Kamer 25 {Fry&Roswitha}

Fry holde naar binnen en vloekte even binnensmonds, in een sprong veranderde ze in een witte wolvin en ze kletterde tegen de muur aan. Geïrriteerd veranderde ze terug en wreef over haar achterhoofd ,,Tip voor mezelf.." mompelde ze droogjes ,,Niet transformeren in kleine ruimtes.." ze krabbelde weer overiend en deed achterhaar de deur dicht en opslot. Rustig keek ze de kamer rond, in de rechterhoek een hoogslaper en twee bureaus, in elke hoek één. ,,Zo veel plek.." zei Fry verbaasd terwijl ze zich op het onderste bed liet vallen, eigenlijk was dit een relatief kleine kamer, maar voor Fry was hij groot.. Ze had niet vaak in huizen geslapen en deed ze dat wel, zat ze meestal in een kast opgesloten. Ze pakte haar kleine rugzak, smeet haar kleren allemaal op 1 plank in hun gezamelijke kast en deed de ramen weid open. Ze hoopte dat Roswitha het niet erg vond om op het bovenste bed te slapen, maar Fry had hoogtevrees, dus zij wouw zowiezo niet op het bovenste bed.
Ze keek uit het raam, richitng het bos en verlangde weer even naar haar huis in de bossen, toen ze nog samenmet de roedel van haar familie rond kon rennen...

Roswhita liep door de gangen, met haar neus bijna in de plattegrond zocht ze naar haar kamer. Spontaan liep ze tegen de muur aan. Ze wreef over haar hoofd en keek om zich heen of niemand die stuntelige actie had gezien. Ze zuchtte opgelucht, de gang was verlaten. Ze bestudeerde haar kaart weer, toen pas zag ze de lettertjes die aan de onderkant zaten op z´n kop stonden. Ze gaf zichzelf een klap voor haar hoofd. 'Lekker slim ben je weer bezig Roos.' Mopperde ze op zichzelf. Ze liep de gang uit met haar neus vlakbij de kaart, maar dit keer lette ze op waar ze liep. Ze liep een andere gang in en zag een bordje staan van 20 tot en met .... Dat zag ze al niet meer. Ze vloog de gang door opzoek naar 25. Ze vroeg zich af of Fry al in hun kamer was geweest. Ze liep door naar 25 maar bleef even staan bij 26. Daar sliep Daan met zijn kamergenoot, bedacht ze. Hij zou vast wel is langskomen. Ze liep een deur verder, ze stak haar sleuteltje in de deur en klikte hem open.
Ze deed de deur zachtjes open en stak haar hoofd door de opening. Tot haar vreugde zag ze Fry bij de ramen staan. Ze stapte naar binnen en deed de deur dicht. 'Heej Fry, hebt je onze kamer gevonden zie ik.' Ze glimlachte en keek omzich heen. Twee bureaus in elke hoek, een gezamelijke kast en een hoogslaper. Ze deed de kast open en zag dat Fry haar kleren op één van de planken had gesmeten. Ze haalde haar schouders op en deed hem weer dicht, ze had bijna geen kleren. Eigenlijk niet anders dan een lang shirt dat haar nachthemd moest voorstellen en twee afgeraffelde en gescheurde broeken en shirts. Zouden ze zakgeld krijgen hier in het weeshuis? Of tenminste geld, dan kon ze kijken of hier een winkel was waar ze fatsoenlijke kleren kon kopen. Ze vreesde dat ze zo nogal aangekeken zou worden. Ze zag er waarschijnlijk niet anders uit dan een zwerver. 'Zo wel bed wil jij?' Ze keek naar Fry maar dacht expres niet aan het hoge bed, als fry die ook wou en ze liet zien dat zij ook daar belangstelling in had nam ze hem misschien juist niet.

'Heej Fry, hebt je onze kamer gevonden zie ik.' hoorde ze opeens een stem achter haar zeggen, Fry schrok niet omdat ze de stem vrijwel direct herkende en ze draaide zich rustig op ,,Ik dacht al, waarneer komt Roos nou." grapte ze, ze zag hoe Roswitha in de kast keek, Fry bloosde even, ze had niet veel kleren, alleen een drietal jurkjes, 2 kapotte broeken een shirt en natuurlijk ook ondergoed. ,,Uuhm.." nadat ze dat had gezegt was ze al weer vergeten wat ze wouw zeggen dus keek ze weer even het raam uit. 'Zo, welk bed wil jij?' vroeg Roswitha na een tijdje, Fry draaide zich glimlachend om ,,Ik zit liever beneden.." zei ze, waarna ze ,,Hoogte vrees" zei, in de hoop dat dat alles wel uit zou leggen. ,,Ik blijf liever met beide poten op de grond.." voegde ze grinnikend terug.
Ze keek zelf evne onder zich, er zat een lichte deuk in de vloer vanwege haar domme val van een aantal minuten geleden, was Fry evne blij dat Roswitha daar niet bij was geweest... Ze had zich dood geschaamt!

'Is goed.' Zei ze opgewekt en grinnikte om Fry's opmerking. Ze pakte haar plantje en zette het op haar bureau. Ze gooide de rest van haar spullen op bed. Ze ging achterstevoren op haar bureaustoel zitten. 'Echt ik had weer een prachtige ingeving,' zei ze sarscastisch. 'Ik had de plattegrond op zijn kop en liep de verkeede kant op, en ik botste nog is tegen een muur, kijk!' Ze wees naar een rooie plek op de zijkant van haar hoofd. 'Had ik maar de gave waardoor me ogen door alles heen konden kijken, dat zou pas handig zijn.' Mompelde ze meer in zichzelf dan tegen Fry. Toen schoot haar het rare gedrag van Fry bij het grasvled door haar hoofd. Ze perste haar lippen op elkaar, ze verwachtte dat Fry het haar wel zou vertellen als ze wilde. Lenig klom ze vanaf haar bureaustoel op haar bed. Ze haakte haar benen tegen de leuning die er 's avonds voor zou zorgen dat ze neit uit het bed flikkerde. Ze liet zich zakken en haar rode haren vielen als een gordijn naar beneden en raakte bijna de onderkant van Fry's bed. 'Wat zijn jouw gaves eigenlijk na het gedachten lezen?' Ondersteboven keek ze naar Fry, ze vermoedde dat Fry ook een wolf was maar dat wist ze niet zeker. Ze had nooit geweten dat er meer van zulke kinderen a tieners waren die ook gaves hadden. Er was dus zelfs een weeshuis voor, hoe raar kan het leven zijn dacht ze. Ze keek met haar groene ogen naar Fry's blauwe en maakte een vragende blik.

'Ik had de plattegrond op zijn kop en liep de verkeede kant op, en ik botste nog is tegen een muur, kijk!' Fry grinnikte toen ze Roswhita haar de plek liet zien wat ze van haar onhandigheid over had gehouden. ,,Ik ben ook niet de slimste.." zei ze grinnikent teriwjl ze naar de deuk in de grond wees ,,Ik viel.." waarna ze weer evne begont e grinniken, ze keek even zweigend toe hoe Roswhita op het bed klom en aan de leuning begon te hangen. Opeens hing ze op de kop voor Fry en haar rode haren vielen als een gordijn naar beneden 'Wat zijn jouw gaves eigenlijk na het gedachtenlezen?' vroeg Roswitha, Fry keek even de andere kant op en bgon wat te mompelen, er was geen touw aan vast te knopen maar ze zie wat later iets duidelijker ,,Ik kan mijn katana's laten verschijnen en in een vagew witte wolf veranderen.." alsnog was de mompel best onduidelijk en ze wist niet of Roswhita het goed had kunnen horen. Fry richtte na een tijdje haar ogen weer op en keek Roswhita strak aan en er ontstond een lichte glimlach op haar gezicht.

Fry mompelde wat maar ze verstond niet alles. Damn misschien was gedachten lezen best handig voor zulke dingen dacht ze, maar gelukkig zei Fry iets harder haar gave om katana's te laten verschijnen en een witte wolf te veranderen. Fry had haar ogen gesloten, Roswhita slingerde zichzelf door de lucht en lande soepel neer op haar gympies en keek nieuwscheirig naar Fry die haar ogen weer open deed en lachte. 'Wat zijn Katana's?' Vroeg ze nieuwschierig. Ze was maar weinig bekend van de mensen dingen. Verder dan het oude landhuis en het bos waar ze woonde ging ze niet. De menselijke dingen zoals winkels en andere spulletjes kende ze van oude boeken die ze vroeger tegen de verveling las, gepikt uit de oude bibliotheek. Ze trok haar bureaustoel weer naar zich toe en plofte neer. De stoel veerde nog lichtjes heen en weer onder haar gewicht. Een frisse bries waaide hun kamer in. Haar haren wapperde zachtjes op de wind maar Roswhita lette er niet op. Haar volledige intresse lag in Fry en haar Katana's.

'Wat zijn katana's?' vroeg Roswhita nieuwsgierig, Fry glimlachte ,,Katana's zijn japanse vecht zwaarden.." probeerde Fry uit te leggen ,,Ze zijn lichter, maar ook scherper als normale zwaarden.." ze stond even op ,,Ik kan ze je laten zien als je wilt?" nog voordat Roswhita antwoord kon geven stond ze al op en kruisde ze haar armen. Even was er een flits van licht die de kamer leek te verlichten, het had iets weg van 2 bliksemschichten. Toen alles weer te zien was had Fry twee lange, scherpe katana's in haar handen en ze opende haar ogen langzaam. Dit was de enige gave die ze had waar ze echt trots op was, juist omdat niemand in haar familie het verder kon.

Vol bewondering zag ze de Katana's opeens uit het niets in Fry's handen verschijnen. Bewonderend keek ze naar de zwaarden, ze zagen er echt vet uit. 'Wauw, echt cool. En super handig als iemand je lastig valt.' Merkte ze droog op maar keek met bewonderende ogen naar Fry en haar Katana's. 'Kan je er goed mee vechten?' Een diep respect groeide nog meer voor Fry. Ze was niet alleen ook een weerwolf maar ook nog een meisje die in nog geen seconde twee vlijmscherpe zwaarden in haar handen liet flitsen, en daarmee zou ze zo je strot mee kunne doorsnijden. En daar hoefde je geen pro voor te zijn. De Katana's schitterde in het licht en Roswhita zag de trots schitteren bij Fry. Dat snapte ze wel, echt een geweldige gaven. Waarschijnlijk kon ze er ook goed mee omgaan, hopelijk wou ze een stukje van haar kunsten showen. Roswhita hing aan Fry's lippen en keek vol bewondering naar haar. 'Ze zien er niet uit als ongevaarijke tandenstokers.' Zei ze vol ontzag en haar groene ogen werden ietsjes groter. Wou dit zou Daan ook moeten zien dan zou hij hun niet zo snel meer likken dacht ze voor de grap maar vergat het meteen weer. 'Wil je wat laten zien?' Vroeg ze en keek haar smekend aan.

'Wauw, echt vool. En super handig als iemand je lastig valt.' merkte Roshwita droog op, Fry's glimlach werd breder 'Ken je er goed mee vechten?' Fry keek even bescheiden naar de grond ,,Ik ken mensen die beter met wapens kunnen vechten.." gaf Fry toe, maar ze glimlachte al weer snel toen ze Roos haar vol bewondering aankeek. 'Wil je wat laten zien?' vroeg Roswhita bijna smekend, Fry knikte. ,,Met plezier.." zei ze met een grijnsje en lichte ondeugendheid in haar ogen.
Fry stapte uit haar bed, ging vanuit een andere kant in gevechtshouding staan. Ze begon eerst rustig te lopen, maar liet haar katana's in haar handen tollen, opeens werdne haar bewegingen sneller, maar ze bewoog haar katana's zo snel en op zo veel manier dan zijzelf bijna niet gezien werd, ze nam een aanloop en nog voor je het kon verwachten stond Fry achter Roswhita ,,Boe.." fluisterde ze plagerig in haar oor en nu pas werden de katana's die bij Roswhita's nek zaten voelbaar te worden. Ze hielt ze er een eindje vanaf zodat het niet gevaarlijk was en liet haar katana's na een tijdje weer verdwijnen.
Ze liep droog naar het bed en plofte daar weer op neer ,,Ik moet nog een beejte oevenen op die tegniek.." zei ze droogjes ,,Ik heb tegnieken waar ik beter in ben.."

[Wist niet zo goed hoe ik alles uit moest leggen.. xD]

Eerst had ze met ongelovige ogen naar Fry en haar katanas gestaart. Nog voor ze het doorhad stond Fry achter haar,' boe.' Ze zag vanuit haar ooghoeken een glinstering van een van haar katanas. Roswhita grinnikte en zag hoe Fry de zwaarden liet verdwijnen. Ze draaide zich om en kerk met grote ogen naar Fry. ' Wauw.' Ze stopte even en keek haar met open mond aan. ' Wat ben ik blij dat wij geen vijanden zijn, en met je vijanden heb ik medelijden want die maken geen schijn van kans tegen jou!' Vol ontzag staarde ze naar Fry's nu lege handen. 'Je maakt een geintje zeker,' bedoelend op haar ik moet er nog op oefenen opmerking. 'Dat was zoo vet hé, hoe kan het nou beter? Ik zag nu al amper je Katanas!' Verbaasd keek ze haar aan. Oefenen was altijd goed, maar ze kon maar moeilijk geloven hoe het eruit zag als ze het helemaal perfect zou beheersen. 'Hoe is het om een weerwolf te zijn? Ik bedoel, ik kan me gedaante verwisselen maar dat is wat anders dan een weerwolf. Kijk maar naar Daan die was zeker twee koppen groter dan mij!' Nog steeds onder de indruk van haar zwaardkunst keek ze naar haar vriendin.

Alle bewonderingen die Roswhita zei maakte Fry lichtjes blozen, tot er een onverwahcte vraag gesteld werd 'Hoe is het om een weerwolf te zijn?' Fry dacht even na, hoe was het eingelijk om een weerwolf te zijn? Ze dahct dieper na, terwijl de woorden van Roos nog half tot haar door drongen. Ik bedoel, ik kan me gedaante verwisselen maar dat is wat anders dan een weerwolf. Kijk maar naar Daan die was zeker twee koppen groter dan mij!' Fry fronste even ,,In mijn wolven form ben ik niet veel groter als een normale wolf.." mompelde ze bedenkelijk ,,Alleen ik ben zo.. Vreemd.." ze wist dat Roswhita niet echt begreep wat ze bedoelde en hielt een vinger in de lucht, als teken dat ze even geduld moest hebben. Ze stond weer op van bed, liep een stukje, sprong in de lucht en veranderde midden in de sprong in een wolf. Ze plofte even op de grond, schudde haar kop en bleef met haar rug richting Roswhita staan. ,,Tegen niemand vertellen.." zei ze, het leek nog gewoon op haar mensen stem, was nog normaal hoorbaar en je hoorde er alleen een zachte grom doorheen. Rustig draaide ze zich om en keek met haar blauwe ogen richting Roswhita, ze wouw neit anders zijn, daarom wouw ze dat niemand haar in wolven gedaante zag..
Zo ziet ze er uit in wolven gedaante:

Spoiler:

Roswhita bekeek hoe Fry veranderde in een witte wolf. Maar ze had gelijk, ze zag er inderdaad anders uit dan Daan. Ze begon te praten, Roswhita hoorde haar redelijk goed alleen het gegrom ertussen moest je wegdenken. Enthousiast keek ze naar Fry en bestudeerde het teken op de kop van haar. 'Zie het zo, dat je gewoon kan praten is echt een voordeel voor mensen als mij die niet gedachten kunnen lezen. Wat betekent dat tekentje op je kop?' Wijzend naar het zwarte teken op Fry's voorhoofd. 'Is het je roedelteken ofzo?' Ze bekeek het teken zorgvuldig in één van de boeken uit de oude bibliotheek waren vreemde tekens vermeld die stuk voor stuk iets betekende. Maar jammer genoeg herkende ze het niet.

Roswhita keek haar bestuderend aan en Fry ging nerveus rechtop zitten. 'Zie het zo, dat je gewoon kan praten is echt een voordeel voor mensen als mij die niet gedachten kunnen lezen.' ookal was ze getransformeerd in een wolf, toch leek Fry's uitdrukking ngo een beejte menselijk en ze glimlachte breed 'Wat betekent dat tekentje op je kop?' bij die vraag was de glimlach weer als sneeuw voor de zon verdwenen, ze liet zich door haar voorpoten zakken en kwam met een plof op de grond. 'Is het je roedelteken ofzo?' Fry schudde haar hoofd ,,Ik en mijn broer zijn de enige met tegens op onze kop.." zuchtte ze, zo herkenden mensen altijd dat ze broer en zusje waren, maar daardoor verekende ze haar ook de slechte dingen die haar broer had gedaan... Gelukkig viel in mensenform haar haar over haar teken heen. ,,Ik weet niet wat het betekend.." gaf Fry even verdwaasd toe en ze dacht even diep na. Nee, ze wist het echt niet meer.. Ze legde één van haar poten over haar kop, zodat je eht teken even niet kon zien en keek Roswhita weer recht aan. De grom in haar stem was nogsteeds niet weg, ookal probeerde ze het duidelijk in te houden.

Roswhita knikte dat ze het begreep. Met tekens op je voorhoofd geplakt zal ze ook niet bepaald blij mee zijn. Voor de rest vond ze wel dat Fry een mooie vacht had als wolf. Je kon de menselijke trekjes nog zien maar dat juist handig. Nu hoefde ze tenminste niet iemand te zoeken die gedachten las ofzo om Fry te verstaan. Fry was inderdaad niet zo groot als Daan maar waarschijnlijk wel evengroot als zij in wolvengedaante. Roswhita draaide een rondje op haar stoel maar besloot niet verder te vragen. ' Denk je dat er nog meer kinderen zijn in dit tehuis met gaves enzo?' nieuwschierig keek ze naar buiten waar je hier en daar een kind zag maar niet veel. Vragend keek ze naar Fry. Zij zal het vast wel weten.

Fry keek even naar Roswhita toen die een rondje draaide met haar stoel, gelukkig viel ze niet en kwam de stoel na een rondje weer tot stilstand. Toen Roswhita haar rondje had afgemaakt zat de menselijke Fry er alweer en ze glimlachte even naar Roswhita. Als er een mens bij was wouw ze liever niet te lang in wolven gedaante zijn. 'Denkl je dat er nog meer kinderen in dit tehuis zijn met gaves enzo?' vroeg Roshwita nieuwsgierig, Fry knikte droogjes en haar glimlach werd breder ,,Bijna iedereen.."

Roswhita dacht even na, iedereen een gaven. Wat zouden die van de andere dan zijn. 'Maar is dat niet ontzettend onhandig, ik bedoel maar, stel dat er een gevecht komt tussen twee kinderen met gaves.' Ze zag het al voor zich, twee kinderen op het grasveld die hun gaves gebruikte. Ze rilde even, wat kon zij nou als iemand zijn gaves tegen haar gebruikte. Jeeh, even veranderen in een dier, heb je lekker veel aan dacht ze verontwaardigt. Ze zuchtte, misschien had je nog meer krachten. Maar moet je die nog ontdekken. Ze keek naar buiten, het was zonnig maar je zag niet veel mensen. Ze keek naar Fry, zij had haar katana's en haar wolfvorm. Daan kon zich in een weerwolf veranderen en zich dan verdomme klonen! Wat kon zij, beetje veranderen. Ze keek even naar haar gympies en keek toen weer naar Fry.

'Maar is dat niet ontzettend onhandig, ik bedoel maar, stel dat er een gevecht komt tussen twee kinderen met gaves.' Roswhita zag het al helemaal voor zich en begon er allemaal dingen bij te denken. Fry grinnikte geamuseerd ,,Natuurlijk gaat dat wel eens gebeuren.." zei ze met een scheve glimlach ,,Maar dan zijn er genoeg anderen met gaves die ze kunnen stoppen.." het was weer even stil, Fry keek Roswhita recht aan en probeerde haar gedachtes weer te lezen. ,,Niet waar.." zei ze een beetje verontwaardigd ,,Jouw krachten zijn heel handig!" ze grijnsde weer even schuin en grinnikte ,,Je moet echt wat meer zelf vertrouwen krijgen!"

Roswhita grinnikte over wat Fry zei. Ze had haar gedachten gelezen. 'Ja misschien zijn ze handig, maar na mijn gedaanteverwisseling zou ik ook telepathie moeten kunnen. Of tenminste dat denk ik, vroeger had ik een tweelingzusje en we konden elkaars gevoelens en gedachtes lezen. Maar een beetje meer zelfvertrouwen kan geen kwaad. Alleen kan je het jammer genoeg niet zo hup uit me tas pakken.' Ze grinnikte. Ze ging op haar bed zitten en plofte neer. Ze keek op haar rug naar het plafond. De zon zakte al naar beneden en er kwam minder licht in de kamer. Roswhita knipte haar lampje aan en keek naar Fry.

Fry gtinnikte om Roswhita's opmerking ,,Ach.." was het enige wat ze er op reageerde. Ze keek naar buiten, waar de zon al een beetje begon te zakken. ,,Zou het vanavond volle maan zijn..?" vroeg ze even met een klein glimlachje, het was meer een vraag voor zichzelf dan dat het naar Roswhita gericht was. Ze kneep haar ogen even dicht vanwege het onverwachte licht dat van Roshwita's lampje kwam en ze draaide zich voorzichtig naar haar om. Langzaam opende ze haar ogen om aan het licht te wennen en ze keek Roswhita even rustig aan. Weer viel het stil, maar daar had Fry geen problemen mee.

Roswhita sloot even haar ogen en luisterde naar de wind buiten. Er was een stilte gevallen maar dat vond ze niet erg, eventjes rust. 'Zou het vanavond volle maan zijn? Vroeg Fry meer aan haarzelf dan aan haar. Ze speelde gedachteloos even met haar haar, 'Veranderen jullie dan ook in volle maan?' Vroeg ze rustig. Ze pakte uit haar tas haar kladblok en bekeek haar tekeningen. Ze bladerde er even door en legde het toen onder haar kussen, ze zuchtte onhoorbaar en voelde zich moe en zwaar. Alsof iemand drie ton aan haar schouders had gehangen.

'Veranderewn jullie dan ook in volle maan?' vroeg Roswhita rustig, Fry zweeg en keek haar vriendin gewoon even aan ,,Je bent moe.." concludeerde ze uit Roos haar gedachtes ,,Je kan beter even slapen.." ze glimlachte en plofte zelf ook neer op haar bed. Ze trapte haar schoenen uit, die aan de andere kant vna de kamer tegen de muur aan vielen en weer een klein stukje terug tegen de gront stuiterden. Rustig bleef ze liggen met haar armen achter haar hoofd en gaapte even lui.

[Wist niet eens dat jij Kouro ook nog speelde xD]

'Je hebt gelijk. Misschien moet ik even gaan slapen.' Ze kleede zich om en kroop haar bed weer in. Ze legde haar hoofd op haar kussen en gaapte zachtjes. Ze hoorde Fry ook gapen en op haar bed ging liggen. Ze concentreerde zich op haar ademhaling die geleidelijk rustig en zwaar werd. Moe sloot ze haar ogen en alles werd zwart. Door haar droom verscheen Daan die veranderde in een zwarte wolf en haar begon te likken, ze zag Fry met haar katana's oefenen en zelf veranderde ze in een poema. Ze sprong op een muur en haakte zich vast en klom omhoog. Ze bleef op het dak zitten en haar Poemagedaante spinde tevrede, boven haar scheen de volle maan die werd gecombineerd door wolf gehuil. Roswhita woelde eventjes en viel toen in een droomloze slaap.

[Ik speel hem samen met Mark, maar ik weet toch wle dat die op het gegevenemoment wel weer overstapt naar een andere RPG.. Hij is een 'the empire' fanatic.. XD]

Fry's ogen warne nog niet gesloten, zodra ze zag dat Roswhita sliep stond ze geluidsloos op en liep voorizchtig richting het raam. Zo geluidsloos mogelijk liet ze zich uit het raam zakken en ging uiteindelijk op het randje van het dak zitten. Ze keek om zich heen, het was al donker en toen ze naar de lucht keek zag ze dat het nog geen volle maan was. Ze zuchte teleurgesteld en liet zich een stukje achterover vallen.. Lui keek ze naar de sterren, maar slapen deed ze niet.

Roswhita schrok op. Ze knipperde met haar ogen en knipte zachtjes haar lampje aan. Ze liet haar hoofd naar beneden gaan. Ze keek in het bed van Fry, 'Fry?' Ze liet zich uit haar bed zakken en keek nog is goed. Fry zat niet in haar bed en het raam was open. Ze keek uit het raam, waar zat ze? Voorzichtig kroop ze uit het raam, ze zag een zwarte schim op het dak. 'Fry?' Fluisterde ze hard. Roswhita kon wel klimmen maar ze deed het liever even veilig. Zze veranderden in een arend en klapte haar vleugels uit. Ze kraste en vloog op de dakrand. Ze hipte naar de schim toe en zag dat het inderdaad Fry was. Ze pikte zachtjes tegen haar hand. Ze veranderde terug en nu zat ze op het dak. 'Je had toch hoogtevrees?' Ze trok een wenkbrauw op en keek haar vragend aan.

Opeens tikte een arend op haar hand en Fry keek er even vreemd aan, natuurlijk tot het beestje in Roswhita veranderde. 'Je had toch hoogtevrees?' zei Roswhita vragend en ze trok haar wenkbrauw aan. ,,Niet als de maan er is.." mompelde ze even droogjes, maar in de weet dat het voor Roswhita heel vaag zou klinken legde ze het uit ,,De maan heelt ons.." zei ze met een lichte glimlach ,,Al zou ik nu van het dak af vallen, dan zou ik zo weer geheelt zijn.." ze was even stil ,,Daarom ben ik nu niet bang.." ze glimlachte even en keek toen weer naar de maan ,,Al is valle maan beter.." dit mompelde ze zachtjes.