders had hij allang wat gedaan. Ik denk dat er meer aan deze persoon is dan alleen dit ruige rode figuur. "Naam?" Zei hij ruw, kort en krachtig. Van uit zijn oog hoek keek hij naar het meisje dat er nog steeds stond. "En jij?" Zei hij iets zachter. Hij keek weer naar de jongen en nam een soort verdedigende houding aan. Een druppel zweet viel van zijn voor hoofd af. "Damnit, als hij nou maar mee valt" Dacht hij in zich zelf. "Ach ach, zo erg zal het wel niet zijn, ik heb dit vaker gedaan" Dit en nog vele andere boodschappen suisde door zijn hoofd. Hij voelde zich er ongemakkelijk bij.

Yuko keek even naar het meisje en hoorde dan de jongen. Hij keek de jongen aan en grijnsde vals. Hij kwam meteen dichterbij en stopte een paar cm voor de jongen, vlak voor hem. Hij keek naar beneden en snoof even. Zijn rode haren vielen naar beneden toen hij naar de jongen keek. Hij hoorde de vraag en snoof. "Iemand zoals jij? Mijn naam vragen? Domme zet kleintje" zei hij vals en greep hem bij zijn kraag. Hij tilde de jongen zonder moeite op en grijnsde vals. "Ga je me nog wat uitdagen of ga je zwijgen?" vroeg hij kil en keek hem doordringend aan. Hij keek even vanuit zijn ooghoeken naar het meisje maar negeerde haar. Hij richtte zich weer op de jongen en hield hem nog steeds vast. Hij hield hem rustig in de lucht en grijnsde vals. "Nou? Komt er nog wat van?" vroeg hij lichtjes kwader en geirriteerd. Yuko stop! Geen slachtoffers maken! Ik meen het pls! Zei zijn broer wanhopig in zijn hoofd. Yuko snoof en zijn ogen flitsten even op. Hij schudde de gedachte weg en versterkte zijn grip harder.

Toen Faxion zich van de grond voelde afkomen was het menens. Met zijn ene hand maakte hij zich los van zijn grip waardoor hij op zijn knieën viel. "Ik? Jouw uitdagen? ik dacht het niet!" Zei hij toen hij weer recht stond. "Het is niet dat jij een paar centimeter groter bent dan mij dat ik klein ben kerel" Zei hij toen hij woedend het zweet van zijn hoofd afveegde. Hij was niet klein en werd ook niet graag behandeld als een kleine. En deze jongeman, Haalde op de een of ander manier het bloed onder zijn nagels. "Kan ik nou weer gewoon door gaan , of ga je een beetje de weg blokkeren?" Zei hij toen hij er écht genoeg van had. Die vent daagde hem uit, die vent vroeg er om. Het meisje dat in de buurt stond was hij al lang vergeten, Het kon hem niet schelen, ze was toch niets. Anders dan die kerel voor hem. En toch, toch weer hield hem wat, anders toen hij hem vast had, Had hij hem toch al lang geslagen? Wat was er toch...

Yuko keek vals naar de jongen die zich uit zijn grip losmaakte. Hij bleef kalm staan en luisterde droog en verveelt naar de woorden. "Oh nee? Wat was je dan aan het doen? Me aan het verleiden?" vroeg hij opeens spottend. Hij grijnsde en lachtte even. Mensen plagen was altijd wel fijn. En zeker deze jongen die het vast haatte als iemand hem klein noemde. Dat had hij opgemerkt uit de reactie. Nog grappiger. Hij grijnsde en keek rustig naar de jongen. "Waarom? Ik sta goed" zei hij spottend. "Denk je dat ik luister en opzij ga voor jou? Dacht het niet" zei hij kil en grijnsde. Hij stak zijn handen in zijn zakken en even zag je vlammen in zijn rode ogen. Hij schudde zijn hoofd en snoof even. Yuko stop ermee. Je maakt het alleen maar erger man! Riep zijn broer door zijn hoofd heen. Yuko snoof geirriteerd en schudde zijn hoofd. Hij keek even naar het meisje maar keek weer naar de jongen. Zijn ketting flitste even zacht maar niet zoveel. Yuko merktte het en keek er even naar maar keek al snel weer doordringend naar de jongen.

Oh man! Wat had Faxion zin om hem te verbranden! Of hem buiten westen te slaan en dan zijn lichaam overnemen en zich bij iedereen belachelijk te maken. Maar dat deed hij niet. Vooral dat laatste niet, want dat is moeilijker dan het klinkt. Faxion merkte dat hij niet zou stoppen omdat hij er genot in had. Faxion liep dus rustig de andere richting uit en probeerde het vuur dat om zijn vuist lag te verbergen. "Ciao" zei hij spottend en stak zijn hand in zijn zak. Zij andere hand niet, omdat hij dan bang was dat zijn jas zou verbranden. "Wat een levenloze kerel" Mompelde hij nog onverstaanbaar. Wat had Faxion toch graag gewild dat die kerel zich liet over nemen door dat stemmetje in zijn hoofd. Dan had hij misschien een leukere dag gehad. Het ergerde Faxion dat hij op hem leek, Dat wou hij niet... Het was een soort van belediging. Toen hij ver genoeg was en zich omdraaide. Klapte hij in zijn handen, een grote vuur wolk kam uit de grond. Faxion was klaar om te teleporteren, Jammer genoeg nam het wat tijd in beslag.

((Kmoet gaan))

Yuko keek naar de jongen en snoof geirriteerd. Hij balde zijn vuisten en zag het vuur rond zijn vuist. Zozo, ook vuur. Yuko grijnsde vals en hoorde de woorden van de jongen. Hij lachtte even. "Watje" zei hij droog en rolde met zijn ogen. Hij keek even rond en dan naar de jongen. Hm hij had echt zin in een prooi. Hij liep kalm naar de jongen en zag dat hij weg ging teleporteren. Hij grijnsde en greep hem opeens vast. Hij trok hem op de grond en greep hem bij zijn keel. Hij neep deze even dicht en keek vals. "Sorry, je bent nu mijn slachtoffer" zei hij vals en een grijns sierde zijn lippen. Zijn handen werden vuur al wist Yuko zelf dat de jongen ertegen kon. Toch veranderden zijn handen nog steeds door de woede. Hij kneep even harder in de keel maar liet wat losser. "Niemand speelt spelletjes met mij" siste hij geirriteerd. Yuko stop ermee! Ik meen het joh! Stop alsjeblieft! Riep Yoshi door zijn hoofd en gedachten. Yuko negeerde alles en zijn ogen werden vuurrood. Vlammen waren in zijn woedende ogen te vinden. Hij snoof en keek de jongen kwaad aan.

[Je kan Yoshi niet horen ^^]

Angelina had de jongens haar naam horen vragen. Ze had met haar ogen gerold en zuchtte even. Moest ze haar naam nu gaan vertellen. Nee, dat ging ze niet doen. De sfeer die tussen de twee jongens hing was om te snijden. Angelina wist niet wat ze moest doen. Ze wilde aan de ene kant weggaan maar iets in haar wilde dat ze bleef en dat ze kon kijken wat er zou gaan gebeuren. Ze zuchtte even en streek met haar hand door haar haar. De jongens vielen elkaar niet aan, het zag er best grappig uit als je om alle kwaadheid heen keek. Even glimlachtte ze, ze had lette even niet goed op haar element en door de spanning die in het groepje hing verscheen er een vuurtje in haar hand. Ze schudde haar hand even en het vuurtje verdween weer. De jongen met het rode hemd vond ze raar, hij was anders dan anderen. Nogmaals verliet een zucht haar keel. Haar blik gleed van de ene jongen naar de andere, ze had hun namen nog niet uit hun conversatie opgevangen. Ze draaide even en weer terug. 'Uh... Doei, dan maar. Denk ik.' zei ze een beetje aarzelend en weer verscheen er een vuurtje in haar hand. Ze balde haar hand tot een vuist en liep rustig weg, hopend dat ze haar element weer in beetje in bedwang kreeg als de sfeer weer kalm zou zijn. Opeens begon de jongen in het rode hemd dat die andere jongen zijn slachtoffer werd. Angelina's ogen werden groot en ze rende naar hun toe. Met al het kracht dat ze in zich had maakte ze een vuur dat tussen haar twee handen zweefde. 'Kap, laat hem met rust!' schreeuwde Angelina, haar ogen veranderde door haar woede van kleur. Steeds een andere kleur en ze wierp haar vuurbal uit alle macht naar de jongen in het rode hemd toe...

Yuko kneep de keel van de jongen harder dicht en hoorde het meisje opeens wat roepen. Een valse grijns sierde zijn lippen en hij stond op. Hij tilde de jongen op en duwde hem weg. Hij draaide zich naar het meisje en zag dan de vuurbal die op hem afkwam. Hij opende zijn hand en pakte de vuurbal erin op. Hij keek naar het meisje en grijnsde. "Domme meid. Ik ben zelf vuur dus ik kan er makkelijk tegen" zei hij met een valse kille stem. Hij keek even naar de jongen en dan naar het meisje. "Wil jij anders mijn nieuwe slachtoffertje worden?" vroeg hij en grijnsde. Hij liep langzaamaan op haar af. Hoe dichter hij kwam hoe kleiner ze werd. Niet veel want ze verschilden niet zoveel van leeftijd. Maar hij was groot voor zijn leeftijd. Hij stopte vlak voor het meisje en keek haar in de ogen. Hij snoof en keek haar doordringend aan. "Nou?" vroeg hij kalm en lichtjes geirriteerd. Twee prooien in 1 slag. Dat moest je maar eens kunnen. Yuko nee, niet doen niet doen! Riep zijn broer in zijn gedachten. Yuko schudde zijn hoofd en grijnsde vals. Niemand kon hem stoppen als hij met zijn prooien speelde.

Angelina zuchtte toen ze zag dat de jongen ook tegen vuur kon. Heel handig op dit moment. Ze rolde met haar ogen en sloeg haar armen over elkaar, ze bedacht een plan. En Sasuke had nog wel gezegd dat plannen niet handig waren. Nogmaals verliet een zucht haar keel en ze draaide een vlam tussen haar vingers om op een plan te komen. Nouja, ze kon altijd nog gaan gillen en schreeuwen om hulp. Nee, dat was net iets té dramatisch voor haar.
Ze zag dat de jongen in het rode hemd haar naderde, hij had de andere jongen op de grond gegooid. Haar hart begon sneller te kloppen, maar ze was niet bang. Ze was er niet bang voor dat de jongen haar pijn zou doen, ze kon immers toch helen, of dat ze zijn prooi zou worden. Ze wist niet waar het kleine beetje angst vandaan kwam. Ze zuchtte even en rechtte haar rug. 'Moet ik meteen je slachtoffer worden als ik iemand anders probeer te helpen?' vroeg ze met een nijdige blik aan de jongen, hij was groot. Heel groot. Hij moest wel een paar jaar ouder zijn, het kon niet anders. Ze zat even aan haar haar en keek de andere kant op bij het zien van de rode ogen van de jongen. Haar ogen veranderde nog steeds van kleur. Ze kon altijd nog proberen een schild te vormen als ze bang was, dat sprak haar moed in en ze deed een stap naar voren. 'Ga weg.' siste Angelina net haar tanden op elkaar geklemd toen hij haar doordringend aankeek, daar kon ze niet tegen. Ze keek hem nijdig aan en balde haar handen tot vuisten...

Yuko keek het meisje vals aan en grijnsde even. Hij hoorde de woorden en snoof even. "Tja, twee prooien is nog beter hoor" zei hij vals en grijnsde. Hij keek haar strak aan en zag dat haar ogen veranderden van kleur. Ze keek weg en hij moest lachen. Hij zag toen dat ze een stap naar voren deed en wat zei. Hij keek haar aan en zag de doordringende blik. Hij merktte ook dat ze hem nijdig aankeek en haar handen tot vuisten balde. Hij lachtte even en keek haar aan. "Moet ik bang zijn?" vroeg hij droog en keek naar haar. Hij was niet bang, nooit. Hij keek even rond en richtte zich weer op het meisje. Hij vond het best grappig dat ze stoer begon te doen tegenover hem. Al hielp het gewoon niets. Hij rolde met zijn ogen en snoof even. Zie je nou Yuko. Dat komt ervan. Ze is misschien wel sterker. Dan lach ik je uit hoor Zei Yoshi's stem in zijn hoofd. Yuko balde van woede zijn vuisten. "Dat zullen we nog eens zien" zei hij héél zacht en kwaad. Hij keek even kwaad naar de grond en dan weer doordringend en kil naar het meisje.

'Ja, dat moet je inderdaad zijn. Want ik kan heel hard gillen hoor.' zei Angelina sarcastisch en ze rolde even met haar ogen. Dat was een slechte gewoonte van haar. Ze zuchtte even en ze keek even naar de andere jongen. Ze voelde zich ongerespecteerd omdat de jongen haar uitlachtte alleen omdat ze zichzelf probeerde te verdedigen. De jongen keek haar doordringend en kil aan. Er ging even een rilling door haar rug en ze probeerde zich te concentreren op haar schild, het was moeilijk om haar schild naar buiten te brengen en ze kon het ook niet lang volhouden. Sterker nog wist ze niet eens of het haar zou lukken. Ergens dacht ze van wel, maar dat kwam omdat zulke dingen altijd in films gebeurden. Een zucht verliet haar keel, misschien had ze een beetje teveel films in haar leven gekeken. Snel duwde ze die gedachte uit haar hoofd en ademde ze kalm in en uit. Ze deed nog een stap naar de jongen toe en duwde hem een beetje aarzelend. Als ze zouden vechten wist ze dat ze zou gaan verliezen en ze moest bijna lachen om haar poging de jongen die voor haar stond weg te duwen. Volgens haar was hij geen centimeter bewogen. Ze keek hem aan, ze probeerde net zo doordringend als hem te kijken...

Yuko keek het meisje aan en hoorde de woorden. Hij grijnsde en begon te lachen. Hij vond het echt grappig. Ze dacht vast dat ze sterker of stoer was. Nee, ze maakte haar nu eigenlijk best belachelijk. Hij keek even rond en dan weer naar haar. Hij voelde opeens een duwtje en keek naar het meisje. "Is dit alles? "vroeg hij ongeïnteresseert en keek haar aan. "Zwak meisje, zwak" zei hij vals en greep haar bij haar arm. Hij draaide deze op haar rug en duwde haar op de grond. Hij hield haar vast en hield zijn hoofd zichtbij de hare. "Je bent zwak, denk maar niet dat je kan ontsnappen" zei hij vals fluisterend in haar oor. "Je kan nog ontsnappen, rennen of sterven" zei hij vals en liet haar opeens los. Rustig stond hij op en keek haar aan. Hij snoof en wachtte dan rustig af. Hij keek even rond en wachtte kalm af op wat het meisje zou doen. Hij stak zijn handen in zijn zakken en keek ongeïnteresseerd naar het meisje. Even gleden zijn rode ogen naar de jongen maar al snel richtte hij zich op het meisje. Benieuwd of ze bleef staan of weg zou lopen.

'Ja, jammer hé?' zei ze sarcastisch en ze keek hem nog steeds nijdig aan. Ze voelde dat hij haar bij haar arm greep. Meteen liet ze vuur opborrelen in haar handen maar bedacht zich dat het geen effect op de jongen zou hebben. Ze hoorde hem wat vals in haar oren fluisteren. Ze probeerde zich om te draaien, uit zijn greep te komen maar hij duwde haar al op de grond. Ze stak haar handen uit om zichzelf op te vangen. En ze draaide zich om, nog steeds lag ze op de grond. Ze keek hem nijdig aan en er verscheen een vuurkring rond haar heen. Dit had natuurlijk geen effect op de jongen. Ze zuchtte geïrriteerd. 'Ga je hem dan als een prooi nemen?' vroeg ze aan hem, ze wees even met haar hand naar de andere jongen. 'Want anders blijf ik.' zei ze, ze zou niet weggaan. Niet nu. Ze stond op en de vuurkring verdween weer. Ze veegde de aarde van haar rokje en zag dat er een vlek op zat. Ze ademde boos in en uit, dit was haar lievelinsrokje. Ze deed weer een stap naar de jongen en siste: 'Ga gewoon weg.' Ze wist dat hij niet weg zou gaan, althans dat dacht ze. Ze deed nog een lachwekkende poging om hem te duwen. Dit keer aarzelde ze niet, maar het leek ook niet echt of de jongen ook maar een centimeter verschoven was. Ze concentreerde zich volledig op haar schild, zodat ze haar schild kon uitproberen als de jongen wat zou doen...

Yuko keek het meisje aan en grijnsde vals. Hij keek haar kwaad aan en hoorde de woorden. "3....2...1 te laat" zei hij opeens en grijnsde. Hij hoorde de woorden weer en keek dan naar haar. Ze had een vlek op haar rokje en dat vond hij echt grappig. "Oh kleertje vuil" zei hij spottend en nep-zielig. Hij keek even rond en zag dat ze weer dichterbij kwam en zei dat hij weg moest gaan. "Niet voor jou, kreng" siste hij geirriteerd en zijn ogen flitsten even op. Vuur kwam in zijn ogen en hij voelde de duw. Hij bleef staan en grijnsde even. Hij keek even rondom zich en dan weer naar het meisje dat haar op iets probeerde te concentreren. Hij negeerde het en duwde haar meteen op de grond. Hij keek naar beneden en zette zijn voet op haar. "Oh nu maak ik het nog vuiler" zei hij expres hard om haar nog harder uit te dagen. Hij keek even rond en bleef kalm staan. Hij richtte zijn rode ogen weer op het meisje en zette zijn voet weer neer. Hij trok haar erg hard recht en had haar erg goed vast. "Nog iets te zeggen?" vroeg hij kil en keek haar aan.

Angelina keek hem nog bozer en nijdiger aan toen hij haar kreng noemde. Dat had nog nooit iemand gezegd en opeens stond ze in vuur, ze liet haar zelbeheersing even gaan. Dat was gevaarlijk. Ze probeerde zich weer te kalmeren en het vuur ging langzaam weer haar lichaam in. Ze ademde rustig in en uit en het vuur verdween weer. 'Ik. Ben. Geen. Kreng.' zei Angelina die op elke woord als een apart zinsdeel uitsprak. Ze keek hem woedend aan en voelde dat ze weer op de grond geduwd was. Hij maakte haar shirt nu ook vies. 'KAP!' schreeuwde ze keihard en ze keek hem heel boos aan. Waarschijnlijk zo boos dat het lachwekkend was. Ze glimlachtte ven bij die gedachte. Haar glimlach vervaagde weer en ze werd hard rechtop getrokken. Hij had haar stevig vast. Ze hoorde niet wat hij zei maar zag zijn lippen bewegen. Ze concentreerde zich volledig op haar schild en voelde iets, een beschermend laagje om haar heen. Ze probeerde het vol te houden, maar het was moeilijk. Ze hoopte even te voelen dat hij haar niet meer vast had maar haar schild was ook deels om de jongen heen gegaan. Echter was ze zo boos geworden dat ze haar schild niet meer kon stoppen, ze was ook boos geworden omdat de jongen deels in haar schild zat. En ze wist ergens dat haar schild zo meteen weer weg was. Ze keek hem nijdig aan en perste haar lippen op elkaar. 'Ga uit mijn schild.' zei ze boos tegen hem...

Yuko keek het meisje aan en hoorde het geschreeuw. Hij zag hoe kwaad ze werd en zag kort het glimlachje. Alles dat ze deed en wat ze zei was echt grappig. Hij lachtte nogmaals en grijnsde. Dit was echt heel leuk. Hij keek even rond en dan weer naar haar. Hij voelde een soort schild rond hem heen, net als rond haar. Hij grijnsde en hoorde de woorden. "Oh? Wat zei je? Ik versta geen 'krengs'" zei hij expres hard en spottend tegen haar. Hij hield haar nog steeds stevig vast. Hij greep nu bij haar pols en versterkte zijn grip. Dat deed vaak veel pijn bij iemand. Hij kneep echt heel hard en zijn hand werd opeens zwart. Hij kneep nog harder en grijnsde vals. "Oh, kan je tegen duistere krachten?" vroeg hij dan vals en keek naar zijn zwarte hand. Hij sloot zijn ogen en kneep harder. De duistere kracht liep langzaamaan over in haar hand. En wat er dan zou gebeuren wilde je niet meemaken. Hij grijnsde vals. Hij wist wat er gebeurde als iemand zijn kracht binnenkreeg via zijn pols. Hij zou een tijdje blind worden. Super voor haar.

Angelina werd nog woester dan eerst toen hij nog een keer zei dat ze een kreng was. Ze probeerde uit zijn greep te komen, ze probeerde hem te schoppen, te slaan, te beuken, te duwen. Niets hielp en ze beet hem in zijn arm dat was het enige wat ze nog kon doen en plotseling greep hij haar bij haar polsen. Het deed heel veel pijn en ze kreunde. De pijn werd steeds erger en ze probeerde met haar helende krachten te pijn wat te verzachten. Er rolde tranen over haar wangen en ze schreeuwde het uit. 'Laat me gaan!' schreeuwde ze tussen haar pijnkreten door, het was niet op een smekende toon eerder op een bevelende toon. Door haar pijn werd haar schild alleen maar versterkt en de jongen zat er nog steeds in. De jongen begon het over duistere krachten te hebben. Haar ogen werden groot. Zijn hand werd zwart en langzaam haar hand ook. Wat zou dat betekenen? Haar adem ging gehaast en haar hart bonkte zo snel als het nog nooit daarvoor geklopt had. Ze schreeuwde het nog een paar keer uit van de pijn en er vielen ook tranen op de hand van de jongen. Ze kon hem alleen bijten en ze kon alleen huilen op dit moment. Haar schild, helende krachten en haar element hadden nu geen nut. Ze beet hem hard in zijn hand en probeerde niets te proeven...

Yuko keek haar aan en zag dat ze dingen probeerde. Hij rolde met zijn ogen en liet het toe. Hij had haar veel te goed vast. Hij grijnsde en keek haar aan. Hij hoorde haar geschreeuw en genoot van de pijnkreten die ze uitslaakte. Hij voelde de tranen op zijn hand en grijnsde vals. Dit voelde goed. Pijn, angst, tranen. Hij kneep nog harder en haar hele arm werd zwart. Hij keek rustig toe en voelde hij ze in zijn hand beet. Hij kon ertegen en sloeg haar met zijn andere hand. Hij greep haar andere pols vast en drukte haar op de grond. Hij zette een knie op haar buik om haar wat tegen te houden als ze weer wat probeerde. Hij kneep in haar beide polsen en nu werd ook zijn andere hand zwart. Langzaamaan gingen de krachten richting haar hoofd, haar ogen. Vaak de zwakke plek van mensen. "Zeg maar vaarwel tegen je zicht voor 3 dagen" zei hij vals en kneep harder. Hij sloot zijn ogen en concentreerde zich op zijn duistere krachten. Bijna. Bijna..

Angelina kreeg nog meer pijn en zag dat haar arm helemaal zwart werd, zelfs haar andere arm die de jongen nu ook vast had. Haar ogen stonden geschokt en er was angst in te bespeuren, haar traanvocht was op dus borrelde er geen nieuwe tranen. Ze voelde langzaam dat ze zwart werd. Hij had nu ook een knie op haar buik gezet, dat deed ook pijn. Ze kronkelde even van alle pijn die door haar lichaam ging. 'Stop.' fluisterde ze door de pijnscheuten heen, ze dacht dat de jongen genoot van haar pijn. Daar werd ze niet blijer op. Waarom hielp die andere jongen haar niet, zij had hem toch ook geholpen? Ze keek de jongen aan, de pijn, angst en verdriet was in haar ogen af te lezen. Hoe kon iemand nou zoiets iemand aan doen? Plotseling probeerde ze zich zo erg op haar schild te concentreren dat haar schild ''openklapte''. Angelina vloog een meter de lucht in en viel hard met een klap op de grond, ze zag niet wat er met de andere jongen gebeurd was. Ze wist dus niet waar hij geland was en of hij haar polsen nog vast had, ze had namelijk zo'n hevige pijn in haar polsen. Ze dacht dat de zwartheid op haar heid weer wegtrok, maar ze wist het niet zeker. Ze kronkelde van de pijn en kreunde luid om de zoveel seconden van de hevige pijn die ze nu had. Even werd haar beeld zwart, maar dat kon ook komen door de klap die ze had gemaakt. Ze kreeg haar beeld langzaam weer terug en staarde voor zich uit, nog steeds kronkelend en kreunend van de pijn...

Yuko's ogen werden rood en vlammen waren te zien. Hij grijnsde vals en keek toe hoe haar schouders zwart werden. Bijna was het erg. Bijna zou ze blind zijn. Hij hoorde de woorden die ze zei. Fluisterend. Hij grijnsde en zag de pijn, angst en het verdriet in haar ogen. Hij genoot van de pijnkreten die ze nog steeds slaakte. Hij hoorde het gekreun van pijn en keek haar aan. Hij voelde opeens iets en schoot achteruit. Hij liet haar meteen los en snoof. Wat had zij gedaan?! Hij zag dat ze hard op de grond klapte en stond rustig op. Hij keek haar aan en grijnsde vals. Dit was pas genot. Maar hij wilde haar blind krijgen. Hij zag dat ze voor haar uitstaarde en trok haar meteen overeind. Hij keek haar aan en grijnsde. "Genoeg gehad liefje? Ga je nu rennen of wil je dat je blind word?" vroeg hij met een valse en kille stem. Hij kneep ng eens hard in haar pols en liet wat losser. Hij wachtte kalm af op haar antwoord en grijnsde. Natuurlijk was het leuker als ze bleef. Blind maken en kijken hoe ze bang waren doordat ze niet zagen was altijd wel leuk en grappig.