Nieuwe kamer...

Yuri liep met zijn koffers die nog maar net waren gekomen door de gangen. Hij hield een plattegrond voor zijn gezicht en liep rustig verder. Nee hier moest hij niet zijn. Draaide om en kwam opnieuw in een gang. Hij vouwde de plattegrond op en liep verder. Dit was het. De plek waar de slaapkamers stonden. Yuri liep met zijn koffer verder en dacht na. Welke kamer was het ook al weer. Een nummer spookte door zijn hoofd. Maar of die de juiste was wist hij niet. Yuri kwam bij dat nummer aan en deed de deur langzaam open. Daar zag hij een kamer. De ene helft was al aangekleed en er was duidelijk te zien dat er iemand anders ook sliep. Yuri zelf keek echter naar het andere deel. Het was leeg kaal en er stond een bed en een kast. Yuri zette het koffer op bed en deed deze open. Begon de kleding in de kast te leggen en niet veel later maakte ook hij zijn bed op. Er was een metaalprofiel in het dekbed te bekennen. Yuri had zijn bed strak opgemaakt. Deed zijn koffer dicht, hierin zatten nog wat vrijetijds dingen en zette deze aan het voeteneind van het bed. Ineens ging de deur langzaam open en kwam er iemand binnen.

(Degene die binnen komt wil ik graag even melden dat die mijn kamergenoot is. Wie het is maakt me niet uit...)

Kiara liep met een redelijk kleine koffer door de gang. Ze zuchtte even en had best veel stress voor met wie ze op de kamer lag. Ze liep verder en negeerde alle jongens vol angst die op de gang liepen. Vaak keken ze haar aan of kwijlden ze zelfs. Zij negeerde het. Best bang was ze. Bang om met de verkeerde op de kamer te liggen. Ze slikte even en lip verder. Ze telde de nummers en keek op het papier. Ze was bij de kamer. Ze haalde even diep adem en deed voorzichig de deur open. Ze liep de kamer in en zag opeens de jongen staan. De jongen van het donkere steegje. Geschrokken liet ze haar koffer vallen en viel de deur dicht. Ze slikte en zette haar tegen de deur. "You?!" riep ze geschrokken en slikte. Nee he. Angst bekroop haar meteen. Ze beet op haar lip en keek even naar haar koffer. Alles negeerde ze buiten hem. Ze snoof even en trilde op haar benen. Waarom toch?! "I go" zei ze dan opeens en wilde de deur open doen om weg te gaan..

Yuri was zo in gedachten verzonken en bezig met zijn hoekje dat hij niet door had er iemand binnen kwam. Hij hoorde ineens iemand engels roepen. Hij keek op en keek naar hetzelfde meisje van uit de steegjes. Hij slikte even. Waren ze kamergenoten? Yuri dacht na. Hoe ging hij dat aanpakken. Yuri merkte dat ze weg wilde gaan. Yuri liep zonder na te denken naar haar toe en pakte zachtjes haar arm vast. Hij merkte dat hij al stevig pakte aangezien ze haast geen vlees om haar bot had. Hij liet wat losser maar had haar nog wel vast. Hij draaide haar licht naar hem toe. "Don't go...please..I will never....I can never hurt anyone like you..." zei hij kalm in het engels. Ze moest het kunnen verstaan. "Geef me de kans om je vertrouwen te winnen..." zei hij kalm.

Kiara keek hem aan en zag dat hij dichterbij kwam. "Not come closer" zei ze zacht en snoof. Het was een beetje een dreiging maar nooit durfde ze wat doen. Ze merktte opeens dat hij haar vastgreep en verstijfde van angst. Ze trok even wat en voelde dat hij haar naar hem toedraaide. Ze hoorde de woorden en zweeg een tijd. "You know my secret. Let me alone zei ze meteen en rukte haar los. Ze liep meteen weer naar de deur toe en stamptte eens hard tegen haar koffer. "I hate it!" riep ze dan opeens en barstte in tranen uit. Ze zakte door haar benen en kroop een hoekje in. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen errond. Ze snikte even en verbergde haar gezicht. Ze wilde alles doen maar ze kon gewoon niet. Ze vertrouwde niemand snel. Nooit. Never. Nee, nooit meer. Ze snakte even naar adem door de paniekaanval die ze opnieuw kreeg. Niet weer!

Yuri merkte dat ze weer schreeuwde en liet los. Yuri keek haar aan. Ze stampte tegen haar koffer. Yuri zelf keek haar aan. Hij wist niet hoe hij dit zou aanpakken. Rustig liep hij naar haar toe en ging naast haar zitten. Hij keek haar aan. "Ik weet misschien je geheim..." zei hij kalm. "Maar er niets aan doen zorgt er voor dat het probleem groter wordt.." zei hij kalm. "Overal zijn jongens. Hier. Daar. Overal.." zei hij zacht. Rustig liep hij naar zijn kast en zocht er wat in. Hij haalde een doosje tevoorschijn. Deze liet hij echter weer staan aangezien hij niet wist hoe hij haar er mee zou helpen. Hij dacht even na. Misschien zou een nummer haar wat vertrouwder gevoel geven. Yuri legde zijn handen tegen elkaar. Een gitaar gemaakt uit kristal kwam tevoorschijn. Een kalm ritme vulde de ruimte. Yuri zong zachtjes. Hij was niet de beste zanger. Hij sloot zijn ogen terwijl hij zong. Na het liedje opende hij zijn ogen om te kijken of het wat geholpen had.

Kiara keek naar de jongen en slikte eventjes. Ze zag dat hij naast haar kwam zitten en keek snel weer weg. Erg stil en zwijgend luisterde ze naar de woorden. Ze zuchtte en knikte maar even, heel zachtjes. Ze keek voor haar uit en merktte dat hij wat aan het doen was. Maar opletten deed ze niet. Tranen gleden over haar wangen en ze hoorde het liedje. Ze luisterde er stil naar en veegde snel de tranen weg. Haar hart klopte eindelijk weer normaal en langzaamaan kon ze haar ontspannen. Ze slikte even en keek kort naar de grond. Ze zuchtte weer en keek dan stil naar Yuri. Hij was best aardig maar het was zo moeilijk voor haar. Ze kon zelfs de andere jongen niet helemaal vertrouwen. Dat kon ze niet. Ze pakte het kettinkje dan uit haar zak en las de woorden. Ze slikte en keek dan even naar hem. Hij was erg aardig maar meer vond ze nog niet want ze vertrouwde hem nog niet genoeg en kende hem ook nog niet echt lang om meer te zeggen over hem.

Yuri liet de gitaar na het liedje verdwijnen en liep naar de koffer. Tijdens het liedje had hij na kunnen denken en hij wist hoe hij haar misschien beter kon helpen. Yuri opende een koffer en haalde een doosje tevoorschijn. Hij opende het. Het was een riskant iets voor hemzelf. Maar voor Kiara was het veilig. Rustig liep hij met een ketting naar haar toe. Aan dit kettingkje hing een klein kristal in een cirkeltje. Yuri deed de ketting met een lichtblauwe kleur om zijn nek. De andere met een donker rode kleur deed hij om die van Kiara. "Ik wil dat je deze ketting pas af doet wanneer ik het zeg.." zei hij kalm. Hij ging in een meditatiehouding zitten. De kettingen om hun nekken gloeide beide op. Yuri had zijn ogen gesloten. Op een gegeven moment opende hij zijn ogen en hadden deze een lichtblauwe kleur die licht gaven. Yuri was in trance, althans zijn lichaam. Zijn geest zag het hele verleden van Kiara voor zich.

Kiara keek hem stil aan en hield zijn ene kettingkje nog in haar hand en legde deze naast haar neer. Ze liet het los en keek weer stil naar hem. Ze slikte en keek toe hoe hij de kettingen pakte. Ze voelde hoe hij het rode bij haar omdeed. Ze slikte en trilde en beetje. Ze drukte haar even tegen de muur en zag dat de twee kettingen begonnen te gloeien. Wat gebeurde er? Haar gedachten schoot opeens naar het verleden. Opnieuw en opnieuw kwamen de beelden voor haar ogen. Ze zag de ogen van de jongen en slikte. Tranen sprongen al snel in haar ogen en ze keek naar de grond. Ze sloot haar ogen en trilde iets minder. Ze keek naar de beelden en dacht diep na. Ze voelde de tranen even niet meer maar ze waren er wel en er kwamen er dan ook steeds meer en meer. Kiara snikte even en keek dan naar haar handen die opnieuw trilden van angst en verdriet.

Een lichtblauwe traan stromde over Yuri heen. Ineens was de techniek afgelopen en stopte de kettingen met gloeien. Yuri haalde de ketting van Kiara's nek af en trok de zijne uit. Borg ze netjes op en legde ze weer in de koffer. Hij liep naar haar toe en ging door zijn knieën. Ineens omhelsde hij haar en drukte haar tegen zich aan. "Hoe kon hij je dat aan doen." mompelde hij alleen. Hij trilde zelf ook. Maar meer van woede. Hoe konden mensen zo laag zinken. Hij streek met zijn hand over haar rug om haar gerust te stellen. Hij zou haar nooit zo behandelen. Als een object dat je kan gebruiken voor je eigen genot. Dit meisje had gevoelens die diep van binnen enorm gekwetst waren. Hij voelde haar pijn aan. Hij liet haar los en ging op het bed zitten. Hij wist niet dat zijn woede uit liep in een verlies van de controle over zijn krachten. Een aantal kristalen schoten in cirkels om zijn vuist heen die af en toe een kras achter lieten.

Kiara begon nogmaals te huilen. Ze trilde helemaal en het leek steeds erger te worden. Alsof ze een hele erge nachtmerrie had. Ze schrok even toen het voorbij was en keek dan naar Yuri. Ze voelde opeens zijn armen om haar heen en slikte. Ze luisterde naar de woorden die hij mompelde. Ze dacht er opnieuw aan en snikte even. Ze verbergde haar gezicht tegen hem aan. Ze sloot haar ogen en slikte. Ze keek weer naar hem toen hij op het bed ging zitten. Stil stond ze op en ze veegde haar tranen weg. Ze keek naar hem en zag de kristallen die krassen op zijn vuist gaven. Wat deed hij? Deed hij zichzelf nou pijn of..? Ze slikte en bleef staan waar ze stond. Ze pakte zijn ketting en deed deze daarne om. Ze sloot haar ogen en ze opende haar handen. Een ijsblokje kwam op haar hand te liggen en ze maakte er een ketting van. Niet zomaar een ketting. Eentje die je kon kalmeren. Ze liep voorzichtg naar hem toe en deed de ketting bij hemom.

Yuri hield zijn ogen gesloten en voelde af en toe een snee in zijn hand gemaakt worden. Het was niet bewust maar het hielp hem wel deels te kalmeren. Yuri opende ineens zijn ogen en slikte toen Kiara zo dicht bij stond. Ze had wat in haar hand. Een ketting met ijs. Hij kreeg het om zijn nek en langzaam voelde hij, alsof de ketting het deed, zich kalmeren en zich weer tot rust komen. De kristalen rond zijn hand verdwenen in stof en Yuri keek naar Kiara. "Dank je..." zei hij vriendelijk. "Ik zal er voor je zijn wanneer je nodig vind..." zei hij kalm. "Spreek mijn naam tegen het kristal om je nek en ik zal het horen..." zei hij kalm. "Oh, voor ik het vergeet. Mijn naam is Yuri..." zei hij vriendelijk.

Kiara keek nar hem en merktte dat hij weer kalmeerde. Ze keek stil naar hem en zag dat de kristallen verdwenen. Zachtjes knikte ze naar hem en keek even rond. Ze zuchtte even en luisterde naar de woorden. Ze knikte even naar hem. "Ik ben Kiara" zei ze zacht en ging heel voorzichtig naast hem op het bed zitten. Ze glimlachtte zachtjes en keek hem even aan. Ze zweeg nog steeds en wendde daarna haar blik weer af. Ze zuchtte en keek naar de grond. Ze liet haar handen op haar schoot rusten en haalde even diep adem. Ze werd helemaal rustig nu en ze voelde dat ze eindelijk gestopt was met trillen. Ze slikte even en keek weer stil naar hem.

[inspi]